Toffik,Tylda[*],Forest,Abby[*],Fuff,Łodełyk.DT-Radek i Ziuta

[Boo]

Dziękuję. Dziękuję za wszystkie wpisy na wątku, wszystkie PW, GG i maile. Wybaczcie, że na nie nie odpisuję.
Z każdym dniem wcale nie jest łatwiej. Chyba jest gorzej. Nie pokłócę się z Panem Bogiem, że mi ją zabrał. Pan Bóg nie chce się ze mną kłócić.
Codziennie jeszcze bardziej jej brakuje. Z każdym dniem jeszcze bardziej dociera do nas to, że już jej więcej nie zobaczymy. Że już nigdy nie zrobi MŁA!, nie wypnie zadka do drapania koło ogona, nie będzie klopsikować koło nas, już więcej nie będę wstawać w nocy by pomóc jej się wysiusiać, już nigdy...

Rozmawiałam dziś z moją ukochaną wetką, spoza Opola, tłumaczyła mi jak mogła, może trochę bardziej coś do mnie dotarło ale nadal jest coraz gorzej.

Kręcioł spał z nami w łóżku. W nocy się przebudziłam i zamiast niego, widziałam Matyldę w moich nogach.

Tak bardzo bym chciała by choć trochę przestało boleć...

[milenap]

Pati, bardzo długo jeszcze będzie tak bardzo bolało, właściwe będzie bolało zawsze, tylko z czasem inaczej.

Pamiętam pierwszą ukochaną kotkę, którą żegnałam,okoliczności były dodatkowo okropne, bo umarła przez błąd "weta", a chorobą "wyjściową" było zapalenie ucha. Świat rozpadł mi się na milion kawałków, dom stał się mieszkaniem, przez kilka miesiecy codziennie, już w łóżku, wieczorami wyłam po prostu. Nie mogłam, nie umiałam i nie chciałam się z tym pogodzić. Nie wyobrażałam sobie w domu zadnego innego kota, byłam pewna, ze już nigdy nie bede miała zwierzaka, bo przecież zaden nie będzie, jak Ona.
Po kilku miesiącach trafił do nas kocur, przez przypadek, znaleziony potrącony przez samochód, nie miał go kto wziąć, wiec wylądował u mnie i u mamy. Oczywiscie miał być tylko na czas leczenia. To głupie, ale miałam paskudne wyrzuty sumienia wobec Lali, ze on jest w domu. Robiłam przy nim wszystko, co trzeba, ale zachowywałam duży dystans, myślałam, ze ją zdradze, gdy jeszcze jakiegoś kota pokocham. Po jakimś czasie doszło do mnie, ze przecież miłość do niego nigdy nie będzie "zamiast", tylko "obok".

Każdy musi przejść ten najgorszy okres na swój sposób, z tego, co widzę ze swoich doświadczeń, to mnie mimo wszystko łatwiej jest, gdy jest inny kot/koty, nikt nie zastąpi przyjaciela, który odszedł, ale to, że trzeba kogos nakarmić, oporządzić, jakieś futerko nas zaczepia do zabawy, czy się po prostu przytula, powoduje, ze człowiek nie może się w tym smutku i rozpaczy zupełnie rozpaść.

Myślę, ze mimo wszystko Kręcioł, jego obecnosc troszeczke Wam pomoze.

Sciskam Cie najmocniej!

[Cameo]

Ja wciąż nie mogę się pogodzić ze śmiercią Argi i chyba już nigdy się nie pogodzę wiem co czujesz Patryś każda śmierć boli...

Dzięki Wam, Garry wydostał się z ciasnego transportera w schronisku. Uratowaliście mu życie. Matylda napewno jest z Was dumna.

[aga9955]

Z każdym dniem wcale nie jest łatwiej. Chyba jest gorzej. Nie pokłócę się z Panem Bogiem, że mi ją zabrał. Pan Bóg nie chce się ze mną kłócić.
Codziennie jeszcze bardziej jej brakuje.

Tak bardzo bym chciała by choć trochę przestało boleć...

Boo to wlasnie te etapy zaloby o ktorych pisalam. Bolec przestanie. Przynajmniej tak mocno.

Trzymaj sie kochana. Dobrze ze masz male czarne, kreciolowate.

[Boo]

To już tydzień bez Ciebie...

[sygitka21]

Chyba każdy z nas boi się tego momentu, chwili pożegnania się z ukochanym kotem... Dlatego całym sercem, jesteśmy z Wami!

[-Buffy-]

Wiem, jak to boli.
Wiem, jakie to cierpienie.

Do dzisiaj - choć minęło dwa i pół roku, jak odeszła Buffy [*] - na Jej wspomnienie mam łzy w oczach.
Nie mogę się pogodzić, że tak nagle odeszła.
Że Jej już nie ma.
Że już nigdy nie zobaczę Jej razem z Kicią.
Pozostała po Niej ogromna rana i pustka.



Teraz mam dwie wspaniałe dziewczyny - Kicię i Tysię - ale Ona i Misia [*], i Kubuś [*], i malutka Lucky [*], i Kacper [*] - na zawsze mają swoje miejsce w moim sercu.

One żyją w naszej pamięci i w naszych sercach.

[Boo]

Czy Ona mi wybaczy jak polubię innego kota?

[Petka]

Matylda napewno postawi go na twojej drodze.

[ariel]

Czy Ona mi wybaczy jak polubię innego kota?

Na pewno. Bo nie polubisz go zamiast tylko dla niego samego, a Matyldzia zawsze będzie w Twoim sercu.

[Szymkowa]

Nie tak dawno, po odejściu Gaji, napisałaś mi:

Jest mi bardzo, bardzo przykro. Nie umiem nic mądrego powiedzieć, bo chyba nawet się nie da Tutaj chyba tylko czas...
Ale ściskam Cię Joleńko bardzo mocno. Wysyłam tonę ciepłych myśli.
Trzymaj się jakoś. Jakoś trzeba to przeżyć, niestety.

Inne koty pomagają przeżyć ten ból. A poza tym to Twoje powołanie być z kotami, kochać je, pomagać im. Wiesz, to jak z dziećmi: nawet jak się ma kilkoro, to kocha się wszystkie i o wszystkich pamięta.

[kussad]

Pati od odejścia naszego Mruczusia minął rok i 3 m-ce. Patrzymy na nowego kicia obydwoje z mężem i cały czas porównujemy ich obydwu... Do tej pory nie mogę o nim rozmawiać, napisać cokolwiek tak ale jeśli nikt nie widzi że dalej mam łzy w oczach...
Mruczuś postawił na mojej drodze Mikusia... - dokładnie w rocznicę Jego odejścia zwierzaki zaczęły się dogadywać i zapadła decyzja że nie wraca do DT i kontynuujemy próbę integracji z naszą bardzo trudną suczką.

[Cameo]

Ona napewno by tego chciała...

[kciuk]

Współczuję Patrycjo

[Boo]

Mały Pierdzielnik wyjechał. A ja czuje się jakbym straciła kolejnego kota

Wciąż myślimy co dalej... Wciąż nie umiemy uwierzyć, że Jej już nie ma, że nigdy już Jej nie zobaczymy...