Pozytywnie zakręceni . Jesteśmy .

Witamy niedzielnie :1luvu:

Niedziela , jak niedziela .
Na temat przyrody napisałyście wszystko . Nasza ekspansja jest przerażająca . Betonowa dżunglka wypiera wszystko .

Lecę na wąteczki .
Aga , wkładki do niczego . Kup skórkowe , na koreczku . Wygodne i na pewno się nie pozwijają .

Hitynowy pancerzyk , to zawsze coś , Gosiu :ok:

Madziu , dawno cię nie było z dziewczynkami :1luvu:

Dawno, dawno temu, za komuny, kiedy kupienie butów było wyczynem bohaterskim, moja mama kupowała mi za duże buty, żeby na dłużej mi starczyły. Wiadomo, kartki na buty nie uwzględniały faktu, że dziecku rośnie stopa. Więc na wszelki wypadek wszelkie moje nowe buty bywały za duże. Mama wypychała czubki butów watą i wtedy były już dobre.
Ale to było dawno, dawno temu, za komuny. :lol:

Lilianaj , przeżyłam takie dawno , dawno temu . :ok:

agusialublin pisze:Cześć Basia

Dziewczynki macie pomysła na za duże buty
Kupiłam sobie na wyprzedaży fajne butki, niby pasowały ale teraz okazało się że są za duże i mi spadają pewnie wtedy jak mierzyłam to miałam popuchnięte
no i co teraz z tymi butkami zrobić pakuję wkładki ale się zwijają i nic nie dają a poza tym uwierają przy pięcie

Możesz kupić zapiętki to takie niby wkładki ale przyklejane z tyłu butów w okolicy pięty i wtedy buty nie spadają i nie obdzierają pięt.

Ja z tego młodszego pokolenia ale uwielbiam czytać takie opowieści. Ostatnio w pracy zorganizowalam dzień z kuchnią PRL :lol:

Kuchnia PRL , hmmmmmmmmm .... Pomysł ... smaczny

A pokombinuję z tymi wkładkami :smokin:

te co mam są za cienkie
to były czasy PRL, dzieciństwo takie o jakim teraz dzieci nie mają pojęcia :roll:

Dokładnie

Pod blokiem się do wieczora siedziało, w chowanego się bawiliśmy, albo w gumę grało
Jak się chciało pogadać to się szło do koleżanki i na dwór na spacer i łaziło po osiedlu a nie przez kompa

Albo sms-y . Życie było inne . Wolniejsze . :roll:

barbarados pisze:Albo sms-y . Życie było inne . Wolniejsze .

nom

teraz ciągle w biegu, nie mam czasu dla znajomych aż mi wstyd :oops:

agusialublin pisze:
barbarados pisze:Albo sms-y . Życie było inne . Wolniejsze .

nom teraz ciągle w biegu, nie mam czasu dla znajomych aż mi wstyd

a na coś w ogóle maz czas ? ja nie mam . Brakuje mi dnia :roll:

Wiecie co, tak sobie ciągle obiecuję że zacznę inaczej żyć, spowolnię tempo, zrobię coś dla przyjemności, spotkam się z przyjaciółką, z dawnymi koleżankami, że na spokojnie sobie pogadamy.
Wczoraj pogadałyśmy sobie z przyjaciółką, oczywiście przez telefon bo nie ma kiedy się spotkać :roll:

No i tak sobie obiecuję :roll:

tak sobie myślę co się ze mną stało, gdzie ta radość z życia jaką kiedyś miałam
teraz tylko stres, nerwy i bieg i ciągle nie mam czasu na nic :evil:

Wszystko było fajne w PRL. Nie było papieru toaletowego, ale porządnie zmięta "Trybuna Ludu" doskonale go zastępowała. Człowiek był młody, szczupły i skoczny. W szkole nauczyciele wciskali ciemnotę, w którą się wierzyło, jak w tabliczkę mnożenia. Na religię się latało do kościoła. Piło się oranżadę, a jak przyszła paczka z zagranicy, albo tzw dary, to można było spróbować banana (spróbowałam, jak miałam ze 12 lat). Dorośli dużo się martwili, a dzieci nieźle bawiły. tyle, że zabawa bywała przerywana koniecznością stania po kilka godzin w kolejce, żeby kupić chleb. Nie było komputerów, niektórzy mieli telefon, albo malucha. Po świecie (tylko polskim, bo inny był niedostępny) podróżowało się ogórkiem, którego zapach skłaniał do wymiotów. Po 11 minutach przebywania w ogórku każdorazowo rzygałam (przepraszam, ale nie da się tego ładniej ująć, bo zatrze się znaczenie), jak szkodny kot po ptaszkach.
Aż sama się dziwię, że to wszystko oparte na wydarzeniach autentycznych, a nie jakaś fikcja literacka...

Ale była jakaś radość z życia, z takich drobnych rzeczy. Jak mama kupiła pomarańcze to radocha wielka była.
Teraz ciągle mało, nic nie cieszy albo cieszy krótko :roll:

Kurcze co się ze mną porobiło :roll:

Pozytywnie zakręceni . Jesteśmy .

Kto przegląda forum