Milka, Kropka, Frodo i Frycek. Część 9 :-)

Avian pisze:Ja też nie mam tak naprawdę problemu z oddaniem tymczasów, od początku zawsze wiem, ze szukam im domów.
Są jednak takie, które bardziej zapadają w serducha ... jak teraz Jaś. Tylko on - ani Wisienka, ani Marchewa nie mają tego czegoś, co ma to małe sreberko ...

On jest zjawiskowy :love:

JoasiaS pisze:Pola znalazła dom, a ja mam nową podopieczną (z przychówkiem ) na utrzymaniu.
Zawiozłam wczoraj do DT Rustie taką oto młodą mamusię z dzieckiem:

Jakiś bydlak wywalił przed blok tę koteczkę z dwójką maleńkich kociąt.
Koczowała tam kilka dni pod żywopłotem na oczach zadowolonych z siebie i nie widzących problemu małpoludów...
Jeden kociak niestety nie przeżył .

Dobrze, że chociaż drugiemu się udało

Rustie, dziękuję za Twoje wielkie serducho

Trzymajcie kciuki, by udało się wyleczyć oczka z kociego kataru i znaleźć dobre domy dla tej dwójki

Jeżeli możecie choć drobną kwotą wspomóc ten dom tymczasowy, dane do przelewu podam na pv

Ale bidulki

Tak wywalone jak Gucio z rodzinką 4 lata temu

U nas jednak w porę mama z sąsiadką się zajęły

Kciuki za zdrówko i dobre domki :ok:

Krótki raport o tym jak nam mija lato :-)

Milka tradycyjnie całe dnie przesiaduje w trawach, niezmordowanie polując na myszy. Wieczorami dosłownie leci z łap :lol:

. Wraca i zazwyczaj udaje się od razu do łóżka, gdzie na połowie mojej poduszki śpi do samego rana. Gdy jest mniej zmęczona, zdarza się, że uraczy nas swoim towarzystwem - na fotce poniżej oglądają film razem z Michałem ;-)

Rude samo już nie wie gdzie wleźć, żeby świat wydawał się jeszcze atrakcyjniejszy :roll:

Kropka pozostaje w pokojowym nastawieniu do świata.
Nadal dość nawet lubią się z Frycem, choć do układów z Frodziaszkiem tej ich relacji daleko ;-)

Nasza charakterna kocica domaga się od nas pieszczot, co świadczy chyba o tym, że z wiekiem zaczęła łagodnieć :1luvu:

Fryc z lubością towarzyszył nam przy robieniu nalewek z porzeczek

Choć zapewne kompletnie nic z tego nie rozumiał :lol:

W upalne dni pozostawał mistrzem relaksu:

Ale po zmroku jego mroczna dusza gnała go w trawy, każąc tam szukać zaczepki :roll:

Właśnie dorobił się drugiego w tym sezonie ropnia. Poprzedni był na policzku, aktualny widnieje na uchu :roll:

.

Wyleczysz mnie znowu, prawda?

No pewnie, mój zabijako :1luvu:

Jejku jejku :1luvu:

Słodkie, leniwe lato....

Z tymi ropniami to czasem niezła balanga... Celina właśnie mi plunęła ropą na spodnie.

No cóż, mogłam jej nie dłubać w oku.
Emmm, co Fryc ma na głowie i co to ma wspólnego z nalewką?

Megana pisze:Z tymi ropniami to czasem niezła balanga... Celina właśnie mi plunęła ropą na spodnie.
No cóż, mogłam jej nie dłubać w oku.

No jasne

Muszę przyznać, że Fryc to twarda sztuka i dość skutecznie ukrywa wszelkie swoje kontuzje i boleści. O tym, że ma ten pierwszy ropień na policzku dowiedziałam się, gdy już świństwo samo pękło i rozlało się po kocim pyszczku. Przejęta, zawiozłam Frycka do weta. Ten wycisnął resztkę ropy i zaaplikował kotu anytybiotyk... dla krowy (wszak to wiejski wet :roll:

). Fajnie się to lekarstwo podawało, gdyż, przeznaczone do krowiego wymienia, ma formę strzykawki z odpowiednio cieniutką i długą końcówką. Okazało się, że Fryc to prosty chłopak i krowi specyfik pomógł mu migusiem :ok:

W tej chwili mam powtórkę z rozrywki - ropień rozlany na kocim uchu. Tym razem już się nie fatygowałam do weta. Oczyściłam ranę i krowi antybiotyk zaaplikowałam wprost do leja po ropie. Liczę na równie spektakularny efekt

.

