Mojekoty Sabcia Usia Calinka Mini Kitka Kitek do zamknięcia

Fuks absolutnie oczom nie dowierza :mrgreen:

Piękna Carmen, wyjątkowa. Ale pięknemu we wszystkim pięknie :wink:

A czerwień podkreśla jej kocie futerko.
Fuksio zgadza się z Ciocia Monika, ze bez tego dzbana na łepku lepiej :mrgreen:

Cieszę się Fuksiu, a najbardziej ucieszy się Mała Ciorna Carmen, przecież stroiła się dla Ciebie

Jecie? W ferworze szmatek nie zapominajcie o jedzeniu

Nie zapominamy Ciociu! Jemy, ja też troszkę zjadłam :oops:

Kitek ma mniejszy apetyt, my też jakby mniej jemy :oops:

Wiosna?

Sabcia

jolabuk5 pisze:I jeszcze - rodzinna fotka kotów Nul (zrobiła Nul, ja tylko troszkę wykończyłam):

Ha, „troszkę”

Brawa i dzięki :1luvu:

MalgWroclaw pisze:Jecie? W ferworze szmatek nie zapominajcie o jedzeniu

Miau, słabo ale jem....
Zunia

Kitku i Sabciu :ok:

Julinku i Lukasku :201461

Zuniu, tak przynajmniej troszkę to trzeba... Wiesz, "dla zdrowotności"! :201461

jolabuk5 pisze:Poprawiona Carmen - tu ma cieńszy, delikatniejszy welon-mantylkę

A tutaj, tak jak proponowała Monika - tylko kwiaty:

Carmen może sobie wybrać Albo zapytać Fuksa
Przy okazji troszkę pogrubiłam i wydłużyłam łapkę, bo była nieproporcjonalna.

Ojejku! Ciocia jolabuk5. To naprawdę ja? Omiauku, jak ja piąknie wyglądam :oops:

I jak hiśpąsko! I mojemu koffanemu Fusku się podoba! :1luvu:

Juź tuptam ćwiczyć hiśpąskiego tańca!
Mrrr mrrr mrrr mrrr
mrrr mrrr mrrr mrrr
mrrr mrrr mrrr
mrrr mrrrr
mrrr mrrr mrrr - mrrr mrrr!
Mała Ciorna Carmen zachwycona

Ciocia jolabuk5. tak mię się wydaje że w kapeluszku wyglądam zalotmnie. Ino musze jeszcze zatelefonić do Lilo co on na to i co mu się najwiękcej podoba.
Książniczka Ofelja

Carmen, Ofelio, cieszę się, że jesteście zadowolone ze strojów!

To największa radość dla krawcowej :1luvu:

KĄCIK MUZYCZNY
Dziś w Kąciku chciałam przedstawić Wam fragmenty opery Verdiego Moc przeznaczenia (La Forza del destino). Jej premiera miała miejsce w Petersburgu w 1862 r., potem jednak Verdi wprowadzał do niej stopniowo pewne zmiany. Ostateczna, najczęściej dziś wykonywana wersja wystawiona została po raz pierwszy w mediolańskiej La Scali w roku 1869.
Zacznijmy od uwertury, która jako samodzielny utwór często pojawia się w programach koncertów symfonicznych. Posłuchajmy jak gra ją orkiestra Berliner Philharmoniker pod dyrekcją Herberta von Karajana.

Akcja opery rozpoczyna się w Sevilli, gdzie córka Markiza di Calatrava, Leonora, postanawia uciec z domu, aby połączyć swój los z Don Alvarem, potomkiem królewskiego rodu z Peru. Dla ojca Leonory Alvaro jest tylko półkrwi Indianinem, niegodnym wejścia do rodziny hiszpańskiego szlachcica. Wszystko jest przygotowane, Alvaro przybywa do zamku Calatravy, ale Leonora nagle zaczyna się wahać, błagając o przełożenie ucieczki o jeden dzień, który chciałaby spędzić z ojcem. Pod wpływem ukochanego decyduje się w końcu natychmiast opuścić rodzinny dom. Duetu Leonory i Alvara posłuchamy w wykonaniu Mirelli Freni i Placida Domingo. W nagraniu z 1986 r. towarzyszy im orkiestra Teatru La Scala pod batuta Riccarda Mutiego.

Niestety, zwłoka powoduje, że nadchodzi markiz Calatrava. Przekonany, iż Alvaro uwiódł jego córkę, chce go natychmiast zabić. Młodzieniec, aby dowieść niewinności Leonory poddaje się, odrzuca broń. Jednak uderzający o ziemię pistolet strzela, śmiertelnie raniąc markiza. Starzec umiera przeklinając córkę.
Podczas ucieczki młodzi zostają rozdzieleni i nic nie wiedzą wzajemnie o swoim losie. Leonora w męskim przebraniu ledwo uchodzi przed własnym bratem, który postanowił pomścić rodową hańbę, zabijając uwodziciela i zhańbioną siostrę. Zrozpaczona, przekonana, że Alvaro ja porzucił, szuka schronienia w klasztorze. Arię Madre, pietosa vergine śpiewa (przepięknie i bardzo subtelnie) Maria Callas, a orkiestrą Teatru La Scala (w 1954 r.) dyryguje Tullio Serafin.

Alvaro pod przybranym nazwiskiem zaciąga się do armii, walczącej o wolność Hiszpanii. Przekonany, że Leonora nie żyje, wspomina ją jako anioła, który pojawił się w smutnym życiu wygnańca. Życiu, na jakie skazali go rodzice, marzący o odzyskaniu korony w dalekiej, peruwiańskiej ojczyźnie. Posłuchajmy arii La vita e inferno all'infelice!.., śpiewanej przez Placida Domingo w programie Hommage a Sevilla, poświęconym operom, których akcja rozgrywa się w Sevilli (jako ciekawostkę podam, że chodzi o aż 5 oper- Don Giovanni, Cyrulik sevilski, Moc przeznaczenia, Fidelio i Carmen).

Przeznaczenie sprawia, że do tej samej armii, także pod przybranym nazwiskiem, wstępuje, brat Leonory, Don Carlos. Młodzi zaprzyjaźniają się, a Alvaro w bitwie ratuje życie Carlosa. Kiedy następnie on sam zostaje ciężko ranny, powierza przyjacielowi pakiet listów, które poleca mu spalić, gdy nadejdzie śmierć. W spektaklu z Met (1996) w partie Alvara i Don Carlosa wcielili się Placido Domingo i Vladimir Chernov, a orkiestrą Metropolitan Opera dyrygował oczywiście James Levine.

Ciąg dalszy za tydzień - jeśli dam radę, bo będę po szczepieniu podobno nieszkodliwą szczepionką firmy AstraZeneca :twisted:

Ojej, oby bylo wszystko ok po tym szczepieniu. W razie czegos bedziesz miala kogos do pomocy? tfu tfu tfu

Tylko Dorcia, jak bardzo będę chora, to przyjdzie, ale ma daleko, wolałabym jej nie ciągnąć. No nic, pożyjemy, zobaczymy.

Miau Ciociu Nul :1luvu:

zjadłam

Ciociu Jolu miaumyslę o Tobie miaumocno i trzymam za Ciebie łapki!
Zunia

Mojekoty Sabcia Usia Calinka Mini Kitka Kitek do zamknięcia

Kto przegląda forum