Mirmiłki VI - czekamy na Boże Narodzenie.

Aniado - wspolczuje i podpisuje sie pod Kotkinsem! :cry:

kotkins pisze:Życzymy wszyscy - tu myślę ,że piszę w imieniu zaprzyjaźnionych forumowiczów- zdrowia Teściowej i dziękujemy pięknie za wspaniałą opiekę i miłość , jaką dała Polci.

Współczuję Aniado. Pola dostała wszystko, co najlepsze, nie ma powodów do wyrzutów sumienia.
Z kolejnym kotem dla teściowej radze poczekać. Na pewno go specjalnie nie szukać. Życie dostarcza samo niespodzianek i może się zdarzyć, że któreś z Was natknie się na kota wymagającego natychmiastowej pomocy, wtedy miejsce będzie jak znalazł. Bo w Twoim stadzie nie za bardzo można już dokładać, żeby nie zaburzać układów i nie przysparzać stresów Misiowi.

Przykro bardzo Aniado :cry:

Bardzo żal mi Twojej Teściowej..... Starsi ludzie gorzej przeżywają odejścia ukochanych istot. Ty masz tę pociechę , że wiesz , iż Polcia miała tak wspaniałe ostatnie miesiące życia, ze odeszła kochana i niezestresowana. Twoja Teściowa została z pustką...Dla niej chyba faktycznie najlepsze byłoby, gdyby jakaś bidna bida znalazła się na wycieraczce , tak zupełnie przypadkiem , oczywiście - i tak biedna , że trzeba się zająć zaraz-teraz. Ale niestety - Teść też musi do tego dojrzeć
Gazda pewno jakoś się pozbiera, przyjedzie w końcu do Ciebie i będzie Bolutek - wyzwanie dla prawdziwego mężczyzny :mrgreen:

Jejku, właśnie doczytałam i omal się nie poryczałam...

Poleńka była moją ulubioną Mirmiłką. Piękna, dostojna królowa z charakterkiem.
Bardzo mi przykro, Aniado. Współczuję wam wszystkim.

Aniada, współczuję. Daliście jej piękne lata życia.

Dziękuję bardzo za dobre słowo...

Tak bardzo mi przykro.
Przytulam Was bardzo mocno.

Poleńko [*]

Próbuję myśleć o czymś innym, i mi nie wychodzi... Człowiek chyba nigdy nie jest tak do końca przygotowany.
Nie zdążyłam wysłać jej witaminek, a mąż sklecić nowego drapaczka...

Boluś kocha i pociesza jak umie...

Przykro mi

współczuję
Ale pomyśl, że miała dobre życie, pogodną jego jesień

Aniada pisze:Próbuję myśleć o czymś innym, i mi nie wychodzi... Człowiek chyba nigdy nie jest tak do końca przygotowany.

Nie, nie jest. Oswaja się z taką myślą, ale przygotowany nie jest, za każdym razem jest tak samo ciężko

ależ mnie zatkało na widok tytułu wątku................

....Aniu, wiem, że może nijak Ci będzie czytać te moje quasipogańskie gadu-gadu, ale tak mi przyszło do głowy, że..
..jest teraz czas, gdy otwierają się Bramy między tym i tamtym Światem, opada lub unosi się Zasłona, która dzieli nas od tych dusz, które już wybrały swój czas, by odejść, zaciera się granica między żywymi i tymi, którzy zmienili swoją formę z materii w energię...
Może i Pola też świadomie wybrała ten czas, ten łatwy czas, by się prześlizgnąć na fali innych duchów i dusz, może teraz było jej to dane łatwiej, bez bólu, bez cierpienia, w otoczeniu całej tej miłości, jaką jej daliście z Rodziną..
Gdziekolwiek jest ona, Ty pamiętaj, że zabrała ze sobą wspomnienie tych uczuć, zapach dłoni, które ją głaskały, ciepło ciał, które były przy niej.
To jest cenny dla Was wszystkich spadek i jedyne pocieszenie w smutku dla tych, którzy zostają tutaj...

Beczę.
Wiem, co czuje Gazda, jego Mama. Oboje kochamy nasze czarne, zezowate nieszczęście, lubimy Bolesława ale to Zenek był dla Siwego TYM kotem. Mimo, że był raptem u nas dwa lata Siwy po jego śmierci nie mógł dojść do siebie. Przestał się odzywać, zamknął się w sobie. Dorosły facet koło pięćdziesiątki.
Bardzo, bardzo współczuję. A jeśli chodzi o koty, to co ma przyjść przyjdzie samo. Jak Ela po śmierci Zenka. A potem nasz najwłaśniejszy kot - Czwórka.

Dzięki, pięknie napisane, Koteczko.

Pola to mój pierwszy kot, który odszedł.
Pierwszy nigdy niewyadoptowany "tymczas".
Pierwszy, którego wyrwałam śmierci spod kosy.
Pierwszy z problemami.

Szalenie dużo mnie nauczyła. Przede wszystkim cierpliwości, tego, że miłość do zwierzęcia może być bardzo trudna i musi pozostawać bezwarunkowa.

Co do "pogaństwa" - ksiądz, zakonnik, który najwięcej mnie nauczył o wierze katolickiej i sprawił, że w niej wytrwałam, mój nauczyciel i największy autorytet też kocha koty. Też ratował (i wyratował) kilkudniowego oseska, który dziś jest rozpieszczoną kocią damą i nie ma spotkania, by ciepło nie wspomniał o moich futrzakach. Myślę, że nigdy nikomu nie powiedział: w zaświatach nie spotkasz swoich zwierząt.

Haaszku, nie płacz...

O Boże!!!
Nie ma już Polyanny????

cudownego Kota???
Świat juz nigdy nie bedzie taki sam-Aniado przytulam bardzo :cry:

Nie ma, Serniczku.
To znaczy: gdzieś jest, lecz jeszcze nie wiadomo, gdzie...

Ona zaczynała bardzo cierpieć. Tak jest lepiej.

Mirmiłki VI - czekamy na Boże Narodzenie.

Kto przegląda forum