Zabersowe pokemony 3 - letnia samowolka zabersa

zabers pisze:cierpliwości

trzymajcie mnie bo nie wytrzymam :evil:

Na nocke idę ,muszę znać ciąg dalszy bo pracowac nie będę mogła :twisted:

dali Zabersiku,dali!!!!

-ojaciepędzę! - pomyślałam - I co teraz?
Stoję, prawie nie oddycham i nagle olśnienie! Komórka. Przecież mam komórkę! Naładowaną. Z zasięgiem.
No i? No i ponieważ jedyny numer, jaki zachował się w umyśle mym, był numerem "ogólnopolicyjnym", "wystukałam" go szybciorem i ... i wtedy do mnie dotarł cały idiotyzm sytuacji. Co ja im powiem? że co, że ... i wtedy odezwała się pani. Na jednym oddechu wytłumaczyłam w czym rzecz i co znalazłam, i poprosiłam o połączenie z kimś z okolicy. Okolicą okazał się komisariat w Drawsku. (Jak na ironię niedzielny dyżur przypadł samemu komendantowi).
- Dzień dobry - mówię - bo wie pan, ja tu jestem pod Czaplinkiem na grzybach i właśnie znalazłam pocisk moździerzowy, i...
I wtedy się zaczęło: "Smarkateria się bawi! Ja ci dam wygłupy, ja ci dam dzwonić.. itp/itd". Nooo, sie wnerwiłam" :evil:

. To ja tu prawie ze strachu nie oddycham, pilnuję tego zasraństwa, wykazuję maksimum zaangażowania w kwestii dbałości o utrzymanie status quo w zakresie stabilności poziomu bezpieczeństwa kraju, a ten mi tu "smarkateria"?! OOOO, NIE!
- Panie, czyś pan zwariował?- wywrzaskuję - jestem sama w lesie z pociskiem. Zrób pan coś! A głos mam taki wysoki od zawsze, a nawet bardziej, bo ze stresu!
Musi, co przekonująco w miarę okazałam swoje zniecierpliwienie, bo pan najpierw zamilkł, a potem się zreflektował, poprosił o szczegóły i zapowiedział, ze trochę (tak minimum ze dwie godziny) to potrwa, bo trzeba ściągnąć kogoś z garnizonu.
- Dobra - mówię - to czekam. I niech wezmą za jednym razem tę ciężarówkę z piachem do niewybuchów (żeby dwa razy nie jeździć).
Drogę opisałam jak umiałam (w końcu to las jakby nie było, a nie ruchliwe skrzyżowanie w środku miasta). W sumie nie było tak źle, bo miejsce blisko dróg. Problemem był ostatni skręt, kiedy już trzeba było opuścić szosy i zjechać do lasu. Jak go opisać, żeby na pewno trafili? I wtedy mnie olśniło - przecież wszyscy miejscowi mówią o tej drodze nie inaczej , jak tylko "droga na Ś...". Jak pomyślałam, tak powiedziałam.
Czekam.
Trochę mi ulżyło (bo w końcu przestałam się czuć samotna w swoim cierpieniu) i włączyło się myślenie! Zaraz, zaraz, jeśli teraz odejdę od tego żelastwa, to ono zaraz mi się zgubi, zniknie w igliwiu i jak przyjedzie Władza, guzik im pokażę, a nie pocisk. Z drugiej strony stać tak tu, trochę głupio (tym bardziej, ze i tak w końcu będę musiała wyjść na drogę, żeby mnie znaleźli). I no niewygodnie.

no to co? To zwaliłam te grzybony, poszukałam spory kijaszek, zatknęłam obok żelastwa, na czubek nabiłam ... chusteczkę higieniczną i w poczuciu starannie spełnionego obywatelskiego obowiązku zajęłam się organizacją życia. Przyturlałam sobie na skraj drogi wygodny pieniek, usiadłam i postanowiłam zadzwonić do TŻ-a....

znowu przerwała :evil:

Powaznie myslę nad zemsta :roll:

Umieram z ciekawosci :twisted:

Ja nie moge

doczytuje

To kto idzie ze mną po krasnala?

dalia ma najblizej :mrgreen:

... który to TŻ cały czas tkwił z Pasożytem na tych rybach, co to ja je (w obliczu braku spektakularnych efektów) opuściłam onegdaj demonstracyjnie.
Dzwonię i oczami wyobraźni już widzę tę erupcję silnych emocji, które to emocje natychmiast uaktywnią się u TŻ-a jak tylko usłyszy co się wydarzyło. I już, już prawie słyszę to "O Boże!", "o matko!", o jezusicku!" ... połączyło!
- No, to ja - mówię - A bo wiesz, ja tu jestem, no wiesz gdzie, w Eldorado. I właśnie znalazłam pocisk i czekam na policję. To wiesz, to dzwonię, żebyś wiedział, że ja tu jeszcze trochę pobędę.
I co? I nic! Nic, kurde, NIC. :evil:

Zamiast oczekiwanego przerażenia, empatycznego współodczuwania, chęci pomocy, wsparcia, przytulenia, słyszę "Tak. Aha, to dobrze" .

