Historie mrożące krew w żyłach i mięso w lodówce część II

Wow! Jestem pełna podziwu

Mnie leń nie opuszcza :oops:

I sen zimowy :oops:

Dasz radę

Jesteś... szalona

A ja chodzę na basen. Popływam godzinkę, potem masażyk zużytego kręgosłupa i... zerp zakwasów. Pławię się w endorfinach.
Serdecznie polecam każdemu. :ok:

Witam! A może poczytasz sobie ten artykuł na wszelki wypadek?
http://www.grazia.pl/styl-zycia/news-z- ... Id,2136506
Nie zaszkodzi spojrzeć na wysiłek z innego punktu widzenia. :wink:

Ja mam sporo kilogramów do zrzucenia ale: nie biegam, bo mi kolana nie pozwalają

, nie ćwiczę, bo mi się nie chce :oops:

, - ale za to w teorii odchudzania jestem oczytana, że ho, ho... :ryk:

Co tam słychać ciekawego?

Po długim niebywaniu, witam

Doczytałam. Przytulam Cię bardzo mocno.
Czy warto marzyć? Tak. Bo czasami tylko marzenia i nadzieja trzymają nas przy życiu.
Acha, kocham gorzką czekoladę.

No właśnie, jak tam maraton i skoki przez koty?

OPOWIASTKA KRÓCIUTKA CZYLI O BIEGACH PRZEŁAJOWYCH

Albo ja za za dużo biegam, albo ludzi za dużo. Z nimi to jak z karaluchami, biegnie sobie człowiek spokojnie a tu samochód. W krzakach.A w samochodzie parka się grzmoci. Tacy zajęci że nic nie słyszeli mimo,że szeleściłam zeschłymi liśćmi jak skład makulatury. No to na drogę hop, żeby nie przeszkadzać znam ten ból jak człowieka przyciśnie. A na drodze rowerzysta. A ja upierdzielona w błocie jak młode prosiątko. We włosach liście, na twarzy błoto i sznurówki się za mną wloką też uciapranie w błocie. No błotny ludek jednym słowem.I Pan Rowerzysta bęc, do rowu pobliskiego. Podeszłam pytam czy pomocy nie trzeba? Czy cały? Bo ja apteczke mam przy sobie drobne zranienia mogę pomóc opatrzyć.A ten na mnie z gębą. Kto to widział ludzi spokojnych tak straszyć on z kościoła wraca a tu z krzaków Szatan wyłazi.
Poczułam się zraniona. Zraniona wręcz na wskroś. Z tej rozpaczy zwiedziłam po drodze jeszcze kilka rowów melioracyjnych wybierając co głebsze i bardziej błotniste ( bo nie patrzyłam pod nogi gdyż łzy żalu mnię zaślepiły. )
Wróciłam do domu. Weszłam na podwórko. Moje wlasne psy mnie nie poznały.....
Świat jest podły i nietolerancyjny dla ryżych ( ubłoconych ) krasnoludków w traperach i bojówkach. Z naszywką WDW na rękawie polarka.
Idę leczyć zakwasy

Yyyyyyyyyyyyyy....... maseczka błotna jet dobra na cerę :mrgreen:

No skoro ćwiczysz, to znaczy, że zdrówko dopisuje. A to w życiu jest najważniejsze, choć inne rzeczy też bywają ważne i naglące. A błotko... Błotko, to drobiazg. Masz wannę, masz pralkę, to sobie poradzisz z brudem. Normalka. Bardziej martwiące są te zakwasy. Skoro biegasz wytrwale i zakładam, że systematycznie, to po co Ty ciągle masz te zakwasy?
Pozdrawiam ja koty moje. :ok:

Szesc szwow na łokciu....
Dobrze,że ręke mam

Opowiem wam wieczorem bo naprawde, żeby się tak załatwić to trzeba mieć talent. Oglądajcie TVN, może mnie pokazą jak się zgłoszę do następnej edycji programu, bo to co mi się udało zaiste, godne jest pokazania w mediach...

