Mirmiłki VI - czekamy na Boże Narodzenie.

Najadł się, bo zdjęłam kołnierz na chwilę. Ale pić i siku nie chciał. Zjadł mokre. I natychmiast dobrał się do miejsca koło szwów, więc znów zapakowałam w kołnierz. I mam focha nad fochami.

Zeźarł też lekarstwo. :twisted:

1:0 dla mnie.

No to

Wygrasz ten mecz, bez obaw :ok:

Dziewczyny dzięki za linki do tak wspaniałych utworów.Siedzę i słucham,i dziwię się samej sobie,że zapomniałam o takich piosenkach.
Dzięki Mirmiłkom przypomniałam o nich sobie.
Aniu nie lubisz chrypek,a co sądzisz o Garou?Bo ja go uwielbiam.Nie potrafię wstawić linka do piosenki niestety.
Nie odzywam się ale czytam stale,i trzymam kciuki za Bolusia,będzie dobrze,musi być.
Trzymajcie się.

Trzymamy się. Chociaż jest tak, jak wspominała Ana.

chcesz piciu?? - NIE!!!!
chcesz siusiu? - NIE!!!!!
chcesz kupkę? - NIE!!! NIE!!!! NIE!!!!

Zaraz mi powie, że nie jestem jego prawdziwą matką. :roll:

http://i1.kwejk.pl/site_media/obrazki/2 ... 1353772333

I tak Ci powie, prędzej czy później.
Jest przecież w okresie dojrzewania...

Felix w kołnierzu chodził do tyłu a Melon- umierał.
Tak ze trzy godziny.
Potem przestali zauważać...
Melona zawieźliśmy nawet do weterynarza w nocy bo jak z powodu rany na łapie dostał kołnierz- podkulił ogon.
I nie dało się go w żaden sposób odgiąć.
Ani siłą, ani sposobem, ani w ogóle.
Po dwóch godzinach bacznej obserwacji moja mama i ja (mama też ma nieszczęście być lekarzem, niestety)zdecydowałyśmy ,że to Bardzo Niepokojący Objaw Neurologiczny.
Więc psa w samochód i do nocnego weta (jakoś była 1 w nocy...), a tam zaspany młody człowiek postawił psa na stole, zdjął kołnierz...i CUDOWNE OZDROWIENIE!!!
Ogon się odgiął.
Założył kołnierz.
Ogon się podkulił.
Pan popatrzył na nas jak na wariatki i zwracając się do mamy powiedział :" jakby mnie coś takiego założyli na szyję i miałbym ogon to TEŻ BYM PODKULIŁ...Poproszę 100 zł!"
Następnego dnia rano śmigał po ogrodzie a koty umierały przed tym dziwnym stworzeniem z kloszem na głowie ze strachu:)

A! Melon w czasie kiedy nosił na głowie kołnierz czyli klosz zwany był KLOSZARDEM.
Co się rozumie samo przez się! :mrgreen:

Jeśli się powtórzyłam z tą historyjką to przepraszam...

Aniada pisze:Zaraz mi powie, że nie jestem jego prawdziwą matką.

Ponoć prawdziwa matka to ta co wykarmiła /choćby gumowym cycem :mrgreen:

/ i wychowała / nawet jeśli na młodocianego przestępcę / :mrgreen:

Moja Misia w kubraczku posterylkowym śmigała jak sarenka ;w kołnierzu przy zapaleniu gruczołów okołoodbytowych nie potrafiła w ogóle funkcjonować. Postawiona na łapy - czołgała sie tyłem. Nie spała , nie jadła, nie piła. Tkwiła w jakimś zawieszeniu.
I wiesz co - przeżyła. Ze mną było gorzej. A nie mogłam jej kołnierza nawet na moment zdjąć, bo zamiast jeść rzucała się natychmiast do lizania rolizanych gruczołów i ogona z raną niemal do kości.

Kotkins - historyjka boska, ja mam bardzo bujną wyobrażnie .... :ryk:

Kotkins, historyjka cuuudna!

Tylko u nas mija o wiele więcej niż 3 godziny.
Heh... Foch trwa.
Bolek stwierdził, jak Mikołajek z powieści, że się zabije, że nigdy już go nie zobaczę i będę żałowała, że byłam dla niego taka niedobra. Albo się wyprowadzi. Pojedzie w świat, wróci oszałamiająco bogaty, a mi będzie głupio, że go trzymałam w kołnierzu.
Na razie jednak nie będzie pił ani sikał, żebym się bała. No bo co w końcu, kurczę blade!

Izka53, to jak ją poiłaś i karmiłaś?? Bo ja kołnierz mogę zdjąć, tylko z założeniem mam niejaki problem...

Zaryzykuję stwierdzenie, że lepszy foch na klosz, niż jego zlewanie.
Jeden z moich rezydentów zupełnie się nie przejął kołnierzem i brykał w nim, jakby nigdy nic.
Kocio wizgał po chałupie z prędkością światła, podmuchy owiewały kołnierz świszcząc, szumiąc i bucząc, plastik co trochę się o coś ocierał, albo z głośnym KRRKKKH klinował tu i tam.
Rekonwalescent budził prawdziwy popłoch w stadzie. Co słabsi psychicznie bywali na krawędzi histerii.

Ana, właśnie mam podobne przemyślenia - przynajmniej leży spokojnie i mi nie skacze, rwąc porwane więzadła.
Wstanę rano, nastawię sobie budzik i znów mu zdejmę. Zobaczymy, co zrobi. Bo, co mi powie, to już chyba wiem.

Aniada pisze: jak ją poiłaś i karmiłaś??

Nie karmiłam , nie poiłam :oops:

Zdrowy kot tak zaraz nie padnie z głodu i pragnienia. Nie sikała ponad dobę. No bo ona wychodzaca, kuwetę ma w ....no tam , gdzie miała ała. A w tym czasie smarowałam uparcie podogonie maścią , oxycort zresztą to był i tego to juz w ogóle nie mogła zlizać. Potem świąd lekko osłabł i były takie manewry jak u Was. Ale to była moja wina , bo trza było kotę od początku wpakowac w kołnierz, leczenie krócej by trwało. A mnie było żal, antybiotyki dostawała , codziennie do weta, i dopiero jak ogon tak rozlizała to sie zdecydowałam :oops:

Izka53, uspokoiłaś mnie.

I o to chodziło , Aniado. Shira uspokoiła Cię co do sprawności nóżki , ja też mogę potwierdzić z własnego , ludziowego doświadczenia , że unieruchomienie powoduje sztywność stawu , automatyczne odciążanie chorej kończyny i .....konieczność uczenia się na nowo prawidłowego chodzenia

W każdym razie, wbrew wcześniejszym obawom, Boluś się nie nudzi, bo ma o czym myśleć :mrgreen:

mziel52 pisze:W każdym razie, wbrew wcześniejszym obawom, Boluś się nie nudzi, bo ma o czym myśleć

Z pewnością. Jak dosolić Dużej??
Marzę o przekazaniu rozkoszniaczka w kochające ręce wyrozumiałego Dużego. :twisted:

Zwłaszcza, że ten ostatni zdaje się tkwić w przekonaniu, że dokona cudów. Dam mu pole do popisu. Będzie się mógł wykazać. Będzie karmił, poił, przemawiał pedagogicznie, odsikiwał i udzielał psychicznego wsparcia.
Wprost nie mogę się doczekać. :twisted:

Mirmiłki VI - czekamy na Boże Narodzenie.

Kto przegląda forum