Pisiokoty i inne koty. Dyzio odszedł. I Dropsik ['] też.

pisiokot pisze:
a w klatce, w koszyku małej swoje dupska uwalili Rudy z Dyziem, którzy swoją drogą, już w nowym posłanku Kajtusi smacznie sobie spali wczoraj

No i gdzie to biedactwo ma spać, jak nie na kolankach u pańciusi ?

Ciekawe czy chcieliby siedzieć tam gdyby musieli :roll:

A malutka i tak ma najlepsze miejsce

pisiokot pisze:Wczoraj wzięłam się za solidne czyszczenie uszek Kajtusi. Do tej pory tylko raz jej czyściłam, bo była chora, biedna itp., więc jej nie męczyłam. Tym bardziej, że uszka nie były jakoś specjalnie brudne. No i żeby nie było tak za pięknie to na krawędzi prawego uszka i w miejscu miedzy uchem a noskiem dopatrzyłam się kilku malutkich krostek?strupków? częściowo już rozdrapanych . Drugie ucho czyściutkie, ok., niczego tam nie ma. Takie małe są te zmiany, że nie rzuciło się w oczy wcześniej ani mnie, ani też pani doktor. Grzybicy to nie przypomina, ale nie podoba mi się, zwłaszcza, że oglądając to miejsce w dziennym świetle widzę, że podobny strupeczek zrobił jej się też pod okiem .

No i tajemnica się wyjaśniła :wink:

, ale po kolei.
Pojechaliśmy do pań doktor (bo wczoraj były obie) wioząc ze sobą:
Kajtusię - do kontroli,
Rudzia - bo od piątku miał bardzo nieładne oczko, zaropiałe, mocno opuchnięte spojówki,
Dropsa - bo od dwóch czy trzech dni był nieswój, osowiały, nie chciał za bardzo jeść, cały czas spał.

Na przystawkę poszła Kajtusia :wink:

. Po dokładnych oględzinach smyka pani doktor stwierdziła, że jest nieźle, ale po różnych objawach widzi, że organizm nie pozbył się jeszcze do końca wirusa. Węzły chłonne są nadal lekko powiększone, nosek cały czas mokry (bo katarem to trudno nazwać), a sierść "no nie taka ładna" jak powinna być. Za to została pochwalona waga małej i oczko. Na koniec pani doktor rzuciła okiem na uszyska. Jedno ładne, czyściutkie po moim przedwczorajszym czyszczeniu, a w drugim - tym ze strupeczkami, w ciągu dwóch dni błyskawicznie wyhodował się czarny brud, w którym pani doktor dopatrzyła się świerzbu

. Strupki to efekt drapania, bo chore uszko swędzi. Na moje pytanie: "ale jak to, skąd się wziął, przecież do tej pory nic w tym uchu nie było, to dopiero od kilku dni jest takie brudne ..." usłyszałam, że pasożyt dał o sobie znać akurat teraz i za chwilę zainfekowałby drugie ucho.
Mała dostała od razu oridermyl w oba uszyska, zapas oridermylu do domu, stronghold dla dobicia pasożyta i conwenię.
Wg dr Ewy chociaż mała wygląda zdrowo i tak też się czuje pełne wyzdrowienia to kwestia jeszcze trzech, czterech tygodni.

Po obejrzeniu Dropsa i Rudego okazało się, że mała "sprzedała" chłopakom koci katar

. Oko Rudego (a w zasadzie wczoraj to już oboje oczu)

to efekt działania wirusa, podobnie stan Dropsa. Gdy panie doktor po mężnych bojach z tym wkurzonym, syczącym, kąsającym i wyrywającym się siedmiokilowym smokiem wsadziły mu termometr w dupsko okazało się, że kocio ma 41 st. gorączki. Chłopaki dostały zastrzyki przeciwgorączkowe, zalecenie podawania Unidoxu w domu, Rudzio ponadto kropli (już nie pamiętam jakich) do oczu. Jak ze dwa dni się nie polepszy to mamy się pokazać. Na szczęście Dropsowi szybko po zastrzyku spadła gorączka, kolację zjadł normalnie, śniadanie tym bardziej, a rano tłukł się na z Kacprem, żeby go zepchnąć z poduchy na pralce. Znaczy - wszystko ok.

Kilka dni Unidoxu i będzie dobrze. Gorzej z oczami Rudego, ale mam nadzieję, że te krople plus antybiotyk też szybko pomogą.

W domu Klusek (bo tak ostatnio nazywamy małą) zjadł mega obiad, i od razu zaczął skakać po drapaku, biegać po mieszkaniu z prędkością torpedy, zaczepiać koty i mordować wszystkie myszy po kolei. Jak to jest chory kot, to oby wszystkie miały takie objawy choroby :kotek:

.

O rany

niy fajnie jest się dzielić, ale chyba ktoś powinien młodej wyjaśnić, że dzielić się trzeba przyjemnościami - a nie sprzedawać choróbsko na prawo i lewo :twisted:

Kciuki za chorowitków :ok:

no tak, panienka obdarzyła wujków jakimś paskudztwem.
Ale szybko z tego wyjdą na pewno :ok:

Mam nadzieję, że tylko tym wujkom sprzedała chorobę, za co :ok:

Fajnie, że tak dobrze się rozwija

A to ci Kajtusia, żeby jeszcze świerzba wujkom nie sprzedała! :ok:

Tak jak było u mnie. :evil:

Tamu przyjechał z różowymi czyściutkimi uszkami, ale po miesiącu u mnie te uszy nagle zrobiły się czarne, świerzb. Po miesiącu od wytępienia świerzba u Tamu zaczęły się drapać kocice, uszy czarne, świerzb. A pod koniec ich kuracji ja sama dostałam zapalenia ucha zewnętrznego :roll:

