Kocia Koalicja - Trykot zdrowszy

[MariaD]

Pięknie piszesz o swoich kotach Monostra. Zgłaszam się na stałego czytacza Twojego wątku

[Monostra]

Jak miło Cię widzieć, Mario!
Włóczniaczek jest nieustająco okupowany i nawet mieści się w nim w sumie ponad 14 kg kotów! Co prawda brzegi pod tym ciężarem trochę się rozchylają, ale to dla kotów drobiazg .

[Dorota]

[Monostra]

Sybirek poczuł się poszkodowany, bo nie został opisany ze szczegółami , więc nadrabiam.

Moher po paru miesiącach zagościł już na dobre, łaskawie dawał się wychowywać i szorować Frycowi, ale był (wg mnie) za spokojny, a Fryc już miał swoje lata i na rozruszacza się za bardzo się nie nadawał. Wykombinowałam, że syberyjczyki są ruchliwe i zabawowe, więc taki Mohera rozrusza. Zaczęłam szukać hodowli i kota kochającego inne koty . No i znalazłam. Wariat latał z piórkami na patyku w zębach, właził na kark ojcu, żeby go umyć, przytulał się do innych kotów i mruczał na sam widok człowieka.
W końcu przyjechał do domu.

Fryc: Nowy kot?! Mały?! Szorujemy, przytulamy i bawimy się! Frycuś był zachwycony .

Moher: Co u diabła?! Jakaś mysz, czy co?! Trzeba zbadac dokładnie . Łaził za nim cały czas i miaukolił. W końcu trzepnął lekko łapą, a mały po śliskim parkiecie ślizgnął parę metrów. Potem przytrzymał, przygryzł kark i czekał na reakcję. Małemu oczki wyszły na szypułkach, ale się nie odezwał, więc interweniowałam - Moher miał już niecały rok i prawie 8 kilo, więc wolałam uważać. Po 2 dniach, jak mały nabrał śmiałości, okazało się że Moher puszcza koteczka od razu na najmniejszy pisk i pieknie się bawi .

Lotnia: Co to?! Wara od mojej miski, nie zaczepiać, a będę miła!

CDN.

[Dorota]

Dawaj dalej, dawaj!

[Dorota]

...bry... Szanowna Koalicjo!

[casica]

Przyłączam się do Doroty, co to za przerwy w opowiadaniu??? kto pozwolił?

Siatkę będę miała lada dzień, bo jak do tej pory nie otwioeram drzwi balkonowych, chyba, że koty w areszcie. Ale tak się nie da dłużej. Siatkę będę miała z sieci, juz się boję

[Monostra]

Bry!
Casica, pleciona siatka była u mnie przez lata i koty nie ruszały, aż nastał Moher. Żuł, żuł, aż przeżuł - dlatego zmieniłam na stalową. Efekty widać. Największa dziura jest w miejscu, gdzie łobuzy lądują po skoku z ziemi i odbijają się do skoku na najwyższą półkę: skok ze skrętem i prawie śrubą, to nauki Sybirka.

No to cd. "Syberiady":
Myślałam, że jestem przygotowana na małego, szalejącego kota, nawet wzięłam poprawkę na "syberię". Rzeczywistość przeszła najśmielsze oczekiwania. Okazało się że to wariat, świr, cyrkowiec i himalaista ze zdolnościami do teleportacji. Do tej pory lubi czasem z rozbiegu wskoczyć na ramię. Gdy pierwszy raz zobaczyłam gnającego kota, szykującego się do skoku na mnie, myślałam, że dostanę zawału i już widziałam krwawe ślady na plecach. Okazało się, że nigdy nie wbija pazurków, a gdy źle wymierzy skok (albo człowiek się poruszy) i nie utrzyma równowagi, odbija się jak piłka i nie próbuje się zaczepić .

