Kototerapia, czyli kuracja antystresowa;-)

[pisiokot]

Przypomniała mi się akcja Miodzia.
Byłam w trakcie szykowania obiadu.
Był to etap zdecydowanie końcowy, polegający na nakładaniu na talerze i polewaniu sosikiem.
Miodzio postanowił wskoczyć na wiszącą kuchenną szafkę.
Te skoki odbywają się z uwzględnieniem etapów, bufet - parapet - szafka.
Miodek pokonał dwa pierwsze i był w trakcie pokonywania trzeciego, gdy w locie spostrzegł, że szafka jest zajęta!
Z gracją i wdziękiem spadł doopskiem prosto w mój talerz.
Cóż było robić?
Pozbierałam turlające się po blacie ziemniaczki i położyłam na powrót na talerzu.
Nie, no tych z podłogi nie jadłam.

debeściak

[selene00]

Się zdołowałam.
Po czorta włażę i czytam "Po drugiej stronie siatki"?!
Straciłam na humorze.
Jest mi przykro, a jak mi jest przykro, to zła jestem.
Dobrze, że Kika poszła na urodziny do koleżanki.
Jak popatrzę na swoje 5 Szczęść, to jest szansa że mi przejdzie nim dzieciak do domu wróci.

[gosiaa]

Oj szczęśliwe te koteczki u Was

A schroniskowy fakt że czasami ciężko czytać

[selene00]

Cztery jak mi się zdaje szczęśliwe. Piąty, a właściwie pierwszy trochę mniej.
Silence odbiega od reszty pod wieloma względami.
Jest najbardziej wrażliwa, humorzasta, ma słabą psychikę.
Stworzona chyba na jedynaczkę.
Nie wiem jakie były jej losy nim trafiła do mnie, może gdybym wiedziała umiałabym jakoś jej pomóc.
Możliwe, że była kotem wychodzącym, bo ona jedna ma ciągoty w kierunku okna.
Jakbym je otworzyła, to ona by wyszła nie oglądając się za siebie.
Głaski uprzejmie przyjmuje, tylko gdy wracam do domu.
Gdy wyciągam rękę, nadstawia łepek do miziania, ale tylko na chwilkę.
Ona raczej nie lubi być dotykana.
Z drugiej strony, wiem że mi ufa.
U weta wkłada łepek mi pod pachę, albo w rękaw kurtki.
Po zabiegu przez kilka dni spała ze mną jak niemowlę, a gdy nie spałyśmy, to musiałam choć kłaść na niej rękę.
Jest inna. Szanuję to, ale jednocześnie mnie to martwi.
Zastanawiam się często, co jest powodem?
Dlaczego reszta kotów jest śmiała, ciekawska i otwarta na ludzi, a ona nie?

[magdaradek]

SELENE pisałam to na wątku Sis i jej Migotki....
a może byś spróbowała być DT dla tej maleńkiej Mimi?
To dla niej szansa a my później pomożemy w ogłoszeniach i szukaniu domku, co?

I nie mów, że nie oddasz. Oddasz, bo wciąż są potrzebujące. I jeszcze bardziej niż Mimi. Może uda Ci się zacząć pomagać w ten sposób?????

[selene00]

Mam mętlik w głowie. Sobie nie umiem wytłumaczyć, dlaczego miałabym oddać koteczkę.
/ No kasa i mała chałupa. Ale jak się mieści 5, to czemu nie 6?/
Jak wytłumaczę to córce?
Do tej pory, kot który przekroczył nasz próg był nasz.
Myślę i myślę , spokoju nie mam.
Wiem, że mała dziś ma być w lecznicy na badaniach /chyba prześwietlenie i zmiana gipsu/.
Anetka ma trzymać rękę na pulsie.
Jak będzie coś więcej wiadomo /pewnie jutro/, to chcemy zaproponować adopcję koteczki naszej koleżance.
Dziś Episia miała drugie szczepienie.
Zawsze pilnuję kwarantanny i nawet gości unikam.
Czy mogę wprowadzić nowego lokatora?
Zaznaczam, że jest to drugie szczepienie, to może z tą kwarantanną przesadzam.
Doradźcie coś! Ja się na kotach nie znam. Ja je tylko kocham.

[magdaradek]

z tego co zawsze mówi CC to kilka dni dobrze zrobić kwarantannę. Jakieś 3, 4 chociaż.

A córkę masz dużą, selene i ona zrozumie. Myślę, że najlepszym argumentem jest to, że oddając Mimi (zdrowiutką) można pomóc innemu potrzebującemu. Twoja córka na pewno wie, ile nieszczęść pojawia się choćby w schronisku czy u CC w lecznicy......a przecież nie sposób przygarnąć wszystkie!
Bo będzie jeszcze wiele Mimi, Epiś czy innych biedaków.
Ten argument zrozumiały także moje dzieci, które są młodsze od Twojej córuni

[magdaradek]

viewtopic.php?f=1&t=115496

[selene00]

Ponieważ im dłużej myślę, tym skuteczniej do głosu dochodzi serce /Jesooo! Znowu!/ ,
to zaczekam z decyzją te cztery dni.
Może coś się do tego czasu wyklaruje?
Może dzięki szczęśliwemu zrządzeniu losu , wygranym będzie rozum?
Jeśli do piątku nikt się o małą nie upomni, to upomnę się ja.
Ale na razie ciiiiiiiiiiiichoooo szaaaaaaaa.

[gosiaa]

Ło matko, Iwonka, ale na tymczas

[selene00]

Licho wie Gosiu.
Troszkę znam siebie , ale chcę spróbować.
Liczę się z tym, że może się okazać, że po zdjęciu gipsu łapka nie będzie sprawna.
Obym się myliła!
Jeśli jednak moje obawy okażą się prawdziwe?
Czas pokaże co mi sądzone.

[szybenka]

Ja się na kotach nie znam. Ja je tylko kocham.

Podoba mi się ta szczerość

[selene00]

Prawda jest taka, że choć czytam o i próbuję się dokształcać,
to w efekcie wiem, że nic nie wiem.
Nie mam też doświadczenia.
Koty mam od roku i 9 miesięcy.
Tylko na podstawie własnych obserwacji kocich przypadków, mogę snuć dywagacje i przypuszczenia.
Niekoniecznie słuszne.
Może za kilkanaście lat odważę się powiedzieć "znam się na kotach", ale też wątpię.
Kiedyś uważałam /pochopnie/, że znam się na psach, ale z czasem i to się zmieniło.
Może z upływem czasu, jest we mnie więcej pokory.

[Duszek686]

A Episia jest tłuściutka
Pani doktor powiedziała, że jest czarnym wielkim schaboszczakiem
- no może niecałkiem tak powiedziała, ale coś w tym stylu...
A sierść to jej się tak blyszczy jakby była brylantyną wysmarowana
Ogonek pięknie zarósł...
Mała Niedźwiedzica

[selene00]

Baleronem "wielkim, czarnym baleronem"
Kika mnie pytała, co Pani doktor powiedziała i umiałam powtórzyć wszystko z wyjątkiem w/w tekstu.
Słowo mi uciekło, dopiero teraz jak przeczytałam o schaboszczaku, doznałam reminiscencji.
Episia waży 1840g.
Jak wróciłyśmy do domku, to dopadła michy.
Dobrze, że jej CC nie widziała po posiłku.
Ania CC tyle ma do czynienia z kocią biedą, że zapomniała jak wygląda dobrze odżywiony kociak.