Brygada RRR... rok bez Renesha

[Ja-Ba]

O Boże, zupełnie się tego nie spodziewałam, nie brałam pod uwagę.
Pani Kasia w lecznicy nic mi nie powiedziała jak byłam z Felkiem na zastrzykach.

Przytulam mocno, Boże, jak Wam musi być ciężko.

[Gibutkowa]

O Boże, zupełnie się tego nie spodziewałam, nie brałam pod uwagę.
Pani Kasia w lecznicy nic mi nie powiedziała jak byłam z Felkiem na zastrzykach.

Przytulam mocno, Boże, jak Wam musi być ciężko.

No właśnie, to przecież "tylko" pęcherz... a jednak nie "tylko"... Matko, co się dzieje?

Też przytulam mocno... nie wiem co napisać

[cynamon i wanilia]

straszne bardzo bardzo współczuję...

[AprilRain]

coś wzywało go
bo być może zrobił tu wszystko już
poznał wszystko
doznał wszystkiego

bardzo dziękuję Wam za to co zrobiliście dla Niego
za każdą chwilę, za to, ze nigdy nie zwątpiłam, że to właśnie Was szukał od początku
zapamiętam go jako wariata w zawsze eleganckim, odprasowanym garniaku

za szybko, za krótko, ale tam gdzie pobiegł już na niego czekali...
kiedyś Renek znowu się spotkamy wariacie


ściskam...

myślimy że miałby jeszcze sporo do poznania i doznania z nami, niestety jego brak pozostawił sporą wyrwę w naszych sercach, ten mały "złodziej" ukradł po sporym kawałku od każdego z nas.

razem z Narzeczoną cały czas łapiemy sie na tym że szukamy go wzrokiem w miejscach w których zazwyczaj odpoczywał, sprawdzamy miejsca w których zostawiał "niespodzianki", pusto strasznie pusto, mimo obecności pozostałej dwójki.

Kaziu i Maleństwo też są lekko zdezorientowani, transporterek wrócił ale już bez pasażera, chodzą i szukają swojego "niedotykalskiego" kompana. Narzeczona twierdzi że Renesh przyszedł dziś do nas do domu, Maleństwo zaczeło ganiać po mieszkaniu w te i we te oglądając się za siebie, a włożona do hamaczka w którym zawsze sypiał Reniu wyskoczyła jak poparzona, następnie Kaziu wskoczył na półeczkę nad hamakiem i obserwował pilnie z góry co sie dzieje.

Smutno, bardzo smutno, powoli do nas dociera że spędził u nas naprawdę szczęśliwy czas, że staraliśmy sie mu pomóc najlepiej jak potrafiliśmy, choć przynajmniej w moim przypadku ciągle są pytania czy aby czegoś nie mogliśmy zrobić lepiej.

Narzeczona zapowiedziała mi że jak tylko zbierze siły to napisze wspomnienie po naszym Małym Elegancie.

Pisał TŻ Aprilrain

[sametime]

zwierzaki, jak ludzie pojawiają się w naszym życiu i...
odchodzą...
niektóre stają się naszymi przyjaciółmi...
będąc z nami przez chwilę, zostawiają piękne ślady w naszych sercach i...
nigdy już nie będziemy tacy sami, bo One wniosły do naszego świata coś nowego...
daliście Reniowi miłość, ciepło, troskę...
pytania pozostaną bez odpowiedzi....
z czasem zrozumiecie, że zrobiliście wszystko, co mogliście...
gdy to zrozumiecie, będzie Wam lżej...

Aprilrain i TŻ - też mi smutno

[AprilRain]

14 grudnia peklo mi serce.

Jest bardzo ciezko, ciagle widze Panicza katem oka, slysze gdzies w glowie...
Dziękuję Wam bardzo. Za pokrzepiające posty, PW, smsy i telefony.
Dziękuję goska_bs i Magiji za to, ze daly Renkowi szanse gdy byl malutki i gdy wrocil od pierwszych duzych. Dziękuję Wam za tak niesamowitego kota. Dziekuje za slowa otuchy.