- No tak - ciągnę - ale mi nudno. Okrutnie. To wiesz co, może by tak Pasożyt przyszedł i posiedział ze mną, co? Bo tu jeszcze co najmniej z godzinę będę kwitnąć.
-Dobra - odpowiedział TŻ - to ja go wyślę.
Uff. Chociaż to, myślę, że jak umrę z nudów, to w towarzystwie , a nie jak ta sztacheta z płota wyrwana.
Siedzę. Nudy. Zbieram grzyby. Nudy.
Siedzę. Droga pusta. Nudy.
Siedzę... nagle! Jest! Jest, coś widać na horyzoncie.

Widzę! WIDZĘ POLICYJNY RADIOWÓZ!
Bóg istnieje. Trafili.

Radiowóz się zatrzymał, a z niego wysiedli (podaję w kolejności wysiadania

) : jeden policjant, jeden żołnierz i jeden ... mój syn

- A ty tu skąd? - pytam przybrawszy minę Bazyliszka(dla pewności).
- A bo szedłem do ciebie - odpowiada Pasożyt - i minął mnie radiowóz.
Co się okazało. Faktycznie szedł do mnie. No i minął go radiowóz. Jako, że tłumaczyłam drogę dość pokrętnie, policjant postanowił się upewnić, czy dobrze jadą. Zobaczył żywą istotę, to spytał :"dokąd prowadzi ta droga?" ,( licząc na odpowiedź, że "na Ś...").
Nic z tego. Takie numery to nie z naszym Pasożytem.

Pasożyt zatrzymał się, spojrzał otępiałym od nadmiaru słońca wzrokiem i wygłosił TEKST ROKU:
"Ta droga? Do lasu. A do pocisku, to tędy"

Czy muszę mówić jak bardzo zdębiał policjant?
- A ty skąd wiesz? - wydukał stróż prawa.
- A bo to moja mama znalazła. Ona zawsze coś znajdzie. A ja idę teraz do niej, bo się nudzi sama - odparł ze spokojem jaszczura Pasożyt.
- To wsiadaj. Popilotujesz.
I zabrali litościwie Pasożyta.

Dalej to już było normalnie - spisali, udzielili ustnej pochwały (tak, tak, zabers został pochwalony, że zgłosił, a nie zabrał do domu, nie wrzucił do ogniska, nie próbował rozbić młotkiem, nie usiłował sprzedać w skupie złomu, nie wysadził się w powietrze :mrgreen:

) i ... zmienili mnie "na stanowisku Przy Kijaszku z Chusteczką Higieniczną". dlaczego? Bo, oczywiście, mi ... nie uwierzyli i ... nie zabrali ciężarówy z piachem. A ja jednak miałam rację

Finał całego zajścia był całkiem sympatyczny. kiedy wracałam z Pasożytem przez las, zadzwonił komendant z Drawska. Ten sam, który wcześniej na mnie nawrzeszczał.
Zadzwonił ... z przeprosinami.

Już wiem do czego służy komórka w lesie

Grzeczny Zabers.
Możesz przekazać krasnalowi, że dzisiaj nocuje w domu.

Dzielny Zabers i rozsądny, czego trudno byłoby oczekiwać (w mniemaniu komendanta rzeczonego posterunku) od kobiety!
A to się zdziwił! :twisted:

Uwielbiam czytać Twoje opowieści!-no uwielbiam i już! :1luvu:

Zabers bohater :ok:

filo pisze:Grzeczny Zabers.
Możesz przekazać krasnalowi, że dzisiaj nocuje w domu.

Przekażę. Ucieszy się chłopak. :mrgreen:

Grzeczny Zabers,grzeczny

napisał do końca opowiadanie mrożące krew w żyłach

Policja też grzeczna przeprosiła Zabersa za wrzeszczenie(uśmiechu nie dostanie policja,po co jej)
Zabers godny pochwały ,nie wysadził się w powietrze,pewnie wiedział że,misja pisania opowieści na miau go czeka :mrgreen:

Dobry Zabers,dobry :lol: