Stella i Ciri, dublińskie dziewczyny - cz. 3 do zamknięcia

piękna Stella :love:

przez chwile zastanawiałam sie jak Ciri lezy :ryk:

Ps
Ja w sobote te ma ide do fryzjera :mrgreen:

No to przybijam piątkę, żebysmy były zadowolone z efektów w sobotę :piwa:

KatS pisze:

To moje nowe, ulubione zdjęcie Stelli

Też mi się podoba

Super

A gdzie Stella i Ciri?

Coś Kasi długo nie ma.
Jak fryzjer?
Jak dziewczyny?

Doberek! Jestesmy już

Stella dziękuje za komplementy i mówi mi, że też się sobiew podoba na tej fotce

I że w ogóle się sobie podoba - i ja się z nią zgadzam

Musiałam trochę zrobić odwyk od kompa, domu i w ogóle wszystkiego. Wczoraj nas nie było cały dzień a kiedy pod wieczór wrócilismy, Stella zachowywała się jak kompletny dzikus :roll:

Dzisiaj już daje się pogłaskać i znowu jest troszkę bardziej przystępna

Ciri za to w normie, domaga się mięsa i zabawy myszką, rano przynosi mi ją do łóżka, żebym jej porzucała

Ciri w ogóle funduje mi co rano o 5 pobudki, które bardzo lubię. Przychodzą obie ze Stellą, ale Stella czeka cicho na podłodze, a Ciri odwala brudną robotę - wskakuje na poduszkę po mojej stronie i cichuteńko poćwiarkuje -to taki specjalny dźwięk, którym zawsze próbuje zwrócić moją uwagę. Zwykle się od razu budzę, ale jesli akurat nie, to "atakuje" mnie bardzo delikatnym, aksamitnym barankiem :1luvu:

Wstaję i w półsnie nakładam im sniadanie, po czym wracam do łóżka i przy akompaniamencie zgodnego chrupania zasypiam znowu. Sprawia mi to dużo radosci. Pewnie gdybym musiała wstać o 6 do pracy, byłabym trochę mniej entuzjastyczna...

Fryzjer super - bardzo się cieszę, że poszłam, bo do ostatniej chwili się wahałam czy nie odwołać wizyty. Ale czuję się teraz o niebo lepiej, włosy natychmiast przestały wypadać w takiej ilosci, bo pozbyła,m się zniszczonych końcówek, które bardzo się plątały i powodowały wyrywanie włosów przy rozczesywaniu. No i fryzura ma jakis kształt i układa się ładnie. Kolor też zmieniony według rady fryzjerki i bardzo dobrze się czuję w tej wersji siebie. Dawno nie zrobiłam dla siebie nic takiego co by mi sprawiło samą radochę i było tylko dla mnie. Warto było tkwić w salonie 3 godziny

Ogólnie to nastrój mam dziwny z powodu kolegi, o którym kiedys wspominałam i który niestety przegrał walkę z chorobą. Jest mi ciężko ze względu na niego, jego rodzinę, ale i na siebie i mysli o przyszłosci, które to znowu przyniosło. I tak przez to trochę mi dziwnie pisać. To już druga osoba, którą przez to paskudztwo tracę - i mam nadzieję, że ostatnia.

Odwyki od komputerów, telefonów, codzienności są bardzo dobre :ok:

Fryzjer (choć nie znoszę!) też czasem się przydaje

Takich pobudek zazdroszczę

Począwszy od ćwierkania, skończywszy na baranku (chyba bym zawsze udawała, że śpię

).

Jeśli chodzi o kolegę - przykro mi niesamowicie...

Tak, baranek jest rozczulający niemiłosiernie. U nas to Stella jest specjalistką od baranków, ale u niej to własciwie barany a nie baranki, tak potrafi walnąć z bańki

Ciri za to barankuje tak delikatniutko, niepewnie, jakby sama za bardzo nie czaiła co robi

Sama słodycz. No i rozbraja mnie ta ich współpraca, Stella czeka (jakby były szajką przestępczą, to by pewnie stała na czujce), Ciri działa. Potem obie z tupaniem biegną za mną do kuchni

Emee pisze: (chyba bym zawsze udawała, że śpię ).

