oddam 4 letnią kotkę perską

Mocne

Jeszcze coś z mojego doświadczenia, wybawiony/zmęczony kot, jest bardziej wyluzowany.
Może spróbować się z nią wędką czy piłeczką pobawić to się odstresuje.

Powodzenia!

Jeszcze jedna uwaga. Piszesz że mąż doszczętnie stracił do niej zaufanie i serce. Zakładam że Ty raczej jak sytuacja zacznie się prostować nie będziesz się miziać z kotem. Od tego miał być mąż jako jej ulubieniec. Powinnaś jakoś postarać się i wpłynąć na niego żeby dał kotce drugą szansę i dalej starał się ją kochać.
Zakładając że kot faktycznie był w nerwach itd powinien mu odpuścić.

Mąż "odpuścił" i stara się poświęcać kotce dużo czasu i energii na zabawy i czułości, odbudowywuje zaufanie... Mi kicia raczej nie pozwala zbytnio sie dotykać i nadal "trzyma" mnie na dystans. Ostatnio jednak wyraźnie ucieszyła się gdy wróciłam do domu i nawet dała się wymyziać. Wszystko idzie w dobrym kierunku. Najgorzej jest gdy kotkę niechcący spotkam np. w korytarzu i czuje się jakbym odcięłam jej drogę ucieczki. Wtedy siadam, rozmawiam i daje jej wyraźnie do zrouzmienia, że nie stanowię zagrożenia, aż do czasu gdy odpuści. Ogólnie jednak staram się unikać takich "spotkań" i czasem przeczekam, aż zrobi ogląd domu i wróci gdzieś się zdrzemnąć

. Dużo się z nią bawimy, bo wiadomo że szczęśliwsza, bardziej zmęczona i nie tylko nerwy jej w głowie. Wszystko idzie w dobrym kierunku.

No to gratuluję. Tak trzymać.

Porozmawiaj jeszcze z behawiorystką co dalej - w sensie jak dalej z nią pracować (tylko może z inną behawiorystką niż taką, która widzi na oko że kot jest zdrowy)
I zrób te badania krwi, bo na prawdę coś w kocie może się niedobrego dziać.
Kciuki, żeby się udało.

marigold_ pisze:Najgorzej jest gdy kotkę niechcący spotkam np. w korytarzu i czuje się jakbym odcięłam jej drogę ucieczki. Wtedy siadam, rozmawiam i daje jej wyraźnie do zrouzmienia, że nie stanowię zagrożenia, aż do czasu gdy odpuści. Ogólnie jednak staram się unikać takich "spotkań" i czasem przeczekam, aż zrobi ogląd domu i wróci gdzieś się zdrzemnąć . Dużo się z nią bawimy, bo wiadomo że szczęśliwsza, bardziej zmęczona i nie tylko nerwy jej w głowie. Wszystko idzie w dobrym kierunku.

Dobre efekty daje odwrócenie głowy lub nawet całkowite odwrócenie się od kota.

Bardzo ci wspolczuje marigold_ bo wiem jak trudno jest odbudowac wiez, czy poczucie bezpieczenstwa miedzy "wlascicielem" a zwierzakiem. Wcale ci sie nie dziwie, ze pierwsza reakcja twoja i twojego meza bylo oddanie koteczki, bo rozumiem, ze zyjesz w strachu (zylas) a to dla nikogo nie jest dobre. Podziwiam cie, ze podjelas walke, ze nie odpuszczasz, ze dajecie rade.
Dalej nie moge znalezc, lub mi umknelo, czy zdecydowaliscie sie na kompleksowe badania krwi, ewentualnie badania nuerologiczne. Ciesze sie, ze koteczka jest troche spokojniejsza, moze to rzeczywiscie wplyw lekow i obrozki :?:

Z calego serca zycze wam wytrwalosci, i mam nadzieje, ze powoli sie dogadacie.

(mnie w dziecinstwie zaatakowal owczarek niemiecki i bardzo dlugo czulam strach przed duzymi psami, nawet teraz troche mnie "trzesie" aczkolwiek nie pokazuje tego, no i mam w domu dwa "wilki". I tak, powiem szczerze, ze jak nasz Meloslaw rzucil sie na moja corke, pierwsza mysla bylo ze musze go oddac, ale wiesz, 24 godziny myslenia, kombinowania jak pomoc, co zrobic, przeciez to czlonek rodziny! i udalo sie, nigdy wiecej kot nas nie zaatakowal...ale znam i rozumiem ten strach! powodzenia! :ok:

)

oddam 4 letnią kotkę perską

Kto przegląda forum