Frani prawie przyprawił mnie o zawał. Poszłam się kąpać, standardowo drzwi od łazienki zostały otwarte bo Franio lubi siedzieć obok kiedy się myjemy. No i ja w wannie, wanna pełna wody, ja cała głowa w pianie, a Franek spaceruje wkoło wanny. W końcu wszedł na kran i wpadł calutki do wanny.
Wyleciał na mieszkanie ja za nim, pół mieszkania zalane, okno uchylone więc zimno. Szybko Frana w ręcznik do łazienki i suszymy. Najpierw się wyrywał, później już bezradnie leżał we mnie wtulony i przerażony. Co chwile robiłam przerwy żeby się trochę uspokoił. W końcu suszenia dobiegł koniec. Czas na czesanie, jak już wcześniej pisałam nigdy Frana nie czesałam bo futro ma krótkie. Niestety Franki nie polubił się z grzebyczkiem najpierw atakował grzebyk, ostatecznie się poddałam i chciałam go przytulić żeby się trochę uspokoił, ale dostał takiej agresji jak nigdy w życiu i pogryzł mnie do krwi
Niestety te jego podgryzanie nas nie jest tylko zabawą, TŻta się trochę boi więc jego lekko podgryzie TŻ nakrzyczy i Fran przestaje. W moim przypadku jest gorzej bo stanowcze przestań i odsunięcie kota potęguje w nim agresje i atakuje mnie mocniej. Czasem potrafi przyjść żeby się miziać a jak mu się znudzi zaczyna gryźć, kiedy mu nie pozwolę, zestawię z kolan robi się wściekły i atakuje dalej.
Już nie mam siły do niego. Tzn. nie wiem jak z tym walczyć. Nigdy nie zrobiłam mu krzywdy, nie uderzyłam go, więc nie wiem czemu w nim tyle agresji. Bo niestety to już nie jest zwykła zabawa w podgryzanie.
A zarazem tak strasznie go kocham
właśnie nauczył się otwierać kosz na brudna bieliznę i siedzi w środku, pomyślałam wszedł a teraz nie wyjdzie, potrząsnęłam kocimi chrupkami a on jak torpeda z tego kosza do miski
