Miau.PL

Witamy po raz jedenasty

Milka


Kropka


Frodo


Putek


Nad całością gdzieś tam (może całkiem blisko ) czuwa Fryc:


Dla porządku - linki do poprzednich części:
http://forum.miau.pl/viewtopic.php?t=71139
http://forum.miau.pl/viewtopic.php?p=3326730#3326730
http://forum.miau.pl/viewtopic.php?t=81570
http://forum.miau.pl/viewtopic.php?t=85665
http://forum.miau.pl/viewtopic.php?p=4081282#4081282
http://forum.miau.pl/viewtopic.php?t=98457
http://forum.miau.pl/viewtopic.php?f=1&t=106148
http://forum.miau.pl/viewtopic.php?f=1&t=115156
http://forum.miau.pl/viewtopic.php?f=46&t=128371
viewtopic.php?f=46&t=156543

Poprzedni wątek skończyłam informacją, że moim życiu znów pojawił się koci pingwin
Tym razem to Lolek:



Kojarzę go przy firmie już od dobrych dwóch lat, ale nigdy nie był zainteresowany bliższym kontaktem. Po prostu teren drukarni stanowił jego trasę przelotową i tyle. Wyglądał na kota, który sobie radzi, więc jakoś specjalnie się nim nie interesowałam. Były okresy, że widywałam go często, a były i takie, że nie widziałam go całymi tygodniami.

W czerwcu tego roku pojawił pod drukarnią po takim właśnie okresie długiego niewidzenia wyjątkowo wymizerowany. Chudy, zrudziały z niedożywienia, bardzo mocno utykający na tylną łapę... Nie wiem czy ta kontuzja była efektem wiosennych kocich walk czy spotkania z kołami samochodu. Tak czy siak wyglądał bardzo kiepsko...

Zaczęło się więc regularne dokarmianie, połączone z przemycaniem lekarstw. Tylko na taką pomoc pozwalał. Nie wiem jakie doświadczenia ma za sobą, ale to pierwszy tak ostrożny i nieufny kot, z jakim mam do czynienia. Musiały minąć dwa miesiące, zanim odważył się podejść blisko drzwi biura, by dać się nakarmić.

Taka to była wtedy bida z nędzą...


Dziś wygląda już lepiej. Futro zrobiło się czarne i nabrał trochę ciała


Przychodzi regularnie na karmienie i zjada nieprawdopodobne ilości karmy. Naprawdę nie wiem jak się te puchy i chrupki mieszczą w takim drobnym kocie! Je zawsze łapczywie, co chwila bacznie rozglądając się dokoła. Tak jak wczoraj wspomniałam, o głaskaniu nie ma mowy. On żyje w przekonaniu, że musi być cały czas czujny i nie może pozwolić sobie na chwilę zapomnienia . Liczę na to, że nabierze w końcu zaufania i poczuje się przy mnie bezpieczny.

Jak się ta historia potoczy, zobaczymy. Mamy na to cały jedenasty wątek

Przycupnę w kąciku jeśli można?

Trzymam kciuki, zeby potoczylka sie najszczesliwiej

Jesteśmy


Wujcio jaki cudny

Myślę, że to raczej był wypadek, albo człowiek

Świetlana przyszłość przed kotkiem, może tej zimy się zadomowi?

AYO pisze:Myślę, że to raczej był wypadek, albo człowiek

Niestety ja też tak podejrzewam
Ta kontuzja była na tyle poważna, że wciąż widzę jej skutki.
Lolek ciągle wyraźnie utyka.
Pewnie wet obejrzy to sobie dokładnie przy okazji kastracji, ale nie śpieszę się z tym zabiegiem, bo uważam, że najpierw muszę kota dobrze odkarmić.
Do wiosny mamy czas

AYO pisze:Świetlana przyszłość przed kotkiem, może tej zimy się zadomowi?

Zobaczymy. Jakby co, miejscówka w kotłowni czeka. Pyza już tam nie urzęduje. Interesuje ją wyłącznie rezydencja w drukarni


Ona o dziwo bardzo spokojnie przyjmuje obecność Lolka. To jedyny kot, którego nie goni ze swojego terenu (a normalnie goni nawet psy ).
Zresztą on też nie ma charakteru dominanta. To pierdółka jak nasz Putek

Anna61 pisze:Przycupnę w kąciku jeśli można?

No przecież!

zuza pisze:Trzymam kciuki, zeby potoczylka sie najszczesliwiej

Dziękuję

Może Pyza wyczuwa, że nie jest zdrowy? Niektóre zwierzaki tak mają.

AYO pisze:Może Pyza wyczuwa, że nie jest zdrowy? Niektóre zwierzaki tak mają.

Ja ją o taką empatię nie podejrzewam, bo to baba jeszcze bardziej charakterna od Kropki
Myślę, że on po prostu od razu uznał, że ona rządzi i nie wchodzi jej w drogę

Kiedy jeszcze byliśmy na etapie zwykłego rejestrowania Lolkowej obecności, mówiliśmy na niego Adolf . Tak kiedyś nazywaliśmy czarno-białego kocura, który też tak kręcił się przy drukarni, ale nie chciał od nas jakiegoś oswajania i dokarmiania, bo chyba miał dom i generalnie dobrze sobie radził - wyraźnie dominował. Potem przestał się pojawiać, a gdy znów zobaczyliśmy biało-czarnego kota, to z automatu został on Adolfem. Przy bliższym poznaniu z Adolfa zrobił się jednak Lolek, bo do tej sieroty to imię jakoś bardziej pasuje .

To tak jak "dobrze zapowiadający się" Putin, został jednak ciapowatym Putkiem
Putek też z pewnością podporządkowałby się Pyzie.
U nas kocie baby rządzą

No to zycze pomyslnosci temu Lolku trafil w dobre rece

Jestem i kibicuję całej ekipie !

I ja się melduję, choć rzadko się odzywam

Chat pisze:No to zycze pomyslnosci temu Lolku trafil w dobre rece

Myślę, że jakoś to nam się powolutku, może nawet bardzo powolutku, poukłada.
Na razie czuję się jak Mały Książę oswajający lisa:
"Jeśli będziesz przychodził przykładowo o czwartej, zacznę być szczęśliwy już o trzeciej".
"Trzeba być bardzo cierpliwym. Na początku siedzisz w pewnej odległości ode mnie, ot tak, na trawie. Będę spoglądać na ciebie kątem oka, a ty nic nie powiesz. Mowa jest źródłem nieporozumień. Lecz każdego dnia będziesz mógł siadać trochę bliżej…"
"Jestem dla ciebie tylko lisem (Lolkiem), podobnym do stu tysięcy innych lisów (Lolków). Lecz jeżeli mnie oswoisz, będziemy się nawzajem potrzebować."
Znacie, prawda? Naprawdę fascynujące doświadczenie

amyszka pisze:Jestem i kibicuję całej ekipie !

Ile to już lat, Amysiu, prawda?

magdalena99 pisze:I ja się melduję, choć rzadko się odzywam

To chyba przypadłość tego forum - wszyscy podczytują, ale mało się odzywają
Bardzo mi miło, że jesteś

Melduje się i ja

Mało już na forum bywam, jeszcze mniej się odzywam, ale Twój watek zaznaczony musi być