Właśnie wcina kolejną porcję jedzonka - trzeba mu podstawic pod nosek i nakierować główkę, zeby zaczął jeść, ale je.
O dojściu do kuwety na razie nie ma co marzyć. Niech sobie robi na podkłady na razie.
Oczka otwarte, wprawdzie szpareczki, ale jednak. Przed chwilą wreszcie znalazłam aptekę, która ma kropelki dla niego, zaraz zakroplę. Wydaje mi się, ze problemy neurologiczne są coraz bardziej widoczne ...
Jutro trochę go umyję z conva, w którym się położył, postaram się go przygotować tak, zeby mama jakoś dała radę z obsługą.
Nie wiem, czy jak wrócę ze szpitala, będzie jeszcze żył
Kiepsko to widzę jak na razie 
Niedobrze, ze nie będę mogła go obserwować przez kolejne dni - nie bedę mogła ocenić, czy ratować mu życie za wszelką cenę ... Wiem, ze to okrutne, ale czasem lepiej dla kociaka pozwolić mu odejść Ponure myśli, ale na razie walczymy.
I o kciuki prosimy!
Nie powiem, bardziej doświadczony dom tymczasowy by się przydał (choć na czas mojego pobytu w szpitalu)
No i chyba zacznę myśleć o bazarkach na diagnostykę 
