OTW11-Adapciaki f.83-85 ; Tak sobie żyjem...

Wybaczamy

Za dobry dzionek :ok:

Mówisz i masz :lol:

Mentos:

**Adopcje: 12 >>**

Dzięki Piotrek :1luvu:

Oto Mentos nie w całej okazałości. Wet stwierdził ,że nie jest chudy :roll:

na co Janusz śmiał kręcić nosem. To duży kot i należy do kijanek wśród naszych bębnów brzusznych.

Jakbym mojego Maurycego widziała

. Tyle że Maurycy buro-biały no i troszkę się go odpasło (kot o wadze docelowej wg wetek 6 kg ważył 3350 czy coś koło tego jak go znalazłam).

Jest cudny

piotr568 pisze:Mówisz i masz

Mentos:

ale smaczny kociaczek i imię też takie mniamnuśne

Piękny

. Mój Rudy też ma dłuższa biała skarpetke na prawej nodze

.

**Adopcje: 12 >>**

Dziś Pikuś jedzie na zabieg. Trudno nie czuć w żołądku kamienia. Biedak tak zawsze się boi każdej jazdy.
Dodatkowo nigdzie wczoraj nie dostaliśmy wątróbki i kot nie miał co jeść. Znaczy się miał ale nie miał chęci zniżać się do plebsu co byle co pożerał. Szlag by trafił z tą wątrobą cholerną. Janusz objeździł z wywieszonym jęzorem okolice i nie okolice .Nie było. Zeżarł Otwock całe zapasy.
Prosiłam o odłożenie nerek i wątróbki dzień wcześniej. Kobietki zapomniały o tym drugim. A nerki zdrożały :cry:

Nie wiem jak ja do tej drugiej przecipię w pracy. Kciuki za pikunia poproszę.

Ranek zajęty był mocno podtykaniem smakołyków Pikusiowi i pilnowaniem by gadziny mu nie wyżarły tego czym się zainteresował. Ledwo do kotów dzikich się wyrobiłam. Galopada była wielka i dychając jakbym płuca wypluła wpadłam wreszcie do domu. Moje pędzikowanie zaowocowało gapiostwem. Jak na kiepskiej komedyjce wdrapując się na płot by z sarnim :mrgreen:

wdziękiem go przeskoczyć dopiero zajarzyłam,że coś nie tak jest. Trzeba być blondynką by nie zauważyć,że brama kotłowniana była otwarta i mogłam godnie przejść przez nią chroniąc swe spodnie i pupę. Zrobiłam to ale jeszcze chwila i było by za późno. Ta wyfiokowana głowa o małym rozumku co jak w kieracie chodzi :roll:

nie widzi rzeczy oczywistych
Włosów pięknych takze nie wyrobiłam się oczywiści umyć po powrocie . A miałąm taki plan. Mam dziś z tego powodu na głowie super-hiper koafiurę o dużej ilości żelu. Sterczącą w każdą stronę malowniczo i sztywno. Sama czuję jak mi się włos prawie łamie. Nawet wiatr ich nie był w stanie złachać.
Musiałam się też rano i poprasować. Nie, nie zmarszczki. Wszak urokliwe blondynki zmarszczek nie mają. :mrgreen:

Wzięłam się za żelazko ale zamarłam w pokoju przy desce. Pomijam fakt, że rozstawienie deski to sygnał dla gadów o uwalenie się na niej. To jeden z nielicznych sprzętów gdzie każdy leży obok siebie i nie awanturyje się.
Zaskoczył mnie jednak brak kontaktu. Tego ,który pasuje najlepiej. Dopiero za chwilkę umysł :roll:

mój umęczony przesłał obraz nocki wczorajszej i mnie co kontakt wyciepała zahaczając o niego.
Pominę kolejny fakt usilnego proszenia TZ by go wreszcie umocował jak należy. Bo nam krzesło elektryczne grozi jak nie zrobi zamocowań. Ale widać ma plan opieczenia swej połowicy lub futra.

W nocę wczorajszą, po obrobieniu korespondencji, postanowiłam wreszcie zlec na wyrku. Okazało się, że jedyne wolne miejsce było przy ścianie.Futra w pułkowej ilości i pozach z playboya polegiwały, TZ był w pracy. Pogasiłam sprzęty i po ciemaku starałam się przepełznąć pod drapakiem, dowlec pod kołderkę i ułożyć się jakoś nie ruszając śpiacych futer. I w trakcie tegoż wciskania się w wolną przestrzeń, zadowolona z kołderki co już zaczynała być na mnie ,robiąc wszystko szybko i bez boleśnie, trafiłam na kontakt. Tyle go widzieli. Koty też znikły bo rozwinęłam umiejętności językowe. Tylko potem Taminka przyszła utulić mnie w tym smutku .