Bo opowiastkę o kalectwie źle się pisze jedną ręką... Zwłaszcza lewą

Kasiu trzymaj się zdrowo, Ty to masz szczęście

ale dobrze że tylko sześć szwów mogło być gorzej.
Pozdrawiam i mocno przytulam, :1luvu:

O matko,co żeś ty kobieto znowu nawyczyniała

Pozdrawiam i życzę szybkiego gojenia ran

OPOWIASTKA O SIROCYM LOSIE
Czyli jak zrobiłam sobie kuku .....

Kuku w łokieć mam. Jak to wytłumaczyć w skrócie a zeby zrozumiałe było hmmm. Nooobra, czas i miesce akcji : Sobotnie popołudnie, domowa siłownia wyprodukowana przemysłem własnym w stodole. Na belce wisi 60 kilowy worek bokserski w który w chwilach co większej frustracji ładuję z piąchy ewentualnie z buta. Żeby nie było, w rękawiczkach. Taktycznych po prawdzie ale liczy się fakt, wystarczy mi obitych kostek...
Zadzwonił osobnik potocznie zwany kolegą jeszcze małżonkiem pijaniutki w trzy dupy, zwyzywał mnie od kacapskich kurew, zapowiedział swój szumny powrót w pielesze domowe w okolicach 4 marca pierdyknął słuchawką,po czym wysłał smsa że on mi jeszcze pokaze i żebym nie była zdziwiona. Smsów i kolejnych telefonów było kilka w tym telefon od maci mojej z zarzutem jakobym nie interesowała się dziecięciem swoim rodzonym albowiem ONA nie wie co się z Młodym dzieje bo nie pisze nie dzwoni i ogólnie jest be. Gdzie mój syn się znajduje wiem doskonale, bo mi powiedział, otóż jest u swojej dziewczyny. Mam podane koordynaty, nazwiska kontaktów oraz pozycję GPS w razie gdyby nagle a niespodziewanie wybuchła wojna tudziez zaczęła się apokalipsa zombie. Przed wyjazdem zostałam równiez przez dziecię poinstruowana co robić i gdzie są zapasowe kapsuły CO2 do repliki Beretty ( takiej na metalowe kulki ), że obie maczety są ostre, katana wisi w szafie na kołku, a ostrzałka do noży, krzesiwo i folia termiczna leżą tam gdzie zawsze.
Jako,że te rozmowy wnerwiły mnie maksymalnie założyłam strój treningowy czyli bojówki, koszulkę i trapery ( oraz rękawiczki taktyczne ) i pogalopowałam do stodoły wypacać stres.
No i wkonując tak zwany unik w padzie... no cóż, Zamiast przyładować łokciem w worek przywaliłam w drewnianą belkę. Bolało no bo bolało, powalczyłam jeszcze chwilę i wróciłam do chałupy krwawiąc obficie na elementy stale i ruchome wyposażenia gospodarstwa jako to trawa, podłoga oraz psy i koty. W domu okazało się,że w łokciu mam dziurę do żywego mięcha, łokieć mi puchnie i ogólnie,nie jest za dobrze. Zatem w niedzielę rano udałam się na sor gdzie po zdjęciu prowizorycznego opatrunku zostałam zapytana co się stało i czy ja tym łokciem przywaliłam w czołg a jeśli tak to ile będzie klepania. Panudoktoru powiedziałam,że to nie jest moja wina, ze dowódca mojego oddziału to dupa wołowa i pochrzanił koordynaty i zamiast zrzucić mnie nad Polską zrzucił mnie w sam środek terenu działań wojennych w Syrii a ja się pośłizgnęłam na kozich wnętrznosciach i przywałiłam łokciem o stojący nieopodal BRDM, klepania trochę będzie bo bok i maska ale chyba dadzą sobie radę a on niech nie zadaje głupich pytan tylko da mi cos przeciwbólowego, zaszyje dziurę i wypuści mnie do domu bo mi się spieszy. Zaszyli, dali pyralginę i kazali rękę oszczędzać strasznie śmieszne no strasznie...
Zdjęcie szwów za 10 dni. Tak,ze więc....

Historie mrożące krew w żyłach i mięso w lodówce część II

Kto przegląda forum