Mirmiłki VII

rudy kociak pisze:A przystojny ten tatuś był z którym siedziałaś po ciemku?

Nie.

a po ciemaku ma to jakiekolwiek znaczenie?.... :mrgreen:

Duże. I zasadnicze.
Posiadam bowiem pamięć. :mrgreen:

Wzrokowa:)
A co tam bedziemy zalowac Aniadni ,zycie wszak krotkie jest

Aniada pisze:Duże. I zasadnicze.
Posiadam bowiem pamięć.

Iii,tam... Jak ciemno, to przyjemno :mrgreen:

Proszę się odstosunkować...

Przeczytałam wpis kotki na blogu.
Marta, za sformułowanie "a ja zabrałam swój połamany worek osierdziowy i oddaliłam się palpitując" dałabym Ci literackiego nobla.
Masz, kobieto, talent do obrazowych sformułowań.

Takoż zawędrowałam do kotkowodnego bloga.
I wsiąkłam :mrgreen:

...kuję

Aniada pisze:Beatka, masz jednak pamięć jak kura Moje wywiadówki nie trwały WCALE, bo nie miałam wychowawstwa. Siedziałam na konsultacjach przez 1,5 godziny i jechałam do domku.
A wczoraj miałam 1,5 godziny wywiadówki + niemal tyle samo konsultacji. I wreszcie, gdy siedziałam sobie z pewnym tatusiem - wyłączyli nam światło... Aż się wystraszyłam, że oto zamknęli mnie w szkole z obcym chopem i może będę musiała mu oddać mój, leżący w bibliotece, materac...

Wywiadówka, czy konsultacja, czy ja sprawdzałam, co w tej szkole robiłaś? Na pytanie, czy "długo, czy krótko", było, nomen omen, krótko odpowiedzieć, że długo, a nie się mondrować. <foch>

Niestety doczytałam, jak historia w ciemnicy się skończyła, ale chociaż przez chwilę miałam radochę na mysl, że to z TYM tatuśkiem Cię zamknęli :mrgreen:

Z TYM, co mi przysyłał maile o królowej śniegu, przynosił kwiatki i farbował włosy na kolor pasztetowy? Nieeee. Ja się go boję i nie przestaję z nim sam na sam.
Gdyby mnie z nim zamknęli, prędzej bym pięścią wybiła szybę niż spróbowała uruchomić myślenie i ponownie włączyć światło. :strach:

Aniada pisze:
kotkins pisze:Aniado, nie mogę przyrządzić bez dodatków: Amelia śmierdzi siczkami.

Bo to trzeba najpierw w mleku wymoczyć. Jak cynaderki, bodajże. Oj, Kotkins, zadziwiasz mnie.

Beatka, masz jednak pamięć jak kura Moje wywiadówki nie trwały WCALE, bo nie miałam wychowawstwa. Siedziałam na konsultacjach przez 1,5 godziny i jechałam do domku.
A wczoraj miałam 1,5 godziny wywiadówki + niemal tyle samo konsultacji. I wreszcie, gdy siedziałam sobie z pewnym tatusiem - wyłączyli nam światło... Aż się wystraszyłam, że oto zamknęli mnie w szkole z obcym chopem i może będę musiała mu oddać mój, leżący w bibliotece, materac...

EDIT: Zanim życzliwi wysnują spiskową teorię dziejów i chwycą za słuchawkę, by dzwonić do TVN poinformuję, że jednak mnie NIE zamknęli, a światło włączyli.
I nie, nie gotuję kotów. Konfabuluję sobie jedynie.

Ja tam gotuję.
Amelię.
I konfabuluję sobie z Anaidą.

Ale ona (Amelia) nie chce wejść mi do mleka.
Ewentualnie może pić mlesio.
Woli włazić do wody, a w garnku to nawet już czasem siedzi.

Niepokoi mnie : po co Ci materac w bibliotece. Ty TAM sypiasz...???

Nie. Materac jest dla dzieci. Urządzam w bibliotece np. "Godzinkę z Mikołajkiem" i czytam dzieciakom na głos. (Impra ta cieszy się szalonym powodzeniem). One lubią się wtedy kotłować na materacu. Słuchają sobie z nogami zarzuconymi za głowę, i takie tam... Poza tym, jak wybierają książeczki z niższych półek, to zwykle siadają na podłodze. I żeby im kuperki nie marzły - też mają materac. (Bo ja również praktykuję wolny dostęp do półki

). Materac jest nieodzowną rzeczą w bibliotece i dziwi mnie, że nie stanowi obowiązkowego elementu wyposażenia.

Przyznam, że raz bardzo, bardzo źle się czułam. Straszliwie bolała mnie głowa. No i podczas dłuższej przerwy między zajęciami, zaciągnęłam materac między regały, zamknęłam drzwi od środka, nastawiłam budzik i... najzwyczajniej w świecie przespałam się.

Koleżanka poprosiła, żeby podsunąć

:

"U nas w bibliotece są węże, gazetki i puzzle kocie, psie i końskie, a co ? :wink:

Węże takie ekhm tekstylne

wymyślone przez panie bibliotekarki, uszyte pewnie takoż. Fajnie się z takim czemś

poleguje ponoć przy słuchaniu czytania

Gazetki na każdy Miesiąc Dobroci dla Zwierząt, Dzień Kota itp. Do puzzli się dokładam

kalendarzami zwierzów wszelakich, najczęściej kotów.
Dałam kiedyś swój domowy kalendarz z zeszłego roku, z Fundacji.
Panie poprosiły dzieci, żeby na otrzymanych obrazkach domalować coś, co przyda się kotkom. Były budki, wyreczka, ale rozczuliła domalowana miseczka pod zdjęciem jakiejś Bidy odratowanej od śmierci głodowej, gdzieś z podwórka."

Gazetki też mamy. I puzzle.
Pozdrów koleżankę!

Aniado: zdjęcie w podpisie jest ABSOLUTNIE mistrzowskie.
Ten z prawej...no, mój typ!
Tylko JAK oni u diabła przekonali tę sowę to siedzenia w towarzystwie trójki kosmitów?
Fotomontaż???

Kotko, Twój styl literacki zwyczajnie powala!
Te wielopiętrowe porównania, te przenośnie...i co tam jeszcze (Aniada Ci powie co tam jeszcze, wszak ona polonistka...).
Niektóre rzeczy musiałam czytać po dwa razy, bo miałabym niedosyt.
Masz Niewiasto talent literacki, a co do tego Nobla to bym się podpisała.
"Oddalenie się palpitując" wejdzie na stałe do mojego skromnego słownika.
Podziwiam.
Taki tekst TO JEST COŚ!!!

Mirmiłki VII

Kto przegląda forum