Dongi+Zenek+Kasia - Guz na żuchwie - koniec paniki :)

[izaA]

Skoro od razu zadzwonili - to im podpasowałaś, a kociaki już odchowane, to możesz iść do pracy...powodzenia życzę....i trzymam kciuki w czwartek

[Sylwka]

Robią mnie te koty w konia. Zaczęłam odrywać ich od cycka to się ukrywają. Dongi jakby odzyskała w pełni macierzyńskie instynkty. Powariowała ta mamuśka. Wchodzę do łazienki a tam na dywaniku leży Dongi z wywalonym do góry brzuchem. Do cycorków przyklejone trzy wielkie pijawy. Wielka szkoda, że nie mam teraz aparatu, bo błoga mina kocicy warta jest uwiecznienia. Nie miałam serca ich odrywać. W nocy tez obudziły mnie mlaskaniem. No i co ja mam z nimi zrobić. Pociaszające jest to, że problemy brzuszkowe się skończyły, więc może to nie wina mleka. Muszę pogadać z wetką. Zaraz wychodzę na rozmowę. Chciałabym aby się udało.

[progect]

[livy]

My też trzymamy

[ryśka]

Mocne


A problemy z brzuszkiem raczej nie powinny byc z powodu mleka - to najwartościowsze jedzonko.

[izaA]

No i jak wrażenia po rozmowie?

[Sylwka]

Wrażenia niezbyt. Dowiedziałam się, że to stanowisko zupełnie mi nie odpowiada (zakres obowiązków jest dla mnie jak z koszmarnego snu. Musiałabym się przekwalifikować z fizyka na tłumacza dokumentacji technicznej i to z francuskiego na angielski. Z obu tych języków na polski lub z angielskiego na francuski jeszcze bym przełknęła ale w tą stronę to dla mnie niewyobrażalne). Miałam już kontakt z tą firmą ale jako pracownik naukowy realizujący badania dla nich i to we Francji. W Polsce niestety nie ma za bardzo dla mnie roboty u nich. Mam jeszcze jedną rozmowę z tą panią za tydzień. Zawsze mogą wrzucić moje dane do szuflady i będę czekać na lepsze czasy. Szukam dalej. Nie ma co się dołować po pierwszej nieudanej próbie choć po wyjściu zupełnie się rozkleiłam.

[Agn]

Wyjście z nieudanej rozmowy jest zawsze dołujące, nawet jeśli sama dochodzisz do wniosku, ze to nie dla ciebie taka robota...

A co do karmienia piersią - jestem zwolennikiem karmienia tak długo jak się chce i jak się da.

[izaA]

Przynajmniej nie owijali w bawełnę...mnie bardziej drażni postawa rekrutatorów, którzy nie mówią do końca o co chodzi, a potem - jak już pracujesz okazuje się, że znów jesteś akwizytorem

[Sylwka]

Kenzo jutro jedzie do swojego nowego domku razem z kolegą Filipkiem. Znowu będę ryczeć. To taki miły mruczący kotek. Wczoraj intensywnie pomagał mi w spaniu. Jak wstałam to nie czułam karku.

Dodam, że na tyłku leżała mi Kreska (ona ma identyczne zwyczaje jak jej mama). Zobaczcie jakie wielkie te moje maluszki. Jak widać na jednej z fotek Kenzo jest już pełnojajecznym kocurkiem o dwukolorowych woreczkach .

Wielkie ssaki:

[Poo]

No to widzę, że czas wirtualnie wytrzeć komuś łezki.
Nie płacz Sylwuniu, obiecuję, że Kenzo będzie z Tobą w kontakcie.
Niestety nie mam aparatu cyfrowego i nie umiem robić zdjęć, a tym bardziej wklejać ich na forum, ale obiecuję, że kupię aparat i się tego wszystkiego przy Twojej pomocy nauczę. Obiecujesz pomoc? Bardzo na nią liczę.
A co tam z jego łapkami?

[Sylwka]

Witam. O jak fajnie, że już się ujawniasz. Ja się strasznie przywiązałam do tego łobuza i ocieranie łez nic nie da. Muszę swoje wyryczeć. O łapkach to Kenzo zapomniał już kilka godzin po poparzeniu. Teraz nie ma już po tym śladu. Miał malutkie strupeczki na trzech palcach jednej łapki ale to mu nie przeszkadzało w niczym. Czasem myślę, że on jest niezniszczalny. Znając Kenzo to się zaaklimatyzuje bardzo szybko. Obawiam się, że będzie u Ciebie szukał matczynych cycusiów, bo on się ciągle myli (zamiast kocicy to mnie szturcha nosem - chyba mu to zostało po pierwszych tygodniach u Ryśki) a maminsynek z niego okropny. I nie przejmuj się jak będzie "płakał". On tak lubi sobie czasem spacerować i śpiewać cienkim głosikiem i z płaczem to nie ma nic wspólnego. Oj mój mały chłopiec. Ale będzie cisza w mieszkaniu. Idę się do niego przytulać.

[Agn]

Przytulaj, Sylwio, przytulaj. Póki możesz.
Takie to było chuchro, a takie ładne wyrosło.

Poo - gratuluje słodziaka.

`Wielkie ssaki` - naprawdę wielkie.

[Sylwka]

Okropna cisza w domu bez Kenzo. Dziewczyny jakoś mało ruchawe. To on rozkręcał towarzystwo (może to cisza przed burzą). Smutno ale tak trzeba. W niedzielę przyjedzie Mirek to się znowu zacznie. W przyszłym tygodniu straci rodowe klejnoty (taki jest plan). Za jednym zamachem planuję też sterylizację Dongi. Małe dziewczynki będą mieszkać w tym czasie u mojej siostry (Kreska zostanie tam na stałe). Najgorsze, że od czwartku będę mieć też na głowie Zenka a on nie lubi towarzystwa. Będzie w domu wojna. Jakoś damy radę.
Poo pisz szybko co u mojego chłopaka, bo się martwię. U Ryśki fukał dzisiaj na wszystkie koty i bardzo się bał a to przecież odważny kotek. Jak z nim jechałam to miałam ochotę zawrócić i go już nie oddać.

[Poo]

Kenzo z Filipkiem dotarly do mnie wczoraj wieczorem.
Na razie jest tak, że oba boją się siebie nawzajem i boją się mnie, a ja trochę boję się ich. I o nich.
Filip chyba leczy stres jedzeniem. Najchetniej caly czas siedzialby z pyszczkiem w misce. Kenzo jest przyczajony, przestraszony, śledzi buraska wzrokiem cały czas i czołga sie za nim ostrożnie. Nie chce jeść z miseczki. Chodzę za nim i rozsypuję mu po podłodze kawałeczki suchej karmy. Kilka kawałków zjadł, ale bardzo niewiele.
Obydwa na siebie fuczą.
Pierwszą noc przespaliśmy w jednym łóżku, ale każde z nas w innym kąciku. Kenzo wszedl pod koldre i skulil sie w nogach. Przespal spokojnie do rana. Filip buszowal po mieszkaniu dlugo, troche sie zdrzemnal na poduszce, ale od piatej rano juz biegal po pokoju i miauczal.
Teraz jestem w pracy. Chłopaki zostały same w domu.
Odezwę się po weekendzie.
Trzymajcie za nas kciuki.