Kardamon i przyjaciele, Tymczasy...

hanelka pisze:

Jakie śliczne kocie cudeńka :love:

Soserkowi sto lat :ok:

To my już w domu. Jelitka wciąż zgazowane i obrzęknięte, ale idzie ku dobremu.
Franuś przytył... 20 dkg!

i uprasza się wszystkich zwracać od dziś do niego Franciszek.

a nie Zygmunt?

chociaż nie - to chyba Ludwiczek. A Franciszek to Stanisław? :ryk:

dzięki za podwózkę :1luvu:

Fiodorek [*]19.11.2014

Mam nadzieje, że hanelka w wolnej chwili jeszcze napisze o chłopcach, zwłaszcza o Franusiu. Bo pomimo, że przytył, wygląda lepiej, to jednak okazało się, że ma z czym jeszcze walczyć

Trzymamy mocno kciuki, żeby był bardzo silny.

tajdzi pisze:Mam nadzieje, że hanelka w wolnej chwili jeszcze napisze o chłopcach, zwłaszcza o Franusiu. Bo pomimo, że przytył, wygląda lepiej, to jednak okazało się, że ma z czym jeszcze walczyć Trzymamy mocno kciuki, żeby był bardzo silny.

Trzymam kciuki :ok:

Z czy ten mały biedak jeszcze musi się zmagać?

Ciągle zaciśnięte kciuki za Franciszka i Ludwiczka :ok:

Beasia pisze:Z czy ten mały biedak jeszcze musi się zmagać?
Ciągle zaciśnięte kciuki za Franciszka i Ludwiczka

Napiszę, jak już będzie wiadomo z czym. Na razie czaruję, żeby to było z niczym (w końcu jestem starą wiedźmą :mrgreen:

).
Ma jakieś deformacje w budowie. Mogą mieć różne źródło. Za dwa-trzy tygodnie będzie miał zrobiony rtg i wtedy będziemy walczyć. Lub nie

Tymczasem użarł mnie dziś pan Franciszek całkiem konkretnie w palec przy podawaniu betaglucanu

Jeszcze mi napyskował :mrgreen:

Tineczka jest już prawdziwym kotem co się zowie. Śpi ze mną w łóżku, wtulona, mrucząca, kokosząca się. Dziś rano Oluś postanowił przytulić się do siostry, więc chcąc nie chcąc, musiał przytulić się również do mnie. Nie omieszkałam brutalnie tego wykorzystać :mrgreen:

I podobało mu się. :mrgreen:

Ale jemu się podoba tylko w trakcie. Puszczony, natychmiast o tym zapomina i trzeba polować na gada...

Jemu jest na gwałt potrzebny dom z odwrotnym stosunkiem ludzko-kocim!

Antosia odkryła w sobie kociątko kochające zabawę i zabawki! Myszki piłeczki... ach! I żyłkę sportową. Wyścigi, galopady, wspinaczka na czas! To jest to! Pół nocy szalała z młodziakami, tylko łepiny wszystkim odskakiwały! :1luvu:

To kotka-zagadka. Jak na kota wychodzącego ma zdecydowanie zbyt domowe futerko. Jak na kota domowego jest za bardzo czujna i ostrożna. Boi się nagłych dźwięków, nagłych ruchów, boi się bliskości człowieka... Ten wypadek komunikacyjny to chyba nie wszystko, co ją złego w życiu spotkało

Dziś pierwszy raz spała ze mną w łóżku. Rozciągnięta na całą długość, szczęśliwa, wyluzowana. Wyginała ciałko we wszystkie strony, wyciągała do góry łapeczki, gdy głaskałam po brzuszku...
Koty pomagają jej zbliżyć się do mnie. Oczami niczym pięciozłotówki patrzy z niedowierzaniem jak DOBROWOLNIE przychodzą do mnie, wyglądają na zadowolone i jeszcze uchodzą z życiem...

**Adopcje: 12 >>**

Jak słyszę deformacje...To mnie nie tylko strach ogarnia ale i ciepłe wspomnienie. Nie chcę by mały miał coś zdeformowanego. Ale z tym też można żyć a to najważniejsze.
Jednak kciuki by to NIC nie było.

:ok:

Antosia z opisów Nastunię moją mi przypomina.Kota co w sobie miał cichy ból, skazę jakąś która w życiu w serce się wdarła.Mądre oczy mówiły ,że widziały i wiedziały wszystko o paskudnym życiu.I z niedowierzaniem patrzyły na świat co jej dobro przynosił.Kochałam/kocham ją bardzo.
Antosia też jest kochana i znajdzie swoją przyszłość co ukoi wspomnienia.Ona dopiero odkrywa dobre strony. Może nigdy kociakiem beztroskim nie była?

ASK@ pisze:Antosia z opisów Nastunię moją mi przypomina.Kota co w sobie miał cichy ból, skazę jakąś która w życiu w serce się wdarła.Mądre oczy mówiły ,że widziały i wiedziały wszystko o paskudnym życiu.I z niedowierzaniem patrzyły na świat co jej dobro przynosił.

Tak to właśnie wygląda...

A kciuki trzymaj!