Opowieść o Kocie-Ikonie. Trzeci raz, a wciąż sztuka

o to, to najpierw DT później DS :piwa:

jak mi się coś pod nogi wpakuje któregoś dnia, to już nie ma przebacz :twisted:

Maupa a nie chcesz wybitnie potrzebującego dt jedookiego kota ? Moge nawet podrzucić :twisted:

ja wiem, i to najlepiej z oswojeniem, więc żeby znalazł się taki wariat, co będzie z wyjącym kotem w jednym pokoju spał? dzięki, miałam to z Bystrą. poradziłaś sobie z nią świetnie, masz wprawę :twisted:

w ogóle byliśmy dziś na prozdrowotnym dźg - kot zniósł wszystko z godnością i spokojem, chociaż wyjące autobusy (czekaliśmy na skrzyżowaniu) i te momenty, gdy mnie nie widział, zachwiały nieco jego dorosłą pewnością siebie. ale był dzielny, więc po powrocie dostał przysmaczek.
wożę go ze względu na zimno w kontenerku ubranym w pokrowiec, więc go nie widać. jakaś dziewczyna w autobusie zawieszała się na moment przy każdym miauknięciu i mówi w końcu do kolegi:
- słyszysz, coś miauczy?
(kot jak na złość cisza)
- ...no, może mi się wydaje.
(jedziemy chwilę i znowu MIAUAUU, bo to był ten moment, kiedy godność była na wyczerpaniu)
- no mówię ci, że miauczy!
(mijaaau?)
- a, to TAM miauczy!
i takie ślepia na mnie, bo się bezczelnie śmieję w łokieć. :mrgreen:

za dwa tygodnie, znaczy w środku sesji :roll:

, na badania krwi.

Dzielny kotek! Prozdrowotne dźg każdego by zestresowało

w sieci znalezione:

Obrazek

miłego wieczoru :1luvu:

jakbym Rysię w za małym rękawie widziała :lol:

kotełe, które do mnie przyszło jako "chrupkowe", zaczyna się domagać wyłącznie mokrego żarcia... i kurczę, chyba faktycznie tak to się skończy - frupy stoją nietknięte, dopóki naprawdę nie jest głodny, a mokre znika w błysk i wyje o więcej

od chwili jak kupiłam im felixa Rysia tak ma

a przecież to taka sama śmieciowa karma jak whiskas, a animondy ze 100 % zawartością mięsa nie ruszyła :evil:

U mnie też opór. Animondę sprowadzilem. Mięsko prawdziwe. Marutek je z apetytem - ale on to by i trociny zjadł. Odik nie raczył, Albert niechętnie... Głodem ich wziąłem - chrupy-frupy - w odstawkę. Jedzą już, ale wydziwiają coś pod nosem.
Dla odmiany daję mieloną wołowinkę - dobrze schodzi. Dlaczego mieloną? BO W KAWAŁKACH TURLAJĄ PO PODŁODZE ZAMIAST JEŚĆ! :evil:

Koty to dranie.

Smoku, u mnie z kawałkami wołowiny był ten sam problem - ale dlatego, że Łajza (jak zawsze kochany, ale nienatrętny intelektualnie) w ogóle biedaczysko nie skumał, że to jest do żarcia.
bo czerwone i w odpowiednim rozmiarze, to myślał, że piłka.

pomogło wrzucenie wołowiny do chrupków - jak się znalazło w misce z am, zamiast na przypadkowym talerzyku, to w końcu sczaił. i potem już problemu nie było.

i ja kotu CFF i Feringę podaję obok chrupek, więc dobrze, że nie mam innych nałogów, na które mogę wydawać pieniądze

Serduszka drobiowe tez dobre mięsko ale trzeba kroić na drobno, bo całe to zupełnie jak piłka. Na początku znajdywałem zasuszone pod meblami. :evil:

Nooo, u mnie pierwsze próby z kawałkami mięsa też tak wyglądały

były idealne do rozwleczenia po całym pokoju, zostawiając na podłodze lekko krwawe smugi. Potem jakoś, chyba niechcący, wzięła jeden kawałek do paszczy i z wielkim zdziwieniem podreptała do miski, to to było jedzenie?

Bellemere pisze:Nooo, u mnie pierwsze próby z kawałkami mięsa też tak wyglądały były idealne do rozwleczenia po całym pokoju, zostawiając na podłodze lekko krwawe smugi. Potem jakoś, chyba niechcący, wzięła jeden kawałek do paszczy i z wielkim zdziwieniem podreptała do miski, to to było jedzenie?

U mnie bylo gorzej: Felicjan wzial do pyska, pomamlal, wyplul, po czym wykonal efektownego pawika i NIGDY WIECEJ miesa nie spróbowal.

miszelina pisze:
Bellemere pisze:Nooo, u mnie pierwsze próby z kawałkami mięsa też tak wyglądały były idealne do rozwleczenia po całym pokoju, zostawiając na podłodze lekko krwawe smugi. Potem jakoś, chyba niechcący, wzięła jeden kawałek do paszczy i z wielkim zdziwieniem podreptała do miski, to to było jedzenie?

U mnie bylo gorzej: Felicjan wzial do pyska, pomamlal, wyplul, po czym wykonal efektownego pawika i NIGDY WIECEJ miesa nie spróbowal.

Ja na początku posypywałam kawałki skruszonymi chrupkami, żeby mocniej pachniały. Inaczej nawet się bawić nimi nie chciała, mogło sobie leżeć w misce do końca świata

Opowieść o Kocie-Ikonie. Trzeci raz, a wciąż sztuka

Kto przegląda forum