Dziś przyszło mi założyć kolejny wątek moich podopiecznych, którzy od jakiegoś czasu poznają normalne, domowe, kocie życie pod moim okiem.
Czarny malec trafił do nas chyba nie przypadkowo: przyniosły go jakieś dziewczynki, a ja nawet nie pomyślałam żeby się zapytać czemu zapukały do naszych drzwi... Malec jest młodziutki, ma pewnie ok. 10 tygodni. Podobno porzuciła go matka, ale czy tak było to nie wiem. Jest zdrowiutki, przezabawny i uroczy. Czasem trochę pomiauczy, tak żeby przypomnieć o sobie
jest już odrobaczony, odpchlony przeszedł też podstawowe zabiegi pielęgnacyjne. Wzorowo korzysta z kuwety i niezły z niego czyścioszek. Pewnie będzie dobrym kompanem zabaw dla dzieciaków, a także innych kotów (zaczepia moje, które się go boją 
). Wiem, że tu ciężko o domy, ale jednak próbuję: rok temu wydałam rodzeństwo do najlepszego domku właśnie za pośrednictwem miau.pl (Pozdrwiam! 
No i jest jeszcze Oczko, Oczko nie ma jednego oczka, a właściwie to ma, ale głęboko w oczodole, przykryte trzecią powieką. Trafiła do zaprzyjaźnionej lecznicy, gdzie stwierdzili, że kot nie nadaję się na ulicę i warto poszukać mu domu. Jest młodym kotem, może 2-3 letnim. Nigdy nie miałam kocicy o takim przemiłym usposobieniu. Czeka na mnie gdy wrócę z pracy, wiernie asystuje przy wypisywaniu ogłoszeń, wieczorem śpi na dywaniku przy łóżku. Jest oazą spokoju i cierpliwości. Dobrze dogaduje się z moim 3 letnim Kocurkiem, a młodsza Amelka jest jej towarzyszką zabaw
Uwielbia pieszczoty i głaskanie, chociaż niepewnie jeszcze czuje się na rękach. Jest odrobaczona, odpchlona, zaszczepiona. Testy FIV/FelV ujemne. Nigdy nie miałam u siebie kota niedowidzącego, wszelkie rady w sprawie adopcji mile widziane. A poniżej zdjęcia towarzystwa:
Oczko:
Malec:
A ta młoda taka słodziutka 
Zaskakuje mnie jej ufność, mało typowe dla kotki, która tyle przeszła i była właściwie kotką wolnożyjącą. Pierwszy raz trafiła do przychodni na kastrację, gdy została wypuszczona to po ok. 2-3 tygodniach wróciła z objawami pobicia 
Oczko jeszcze odnowię.