Renesh byl wspanialym kotem. Nie bylismy w najmniejszym stopniu przygotowani na to, ze bedzie z nami tak krotko.
Myslalam ze bede juz w stanie wspomniec go bez powstrzymywania lez, ale nie umiem jeszcze...

[AprilRain]

Chcielibysmy zyczyc Wam wszystkiego najlepszego w nadchodzacym roku. Niech dla wszystkch - i duzych i malych bedzie rokiem szczescia i wielu mozliwosci.

AprilRain, jej TZ i koty

[AprilRain]

Od tygodnia mieszka u nas Despero.
W weekend zrobie zdjecia, bedziemy mu szukac domu...

Kazik jakos daje sobie rade, Malenstwo bardzo przezywa, fucha, tlucze go.
A on ucieka i sie rozbija o meble

[AprilRain]

tutaj link do osobistego watku Desperado:

viewtopic.php?f=1&t=137880

[AprilRain]

Dzisiaj mijają dwa miesiące od śmierci Renesha. Dziś jest też rocznica śmierci Rademenesa, kota który był ze mną wiekszą część mojego życia.

Nie mogę zebrać sił, by napisać wspomnienie o Reneshu.




***


Pod palcami czuję jego ciepło.

przed nim byli
inni
po nim będą
inni

Chłonę moment
i odpycham myśl
że każdy mój rok
mam mnożyć przez jego
siedem.

W równaniu nie pomoże
nawet fakt, że żyć ma
dziewięć.

[Gibutkowa]

Pięknie napisane...

[AprilRain]

Dziękuję Gibutkowa

Kazimierz bardzo sie otworzyl ostatnimi czasy, wyluzowal. Przestal spac w nogach, teraz ma radosc lezac obok nas, na wysokosci piersi, wyciagniety na cala dlugosc

[AYO]

Po śmierci mojego psa, znanego jako Fudel Szuwarowy, bardzo długo, odruchowo spuszczałam pod stół dłoń z wybranym dla niego kąskiem, na który zawsze czekał przez 11 lat.
To boli. Wszyscy, którzy obcujemy ze zwierzakami, niby wiemy, że zazwyczaj odchodzą wcześniej - ALE ... wiedzieć, a poczuć to, jest jak to prawie z reklamy.
Kto nie przeżył, nie ma głosu.

[*]

[AprilRain]

Od dłuższego czasu zbieram siły, by napisać wspomnienie o Reneshu.
Najpierw myślałam,że będzie ciężko to zrobić i niczego nie pominąć.
Teraz wiem, że się nie uda. Renesh był z nami jedynie dwa lata i cztery
miesiące a wrył się w nasze serca na zawsze. Choćbym nie wiem, jak bym się
starała i tak nie uda mi się powiedzieć tyle, ile bym chciała...

Kot wariat w garniturze. Kot, który wszedł do naszego mieszkania bez strachu.
Który już pierwszą noc spędził z nami w łóżku. Wiedział, że czekaliśmy na niego
i że go kochamy bezwarunkowo.
"Synek Tatusia", który, na piedestale stawiał mojego TŻta, ja byłam gdzieś na końcu.
Kot, który miał swoje zdanie na każdy temat. Zaszczycał nas uwagą gdy miał
na to ochotę. Pozwalał się dotykać, lub podnosić, wtedy gdy on chciał.

Musiałam się nauczyć, że podczas kąpieli mam towarzystwo naszego Wodnika
Do tej pory czuję jego obecność, Kazar i Maleństwo też czasami się zawieszają
i patrzą gdzieś w przestrzeń i mówię sobie, że widzą Renesha. Dopiero od niedawna
sypiają w hamaczku, który był reniowym hamaczkiem. A ja ciągle wchodząc
do sypialni kieruję spojrzenie na drapak i szukam jego stópki, wskazującej że to
on tam leży.

Bardzo nam go brak.

[Magija]

pewnie, ze nie uda się nigdy w tych kilku czy nawet kilkunastu zdaniach, słowa nie oddadzą nigdy tych wszystkich dni, miesięcy, lat
część nas samych umiera kiedy odchodzą
pozostaje to co w sercu, to czego w słowa ubrać się nie da

ja w Antosiu widziałam Renesha