zabers pisze:sqbi90 pisze:...Jak Twój Glucur czyli jak?
czyli 73 cm (bez ogona) i 10 kg.
(jest gruby, ale ma alibi - od 5 lat jest astmatykiem na wziewach. Jako zdrowy ważył 7 kg)
No u mnie w domu rodzinnym był w sumie też taki wielki kocur, 10kg bez nadwagi, Batmanek, ale on rósł jakoś regularniej i jako kociak był... hm... wymiarowy?
Głaski dla Glucura 
Ewa L. pisze:Też się przywitamy na wątku Bobcia super koteła.
Krówki są wyjątkowe i barrrrrrdzo charrrakterne - wiem po swojej
Dzień dobry!
Owszem, są. Większość kotów, które przewinęły się przez moje życie, to były krówki i buraski. Nie rozumiem czemu są takie "niechodliwe"
gusiek1 pisze:sqbi90 pisze:A to Hanełke podróżniczka:
Czyli Hania ma podróżująco-Bobikowo-tatełkowy domek?
Ale Bobik i Hania mają szczęście, że trafiliście na siebie w czaso-przestrzeni
Hanełka jest moim tymczasem, po tym jak większość pozostałych kociąt ze żwirowni udało mi się upakować po znajomych. Dwójka najsilniejszych i najzdrowszych po odrobaczeniu została u gospodarza, który te kotki znalazł, bo jego wnuki urządziły histerię, że co podjeżdżam, to zabieram im kotka
Zresztą wszystko opisane w poprzednich postach, co się będę powtarzał Reszta chorasków poszła do dobrych, odpowiedzialnych domków. Hania się ostała, była najsłabsza i wymagała szczególnej opieki, gospodarz (nie ze złej woli) spytał się mnie, czy nie mógłbym "skrócić cierpień" kotka, bo on nie ma serca. Zabrałem w tempie ekspresowym, tym bardziej, że Hania była taka urocza, że na widok mój, koleżanki i kumpla, po prostu przybiegła do nas w te pędy z drugiego końca podwórka mimo chorych łapek. Także Hania to tymczas. Tak jakby. Teoretycznie. Bo nie oddam jej za cholerę nikomu nieznajomemu, bo będę tęsknił. Już pozostałe oddawałem z bólem w sercu, a szczególnie krówka Krowę, który dostał imię po Krowie z wątku "Krowa na wypasie", bo największy był z rodzeństwa i bardzo doń podobny
Ale jego jeszcze, z bólem serca, bo z bólem, ale oddałem, bo od pierwszego dnia miał dom nagrany u rodziców koleżanki, na wsi, ale odpowiedzialnych i świadomych, że kota na początku wypuszczać nie należy, nie karmi się resztkami ze stołu i leczy. Zwierzoluby ogólnie, zresztą zawiozłem go sam, żeby sprawdzić warunki, a pozostałe domki kociaków znam od dawna, więc nie miałem oporów. Ale Hania... Coś mi się widzi, ze ona tym teoretycznym tymczasem już zostanie permanentnie.
Jest tak urocza i kontaktowa, że bez problemu znalazłbym jej dom, ale super znajome domki chwilowo się wyczerpały, a nieznajomym bym się chyba bał. Ja zwierząt mieć nie powinienem, co już pisałem i czego będę się trzymał, ale na ten moment Haniutek zostaje, przynajmniej do całkowitego wyleczenia, a możliwe, że na stałe Chyba, że zdecydowałaby się moja mama, wieloletnia użytkowniczka tego forum, ale mieszka w wynajmowanym mieszkaniu z balkonem z wyjściem na dach, którego nie ma jak zabezpieczyć i podróżuje w sumie niewiele mniej ode mnie, więc nie wiem czy to ma jakikolwiek sens. Rozpisałem się, przepraszam
Odpowiadając na pytanie: tak, CHYBA Hania ma podróżująco-Bobikowo-tatełkowy domek 
chyba, że znajdę jej dom na 6+, który w dodatku będzie zdawał mi stałe relacje z jej życia. W co wątpię 
A czasoprzestrzeń długo jakoś omijała mnie z podsyłaniem różnych bied. Teraz zaczęła działać ze zwielokrotnioną siłą
Gosiagosia pisze:My też się przywitamy na wątku Bobika i malutkiej Hanulki.
Pięć stron przeczytałam jednym tchem i jestem pełna podziwu
).
Trzymam mocno kciuki za szybkie wyzdrowienie Hani i za dalsze dobre życie dla niej.
Pozdrawiamy
Cześć!
Cieszę się, że przeczytałaś i cieszę się, że uważasz, że Andrzeje, to bardzo fajne chłopy. Ja tylko chciałbym dodać, ze Andrzej to nie imię, Andrzej to styl życia
Hania zdrowieje z dnia na dzień, fika, bawi się, gryzie mi rękę i wdrapuje się po nodze, zostawiając krwawe ślady
Łapki jeszcze jej się czasami poplączą i bolą po intensywnej zabawie, ale znacznie mniej. Oddycha chrapliwie i kicha, ale nie ma już ciągłego wysięku z nosa i ogólnie widać poprawę. Oczu już nawet nie przemywam, bo nie ma z czego, dostaje tylko antybiotyk (1/4 tabletki Synergalu co 12 godzin). Na wadze przybiera powolutku, ale nieustająco. Nie ważyłem jej od kilku dni, ale widzę gołym okiem. Może zważę ją zresztą wieczorem, jak się dokopię do wagi kuchennej Mam z Hanią tylko jeden problem. Nie chce jeść mokrego. Skubnie troszkę i tyle, woli chrupki. Dobrze chociaż, że popija mlekiem (nie krowim, taki napój mleczny dla kotów kupuję, bo Bobi ani Hania nie chcą za bardzo pić wody). Bobcio dla odmiany tylko mokre, chyba, że jest głodny jak mnie dłużej nie ma, wtedy zje suche, ale bez wielkiego przekonania. Ktoś, coś, jak przestawić kota, żeby podstawą diety było mokre, a suche jako dodatek? Czy w ogóle z takim przestawianiem lepiej się wstrzymać, skoro Hania chętnie chrupie, aż dojdzie do siebie?
Obgotowanego nie próbowałem, sparzone tylko, ale spróbuję. Może to księżniczce podpasuje. A jak nie, to niech żre te chrupki skoro taka wola.
Do mycia pysiów jeszcze nie doszły. Aaaa... I Hania syczy na Bobcia jak ten na nią skoczy, ale jak go z niej zdejmę, to od razu sama znowu zaczepia. Bobi fuknął raz, jak spał, a Hania z przyzwyczajenia (tak robiła z rodzeństwem) chciała się położyć na nim. Jest taka malutka, że spokojnie by się zmieściła, ale jemu to nie przypadło do gustu 
Póki co karmimy, sterylizujemy co się da, robimy domki i budki, żeby im zimno i głodno nie było. Czarno widzę...
Trzeba go było wziąć do auta, ucieszyłby się, że ma wycieczkę. Jak tak dzisiaj na myjnię z Hanką jechałem, wyglądała na całkiem zadowoloną. Boję się tylko zostawiać w samochodzie, chociaż odchodzę max na kilka minut, a kot ma wodę, kuwetę i zestaw zabawek.