Bez Bombilli i reszty - Kropcia i Tysia

[mb]

przed rokiem, gdy Kasia miała podejrzenie nowotworu pęcherza, obiecałam jej, że nie pozwolę jej męczyć się bez sensu.

Tak jeszcze myślę, że to wymaga nie tylko samozaparcia i odwagi, ale jest po prostu oznaką bycia kochającym, dobrym człowiekiem. Nie pozwolić męczyć się niepotrzebnie, bez sensu komuś, kogo się kocha. Wymaga odłożenia gdzieś na bok swoich pragnień na rzecz spełnienia dobrego czynu dla kogoś. To wielka rzecz.
Chociaż bólu nie zmniejsza nawet o jotę.

Pani wet pytała mnie, czy chcę być obecna przy tym ostatecznym zastrzyku, czy wolałabym wyjść.

Byłam obecna i przy Pumci, i Bisi, i Kasi.
Jak mogłabym wyjść i zostawić je same, w ostatniej chwili ich życia, z obcym człowiekiem, w nieprzyjaznym miejscu?

Dawniej miałam nadzieję, że gdy ta chwila nadejdzie, moje koty odejdą z tego świata w domu, że będzie wystarczająco dużo czasu, aby wet mógł przyjechać do nas. Niestety, niczego nie udało się zaplanować.

[weatherwax]

przed rokiem, gdy Kasia miała podejrzenie nowotworu pęcherza, obiecałam jej, że nie pozwolę jej męczyć się bez sensu.

Tak jeszcze myślę, że to wymaga nie tylko samozaparcia i odwagi, ale jest po prostu oznaką bycia kochającym, dobrym człowiekiem. Nie pozwolić męczyć się niepotrzebnie, bez sensu komuś, kogo się kocha. Wymaga odłożenia gdzieś na bok swoich pragnień na rzecz spełnienia dobrego czynu dla kogoś. To wielka rzecz.
Chociaż bólu nie zmniejsza nawet o jotę.

Pani wet pytała mnie, czy chcę być obecna przy tym ostatecznym zastrzyku, czy wolałabym wyjść.

Byłam obecna i przy Pumci, i Bisi, i Kasi.
Jak mogłabym wyjść i zostawić je same, w ostatniej chwili ich życia, z obcym człowiekiem, w nieprzyjaznym miejscu?

Dawniej miałam nadzieję, że gdy ta chwila nadejdzie, moje koty odejdą z tego świata w domu, że będzie wystarczająco dużo czasu, aby wet mógł przyjechać do nas. Niestety, niczego nie udało się zaplanować.

Takich rzeczy nie planuje się. Zwyczajnie się nie da.

Ja też uważam, że byłoby to zawiedzenie zaufania, gdybyśmy na te ostatnie chwile życia zostawili naszego najbliższego przyjaciela samego, z obcym człowiekiem. Należy się im nasza obecność. Zasłużyły sobie na to swoim oddaniem, całym swoim życiem. Nie rozumiem, jak można zostawić umierającego kota, psa, kogokolwiek, odwrócić się i wyjść. Człowiek może potem wyć z bólu, ale w tym momencie powinien przytulać i głaskać przerażone, chore zwierzę. Dać mu siebie, swoją miłość, do końca.

[Anna61]

Ja rok temu miałam też okazję trzymać na rączkach Kasię
Pozwolisz Marysiu...







Z moim Kubusiem jest bardzo źle,z Myszką.

[mb]

Cudna była moja Kasia.
Tak pięknie potrafiła cieszyć się życiem.
Biegała truchcikiem, jak świnka Babe.

[mb]

Kropcia naprawdę boi się, że ją także wywiozę z domu.

Gdy zbierałam się do pracy była niespokojna, czujna, niezbyt chętnie poddawała się głaskaniu.
A gdy już byłam w kurtce i butach i chciałam ją pogłaskać na pożegnanie, to uciekła.

Często wychodzi też do przedpokoju, jakby sprawdzając, co się tam dzieje.
Gdy wczoraj otworzyłam drzwi wracając z pracy, to wyjrzała na zewnątrz, rozglądając się z niepokojem, jakby chciała zobaczyć, czy jestem sama czy z kimś.
Jeśli nawet z czasem zacznie odczuwać brak Kasi i Bisi, to w tej chwili na pewno głównie obawia się tego, że ją także wywiozę lub oddam komuś.

[mb]

Wydaje mi się, że Kropcia chodząc do przedpokoju i wyglądając przez drzwi, gdy je otwieram, sprawdza, czy Kasia wraca.

Przestanę narzucać się jej z głaskaniem, bo im bardziej ja się narzucam, tym bardziej Kropcia podejrzewa podstęp i robi się nieufna.

Nadal prześladuje mnie widok zaskoczenia, niedowierzania i lęku na jej pyszczku, gdy zobaczyła, że wróciłam z pustym transporterkiem, bez Kasi w środku.

Koszmar.

[Myszka.xww]

Kropcia biedna Przywykła, że zawsze ktoś jest. Teraz musi przywyknąć, że jesteście tylko we dwie. Bardzo Wam współczuję
Doskonale rozumiem, że jesteś zmęczona ostatnim rokiem. I bardzo potrzebujesz odpoczynku.
Powoli nauczycie się nowego życia. Szkoda, że musicie.

[mb]

Nie wykluczam, że jeszcze kiedyś przygarnę drugiego kota, jakiegoś niemłodego biedaka.
Ale nie teraz.
Nie dam rady. I myślę, że dla Kropci teraz byłby to szok - byłaby pewna, że ja usunęłam z domu stare koty, aby wziąć nowe.

[mb]

Transporterek wyrzuciłam.
Sama nie byłam w stanie na niego patrzeć.
Jechała w nim Pumcia, i Bisia, i Kasia.

[mb]

[Adria]

Nawet nie wiem co napisać:(

Bardzo smutno

[mb]

Świat, którego już nie ma.

[mb]

Niepublikowane dotąd zdjęcia, zrobione 4-5 sierpnia - w ostatnich dobrych dniach:



Wszystkie zdjęcia : http://www.fotosik.pl/u/mkbg1/album/1323166

[mb]

Gdy są - jeśli nawet z powodu wieku już niezbyt żywotne i ruchliwe - ich obecność jest tak intensywna,
że gdy jej zabraknie, masz wrażenie, że rozpadł się cały świat.

[ryśka]

piekne, madre stare kotki...