Jakoś nie wierzę w przypadek, na pewno świerzbem się nie zaraziłam, ale musiałam bezmyślnie po czyszczeniu uszu kocic zaaplikować sobie brudnym paluchem jakieś bakterie do własnego ucha. Tylko Selenka się niczym nie zaraziła, bo ona trzyma się od kotów na dystans. No i całe szczęście, bo ona jest nieobsługiwalna...
To :ok:

za pozbycie się wirusów i pasożytów.

pirulasińska pisze:A to ci Kajtusia, żeby jeszcze świerzba wujkom nie sprzedała!
Tak jak było u mnie. Tamu przyjechał z różowymi czyściutkimi uszkami, ale po miesiącu u mnie te uszy nagle zrobiły się czarne, świerzb. Po miesiącu od wytępienia świerzba u Tamu zaczęły się drapać kocice, uszy czarne, świerzb. A pod koniec ich kuracji ja sama dostałam zapalenia ucha zewnętrznego Jakoś nie wierzę w przypadek, na pewno świerzbem się nie zaraziłam, ale musiałam bezmyślnie po czyszczeniu uszu kocic zaaplikować sobie brudnym paluchem jakieś bakterie do własnego ucha. Tylko Selenka się niczym nie zaraziła, bo ona trzyma się od kotów na dystans. No i całe szczęście, bo ona jest nieobsługiwalna...
To za pozbycie się wirusów i pasożytów.

Renatko, Ty to umiesz pocieszyć :mrgreen:

.

Chyba nie będzie tak źle, bo jak wczoraj czyściłam uszy małej, to to zainfekowane uszko było prawie czyste

. Chyba wkroczyliśmy w odpowiednim momencie, zanim świerzb zdążył się rozgościć w jej uszach.

Niestety, bez strat na moim zdrowiu się nie obyło :roll:

Pasożyt nie mógł mnie dopaść wprost, więc zaatakował pośrednio

.

Otóż pani doktor podczas ostatniej wizyty naciągnęła nam w strzykawkę oridermyl i poleciła wkraplać. Zatem wczoraj siadamy z TŻ-em na kanapie, on trzyma Kajtusię, ja chochluję kocinie uszyska. Po wyczyszczeniu uszu małej sięgam po strzykawkę (zabezpieczoną igłą z plastikową osłonką przed wylaniem maści), ściągam osłonkę, a potem chwytam nasadkę igły, żeby ją zdjąć ze strzykawki. No i nie idzie :roll:

. Mimo, że ciągnę fest nadal nie idzie :roll:

, za to w kciuku, którym trzymałam nasadkę igły czuję niemiły ból. Patrzę na palec i nie wierzę własnym oczom: wbiłam sobie igłę w kciuk na głębokość mniej więcej półtora centymetra

. Ale to nie koniec - równolegle do kciuka zwisa druga połowa igły ze strzykawką pełną oridermylu, zagięta elegancko w miejscu wkłucia i dynda sobie radośnie

. Próbuję wyciągnąć igłę z palca i nic z tego. Przyglądam się jeszcze dokładniej i widzę, że nie mogłam wyciągnąć tego igliska, bo zagięcie znajdowało się pod skórą i jak ciągnęłam to ciągnęłam razem ze skórą na palcu, która trzymała całą tę malowniczą konstrukcję. Osłupiały TŻ, który siedział obok mnie, przytrzymując Tusię zaczął zadawać inteligentne i bardzo przydatne w tej sytuacji pytania typu: "jak ty to zrobiłaś ?

"

, po czym wyciągnął mi jednakowoż najpierw ten zagięty kawałek (testując przy okazję elastyczność i ciągliwość skóry mojego palca, a potem całą resztę.
W międzyczasie sprawczyni tego zamieszania prysnęła z kanapy i w radosnych podskokach pobiegła oddawać się ulubionym zajęciom, a ja spoglądałam to na krew kapiącą z palca, to na zagiętą zakrwawioną (no, powiedzmy :wink:

) igłę i czekałam aż TŻ przyjdzie z jakimś opatrunkiem. Niestety, łomoty z kuchni (gdzie mamy apteczkę) i okrzyki: "czy mamy wodę utlenioną ?", "a gdzie ona jest ?", "a plastry gdzie ?" sprawiły, że powlokłam się w tamtą stronę, żeby się sama oporządzić. W międzyczasie TŻ zdzierając zabezpieczenia z plastrów rozrywał je razem z plastrami na pół i czynił tym samym absolutnie nieużytecznymi :roll:

, a ja z kapiącym krwią kciukiem patrzyłam na te zabiegi i zastanawiałam się czy jakikolwiek plaster z dość dużego pudełka się ostanie, żebym sobie mogła zakleić w końcu te dziury w palcu :roll:

.

W końcu się udało, cuda Panie :roll:

. No i nastąpiło śledztwo pt. "no, ale jak ty to zrobiłaś?", "no to przecież niemożliwe", "no i w ogóle po co tam była ta igła?". Żeby przerwać te marudzenia zapytałam go uprzejmie :" a jak ty to zrobiłeś, że rozwaliłeś bagażnik wjeżdżając na wielkim PUSTYM parkingu :roll:

z całym impetem prosto w słup stojący na środku ?" :evil:

.
"Eeee, tego, booo ten słup mnie zaatakował, a w ogóle to wcześniej go tam nie było ...". "Aha, no więc przyjmijmy, że igła się na mnie rzuciła i już".

A swoją drogą ucho i tak na koniec zostało zakroplone oridermylem :ok: