Nie ukrywam, że na blokadę lodówkową patrzę póki co z poczuciem triumfu, jak na jakieś wojenne trofeum.
I (prawie) wcale nie było mi żale Pana w Futrze gdy szarpał moją tajną broń zębami i łapką, popatrując przy tym na mnie żałościwie.
Ale za chwilę przyszła myśl opamiętania: kto mi powiedział, że on tego nie jest w stanie rozwalić? Otworzyć zameczka nie otworzy, ale przerwanie tego plastikowego paska jak najbardziej leży w zakresie możliwości siedmiokilowej bestii. Więc ja już się głośno cieszyć nie będę z mojego małego zwycięstwa, bo licho nie śpi!
) Wywiązała się utarczka, na szczęście polegająca głównie na wokalizie. Inka została usunięta i zamknięta w salonie, aby do rana przemyślała swoje zachowanie (zawsze tak robię, a one nigdy nie przemyśliwują... 
