Moje szczęściA w kolorze nieba. DOKOCIŁAM SIĘ!!

Prezes byl kotem slabszym, na pewno. Mial zdeformowane zebro, uciskalo mu na przepone, szybko sie meczyl. Poza tym podejrzewalismy cukrzyce, ale nie zdazylismy sie zbadac - nie mialam pieniedzy.

Pech chcial, ze wczoraj Prezes uciekl. I pies sasiadow wyslal go za Teczowy Most. Z ogledzin po tym, jak Prezesowe serduszko przestalo bic dla nas, okazalo sie ze mial zlamany kregoslup, przebita otrzewna i zmasakrowany brzuszek w srodku.

BARDZO DZIEKUJE LEK. WET. DOMINICE GIERLICKIEJ-BIALEK ZA TO, ZE RATOWALA PREZESA CALY CZAS, DOPOKI SERDUSZKO BILO.

Jade teraz do chlopaka do Brzeska, troche sie oderwac.
Musze przeciez zyc dalej i rozgladac sie za moim Gałkankiem.

Myśle, że to dobrze, ze szukasz futrzaka.
Ja tydzien po odejsciu Axla - mojego Slońca, mojej pociechy, mojej milosci - postanowilam, ze zamieszka ze mna Fusia, ktora jest calym moim sercem.
Bol po odejsciu zawsze pozostanie, nawet po wielu latach, gdy bedziesz wspominac, po policzkach poplyna Ci lzy. Ale musisz miec kogos, komu bedziesz w stanie ofiarowac swoje serce, tak samo, jak dalas je Prezesowi.

Rozumiem i ciepło Cie przytulam...
Kiedy odszedł mój 1 ko czułam sie jak zdrajca szukajac kolejnego...ale wiedzialam ze miseczki w domu nie moga dlugo stac puste....

Zycze szybkiego przyulenia do kociego futerka ,a jezeli masz ochote na glaski kociakow o rozmowe zapraszam na kawe

Wistro, doskonale Cię rozumiem.
Półtora roku temu odeszła Kasia, moje Kocie Dziecko z przypadku. Była ze mną rok, a potem zostałam sama. Przeżyłam najkoszmarniejsze kilka miesięcy mojego życia. Ale w końcu trafiłam na zdjęcie Avy...
Długo się biłam z myślami, czy wzięcie kotka rasowego to dobra decyzja. Ale przecież to, że Avucha jest rasowa, nie zmienia jej potrzeb: też chce być kochana, bezpieczna, na swój koci sposób szczęśliwa.

Ava nie jest Kasią. Nigdy nie będzie Kasią i więź, jaka nas łączy, też jest zupełnie inna. Tak samo nowy kotek nie będzie Prezesem. Będzie sobą - wesołym, zwariowanym stworzeniem, dla którego trzeba wstawać, z którym trzeba będzie spędzać czas, który będzie wymuszał smakołyki i szkolił właściciela. To najlepsze lekarstwo na depresję po utracie przyjaciela. O Prezesie nie zapomnisz, ja do tej pory tęsknię za Kasią, ale nie mam czasu się mazgaić, bo na spacer trzeba zabrać histeryczkę, która siedzi na smyczy i śpiewa pod drzwiami

Przez całe życie miałam biedy z podwórka, dopiero po śmierci Kasi zdecydowałam, że chcę kota rasowego, o którym będę wiedziała wszystko, co możliwe. Jedna Agal wie, jak panikowałam. Ale z perspektywy czasu stwierdzam, że to była dobra decyzja.

Wiem, że nowy kotek nie będzie Prezesem.
I wcale mi to nie przeszkadza.

Myśl o tym, że teraz będę czekać na jakieś nowe istnienie, na które przeleję uczucia jakoś mnie uspokaja.

Wracam do domu. Paskudny jest ten moment.

Jestem wstepnie umowiona z 2ma hodowlami na odwiedziny i poznanie rasy. Na razie RUS, jutro skontaktuje sie z hodowla katuskich. Chce poznac obydwie rasy.

Ps. Przepraszam za post pod postem, ale na tel nie moge uzyc edycji.

Zaczynam wierzyc w niemozliwe.
Prezes ma wtyki tam u gory.

Spotkalam w busie forumowa CATY. Przypadkiem uslyszala moja rozmowe przez tel. Kto wie? Moze to dzieki temu spotkaniu znajde kolejne szczescie?

Jestem wzruszona!
Nie moge uwierzyc. Jakby mi to ktos opowiedzial, to bym sie popukala w czolo...

Tak, spotkałyśmy się w busie. Usiadłam obok dziewczynki - bo na pierwszy rzut oka WISTRA wygląda jak mała dziewczynka - i przypadkiem usłyszałam rozmowę telefoniczną. Ta dziewczynka pociągała nosem i opowiadała o śmierci jej Kotka... Zaczęłam rozmowę...Było mi głupio, bo przecież ludzie nie obejmują nieznajomych w busie...nie wtrącają się w życie innych ludzi...A ja się wtrąciłam.
Powiedziałam, że mam kocięta... Czy Wistra się zakocha w którymś z maluchów ? Nie wiem. Ale wiem, że chyba ktoś wsadził nas do tego samego busa....Może po to, żeby ktoś się uśmiechnął przez łzy ? Może po to, aby kolejny kociak znalazł dom ?

bardzo mi przykro...

caty, bardzo Ci dziękuję.
Wczoraj było mi dużo łatwiej wrócić do domu.

Niestety, teraz siedząc w pracy i podbijając koperty, nie mam o czym myśleć i... chyba zaraz znów wybuchnę płaczem

Wistra. Łepek do góry. Dzisiaj pogoda depresyjna, ale w południe słoneczko już zaświeci. Kiedy się spotkamy - a pewnie to nastąpi - coś Ci opowiem. Myślę o tym wczorajszym spotkaniu i krążę gdzieś tam obok.

Wistra, zanim weźmiesz kota to zastanów się, czy to napewno dobry pomysł. Oraz zabezpiecz dom żeby znów tragedii nie było.
bardzo, bardzo żal mi Prezesa :cry:

Bardzo mi źle bez takiego "mojego" kota.
Tym bardziej przeżywam tę stratę, bo to był kot mój i tylko mój.

Teraz wiem, że trzeba mieć oczy jeszcze bardziej dookoła głowy i spodziewać się rzeczy niemożliwych.
Wierzę w siebie i wierzę, że będę potrafiła teraz stworzyć kolejnemu zwierzątku jeszcze lepszy dom.

I chciałabym, żebyście i Wy uwierzyli.
I pomogli, a wiem, że na Waszą pomoc zawsze mogę liczyć.

Wistra,dasz radę-wierzę w to
zanim zaczniesz myśleć o przyprowadzeniu nowego domownika,zadbaj o to by był jak najbezpieczniejszy...

Wymiana siatek w oknach w trakcie.

Drzwi wejściowe chciałabym zabezpieczyć takimi drzwiczkami, jak są dla dzieci, żeby nie szły na schody.
Żeby był taki "przedsionek", aby wyłapać potencjalnego uciekiniera.
Muszę się jeszcze rozejrzeć nad zabezpieczeniem drzwi balkonowych, ale to najpewniej będzie rama + siatka ochronna dla kotów + moskitiera.

Moje szczęściA w kolorze nieba. DOKOCIŁAM SIĘ!!

Kto przegląda forum