Własnie o poranku nie jestem taka bystra, w półsnie nie myslę zbyt jasno

Ale jakbym tak kiedys się połapała że to czas pobudki, pewnie tez tak zrobię

Ja w ogóle nie lubię jak mi ktos dotyka włosy i generalnie w wizytach u fryzjera nie znoszę tej wymuszonej bliskosci z kims obcym

Ale przyjmuję to jako zło konieczne i cieszę się myslą o efektach. Za to nigdy w życiu nie byłam u kosmetyczki, nie umiem się przemóc, choć pewnie by mi się taka wizyta przydała. Ale sama mysl, że ktos by się wpatrywał z bliska w moją gębę... :strach:

TŻ za to zwątpił jak wychodziłam i powiedziałam, że będę tam co najmniej za 3 godziny. Jego mina - bezcenna. Czysta groza

Dzięki Emee

Tej radości z powodu pobudki o 5 rano raczej bym nie przezywała :strach:

Jakkolwiek słodko by nie było, o tej godzinie instynktownie odgryzam każde głowy :wink:

Super, że wizyta u fryzjera się udała. Ja też nie lubię chodzić, choć jak się teraz przyglądam, to zdecydowanie przydało by się wyrównanie końcówek, by nadać jakiś porządny kształt :roll:

Uwielbiam "wyrywanie się" od codzienności i takie jednodniowe wycieczki

Przykro m z powodu kolegi

Czesz Kasiu :1luvu:

Mina Stelli na drapaku jest niesamowita. Czekam na zdjecie fryzurki.

Zdjęcia fryzury mówisz... musze sobie jakies cyknąć bo mama też się domaga

choć mam jakis taki odruch unikania aparatu jesli jest skierowany w moją stronę

Aia pisze:Tej radości z powodu pobudki o 5 rano raczej bym nie przezywała Jakkolwiek słodko by nie było, o tej godzinie instynktownie odgryzam każde głowy

Ja odgryzam jesli muszę wtedy wtsać na dobre. Jesli wiem, że zaraz znowu zasnę, jestem nastawiona pokojowo. A w ogóle żyję teraz jakims takim kompletnie dzwinym rytmem, dzień czy noc, nieważne, spię wtedy jak tego potrzebuję, a nie w zależnosci od pory doby, więc mi wszystko jedno

Dzięki Aiu. Tak mi jakos... pusto. Najdziwniejsze że dzieje się cos takiego, a życie płynie i swiat jest taki sam jak był. A dla kogos własnie się skończył... nie umiem tego pojąć, przerasta mnie to.

KatS pisze:
Aia pisze:Tej radości z powodu pobudki o 5 rano raczej bym nie przezywała Jakkolwiek słodko by nie było, o tej godzinie instynktownie odgryzam każde głowy

Ja odgryzam jesli muszę wtedy wtsać na dobre. Jesli wiem, że zaraz znowu zasnę, jestem nastawiona pokojowo. A w ogóle żyję teraz jakims takim kompletnie dzwinym rytmem, dzień czy noc, nieważne, spię wtedy jak tego potrzebuję, a nie w zależnosci od pory doby, więc mi wszystko jedno

No dobra... przemyślawszy to sobie bardzo dokładnie i przywoławszy w głowie wspomnienia porannego ciaptania pazurów po panelach, by wciągnąć psa do siebie do łóżka i spać dalej przytulonym - przyznaję, może to być całkiem akceptowane i nawet przyjemne :mrgreen:

Dzięki Aiu. Tak mi jakos... pusto. Najdziwniejsze że dzieje się cos takiego, a życie płynie i swiat jest taki sam jak był. A dla kogos własnie się skończył... nie umiem tego pojąć, przerasta mnie to.

Rozumiem. Miałam podobne odczucia i było strasznie dziwnie, gdy dowiedziałam się o śmierci kolegi/sąsiada, którego znałam całe życie, 20 lat. Po prostu chłopak wziął i umarł. Wszedł do łazienki i umarł, ot i już

Był i nie ma... A to, że kogoś kto był, nie będzie już nigdy więcej.. doświadczam teraz i jest to dla mnie tak abstrakcyjna myśl, że nie umiem ogarnąć, nie umiem uwierzyć. Jak to "nigdy więcej"? ...

Stella i Ciri, dublińskie dziewczyny - cz. 3 do zamknięcia

Kto przegląda forum