Megana pisze:Emmm, co Fryc ma na głowie i co to ma wspólnego z nalewką?

To taka tekturka, którą POLMOS umieścił na szyjce butelki ze spirytusem niezbędnym w recepturze nalewki.
Michał oczywiście udekorował kota, ale jak widać Frycowi wcale to nie przeszkadzało :lol:

Rozczulające te koty na Was i splecione ogonki Frodziaszka i Kropki

Kciuki za Uszko Frycka :ok:

Koty nie pokazują że coś je boli ,bo tak mają zakodowane w genach - po dzikich przodkach .
Gdyby kot okazał słabość to konkurencja w stadzie , albo inne drapieżniki szybko by go wyeliminowały ...
Dlatego tak trudno u kota dostrzec w porę że coś jest nie tak ...

Gucio dziękuje za życzonka :1luvu:

Ekhem.
W razie ropień, kotu w dziurę po ropniu zapodaje się Rivel.
Rozhisteryzowanej opiekunce kota podaje się krowi antybiotyk w dowolny, aktualnie dostępny otwór :twisted:

Jak tu pieknie :oops:

Mimo ropnia :wink:

Dorota pisze:Jak tu pieknie
Mimo ropnia

Pięknie, pięknie

A już ten Fryc z taką ufnością wpatrzony w Joasię to wogóle :1luvu:

ps. mnie wetki pękniętego ropnia u Zuźki tylko wodą utlenioną kazały przemywać - bo skoro już się wylał, to właściwie po sprawie. Ale to może zależy jaki duży i gdzie umiejscowiony?

Twoje zdjęcia jak zawsze się przyjemnością ogląda i jak zawsze uważa się, że za mało :mrgreen:

AgaPap pisze:Twoje zdjęcia jak zawsze się przyjemnością ogląda i jak zawsze uważa się, że za mało

Bo za mało....ja też tak czuję

redaf pisze:Ekhem.
W razie ropień, kotu w dziurę po ropniu zapodaje się Rivel.
Rozhisteryzowanej opiekunce kota podaje się krowi antybiotyk w dowolny, aktualnie dostępny otwór

Widzę, że redaf w formie :twisted:

amyszka pisze:Koty nie pokazują że coś je boli ,bo tak mają zakodowane w genach - po dzikich przodkach .
Gdyby kot okazał słabość to konkurencja w stadzie , albo inne drapieżniki szybko by go wyeliminowały ...
Dlatego tak trudno u kota dostrzec w porę że coś jest nie tak ...

Faktycznie coś w tym jest, ale gdy się już ujawnią, to rozczulają swoim zachowaniem.
Milka autentycznie kładzie się do łóżka i rozpoczyna chorowanie. Trzeba jej tam podawać miseczkę, całować po główce i takie tam. Robi się z niej mały człowieczek, domagający się opieki :lol:

Frycek również po mistrzowsku wykorzystuje swój obecny stan. Ślad po ropniu ładnie zasycha, ale kot próbuje ugrać dla siebie jak najwięcej. Na przykład doskonale wie, że nie wolno mu spać w naszym łóżku. Podczas dokocenia to miejsce było jedynym azylem Milki przed jego atakami i postanowiliśmy, że na wszelki wypadek tak już pozostanie. Ponieważ zdarzają się noce, kiedy Frycek koniecznie chce spać blisko nas, więc przygotowałam mu w sypialni wygodne krzesło z podusiami, a on szybko załapał, że to jego miejsce i zaakceptował je. Dziś rano jak zwykle pościeliłam łóżko i zaczęłam przygotowywać się do wyjścia do pracy. Oto kogo zastałam w łóżku po wyjściu z łazienki: