Sabinki Nowodworskie - Sabinki i Leoś - guz Leosia

zuza pisze:Niuniek w roli zdobywcy gornych rejonow

A beniaminek oskubany przez koty, czy za dużo/mało wody. :wink:

Nie, nie, koty go nie skubia, alez skad. Za malo wody :oops:

zawsze u mnie jest ten problem, ze kwiatki nie miaucza :roll:

po co kfiatki? :roll:

koty koty, miejsce dla kotow :lol:

Takiego slodkiego do ludzi kota to jeszcze nie mialam. Leoncino jest u mnie rok. Zawsze myslalam, ze Czarniutka byla slodka przylepka, ale ona wyraznie bardziej dawala sie wielbc niz sama wielbila. Bialas jest przylepka w dresiku. Znaczy przytulaj mnie duzo, ale na moich zasadach. Zazdrosna jest, ale i obrazalska. A Leos jest wiejskim glupkiem. Zestawiany z kolan natychmiast jest gotow do powrotu, godzinami potrafi na mnie lezec, mruczec, ugniatac i przysypiac na zmiane. Co jakis czas ocierajac sie o brode i zagladajac w oczy.
Ostatno nauczyl sie spac w lozku pod koldra, z wystawionymi na wierzch dwoma lapkami i mordka, ktora najchetniej przytyka czolkiem do mojej brody. Bardzo przyjemna grzaleczka na zimne dni

W nocy co jakis czas sie budzi i smyra wasiskami po twarzy, zeby sie przytulic bardziej. No niesamowity z ta potrzeba misloci czlowieka jest... Jaki on musial byc nieszczesliwy, kiedy nikt go nie kochal.

http://dragcave.net/user/JagaP

Słodziak z Leosia niesamowity :1luvu:

Dobrze, że ma Ciebie

ależ pięknie o nim napisałaś :1luvu:

to, co Zuza napisała, można by w ramki oprawić i podsuwać każdemu ćwokowi, który ośmieli się stwierdzić, że zwierzątka nie mają uczuć :/

Oj Zuza, śliczne masz te kociaki. Dwa dni spędziłam, żeby przeczytać cały wątek. Momentami ryczałam, momentami śmiałam się aż do bólu brzucha a od czasu pojawienia się Leosia czytałam z zapartym tchem. :ryk:

Ale do czego zmierzam.
Mamy 3-letniego kocurka (od ponad 2,5 lat) a miesiąc temu przygarnęliśmy półroczną kotkę wolnochodzącą. Sytuacja jest rochę podobna gdyż Julka też jest kotem białaczkowym a Niuniek też musiał przejść serię szczepień. Twoje relacje dodały mi wiele otuchy. Patrzyłam, jak moje dwa futrzaki się piorą, że aż prawie futro latało i bałam się, że tak im już zostanie. :evil:

Wczoraj nawet chciałam zrobić noc wolności po Julkowej kwarantannie, ale tłukły się tak, że musiałam je znowu rozdzielić.

Ale nie tracę nadziei (również dzięki Tobie), że kiedyś im się to zmieni. Patrzyłam na daty Twoich postów i widziałam, że trochę czasu minęło nim Twoja menażeria się jakoś dogadała. Wierzę, że i u mnie tak będzie. Trzymam kciuki za spokój u Ciebie (i u siebie). :ok: