Fajnie, ze tak sie sexownie zrobilo, ale nawet to mnie dzis nie moze pocieszyc. Tak strasznie smutno mi sie robi. Wszedzie chodze i sie zegnam, bo tak sie nalezy i ludzie mnie usciskaja i placza ze mna. Mama sie juz pogodzila i troche dumy nawet z niej slysze, ale placzemy razem. Czas tak strasznie ponagla, ze juz prawie dzien "0" przyszedl a ja jeszcze nie gotowa. Nie myslalam, ze to tyle pracy bedzie i z wszystkim zostane sama.
Jak sobie pomyslicie co od 3. stycznia sie wszystko w moim zyciu wydazylo, to idzie po prostu kopnac w kalendaz. Jakos czuje sie to jak pare miesiecy a nie jak cztery tygodnie. Ten czas byl tak strasznie zawalony. Potem moze bede miala za wiele i bede rozmyslac.
Pisalam wczoraj, ze moj nowy szef dzwonil i sie pytal, czy wszystko w porzadku? Napewno, ale jestem nadal wzruszona tym gestem.
Od spania na podlodze mnie strasznie plecy bola a gdzie tu jeszcze kartony nosic i w dol i w gore. Bede miala w czwartek w sumie dosc pomocnikow, ale potem bedziemy tylko w trojke. Chlopaki beda mi budowac szafe a ja sama nosic. Mam nadzieje, ze jeszcze w piatek bedziemy mogli wrocic. Z moim sasiadem smierdzielem nie chce spac pod jednym dachem, ani brat ani ja.
Teraz jeszcze caly czas poluje na parking przed domem i jakos mi sie nie chce udac... Ide sobie poplakac.
P. S.: Nie gniewajcie sie prosze, ze Waszych wateczkow juz teraz nie bede odwiedzac. Nic mi do glowy nie przychodzi a doczytac po prostu nie mam czasu. Jutro ostatni dzien na sieci.
Teraz to mnie lekko wkurzyłaś 
Ty - złym człowiekiem? Dorotko, nakopię do rzyci 
No bo wiesz nie... Tak mnie tknelo. Moze dopiero teraz do mnie dochodzi, co to wszystko znaczy.
To naturalne, że czujesz strach przed nowym. Niektórzy mówią, że lepsza stara bieda niż nowe kłopoty. Ale kto w to wierzy ten całe życie ze strachu przed nowym siedzi w jednym miejscu i narzeka. A ty masz odwagę zatrzasnąć z hukiem drzwi i wejść nowymi tam gdzie chcesz. I bardzo dobrze. Pożegnasz się z Herne, schowasz sobie to miasto do specjalnej przegródki w sercu i.... hej przygodo! 