Biegał sobie bezimienny dość długo, bo imię z papierów - Gaston - nijak nie pasowało. Moher narzuciło się samo na widok kota, a tu nic. Był nie upilnowania, gdy się otwierało szafę, szufladę na pościel, skrzynię kanapy itd., a krzywdę maliznie łatwo zrobić, więc szedł na zsyłkę z pokoju ze słowami: malutki na Sybir! Szybko skojarzył że słowo "Sybir" oznacza coś ciekawego i gnał na złamanie karku, gdy tylko ktoś go nieopatrznie użył. Tym sposobem ochrzcił się sam .

Jest niesamowicie pieszczotliwy, uwielbia i ludzi, i koty, a przy tym to najinteligentniejszy kot, jakiego spotkałam w życiu. Otworzy drzwi i zwykłe, i przesuwne, potrafił wdrapać się po korku pod sufit i odsunąć drzwiczki szafki. Umie wysunąć szufladę, jeśli tylko ma uchwyt za który można zaczepić łapki i doskonale pamięta gdzie jest schowane coś ciekawego . Dalej nosi w pyszczku, co tylko można: myszki, piórka, korki od zlewu itd. Uwielbia czesanie, nie można wziąć do ręki grzebienia, bo od razu miauk i kot się materializuje. Czasem, gdy uzna, że za długo nie był szczotkowany, potrafi przywlec szczotkę - za duża, że nieść, to wlecze po ziemi na uchwyt.
Mohera rozruszał i zdemoralizował przy okazji. Można było obserwować, jak jeden kot uczy się od drugiego: wdrapywanie się po siatce, odsuwanie drzwi.

Widać, niestety, że Sybirkowi Moher nie wystarcza do gonitw, brakuje Fryca , który uzupełniał drużynę. Nie mogę jednak dobrać mu nowego kota - parę lat temu Lotnia była młodsza i w lepszej formie, teraz każda zmiana ją denerwuje i może odbić się na jej zdrowiu.

[JoasiaS]

Monostra, dziękuję za dedykowane mi fotki z "placu boju" -

Przy okazji odwiedzin poczytałam sobie "Syberiadę". Przy tym fragmencie:

Był nie upilnowania, gdy się otwierało szafę, szufladę na pościel, skrzynię kanapy itd., a krzywdę maliznie łatwo zrobić, więc szedł na zsyłkę z pokoju ze słowami: malutki na Sybir! Szybko skojarzył że słowo "Sybir" oznacza coś ciekawego i gnał na złamanie karku, gdy tylko ktoś go nieopatrznie użył. Tym sposobem ochrzcił się sam

uśmiałam się serdecznie .

Oczywiście czekam na kolejne odcinki
A swoją drogą, to denerwujące, że ludzie nie chcą napisać wszystkiego od razu, tylko każą czekać i czekać

Joasia

[olaxiss]

No właśnie...

[Monostra]

Kociska dochodzą do perfekcji w robieniu ze mnie idiotki .
Moher lubi leżeć na fotelu przy komputerze, ale ten jest, niestety, zajęty przeze mnie najczęściej. Wie dobrze, że na małauuuu, mauuuu się ruszam, więc teraz przychodzi, staje w drzwiach i płacze - wygląda na zagłodzonego i w ogóle jak 100 nieszczęść. Bliżej nie podejdzie, czeka aż wstanę. Jak tylko robię dwa kroki w jego stronę, startuje jak rakieta, skacze i usadza pupsko na fotelu. Nie przeszkadza mu że się obkręci parę razy w kółko - wie, że trzeba się chwycić oparcia, potem szybko się kładzie. Niby nie powinnam już się dawać nabierać, ale drań jest przekonujący .

[Dorota]

Niby nie powinnam już się dawać nabierać, ale drań jest przekonujący .

Niezwykle inteligentny!

[Dorota]

KK,

jestescie?
Od piatku ani widu, ani slychu...

Mru zaniepokojony

[Monostra]

Duża się "działkowała" przez dwa dni. Podobno przygotowywała teren łowiecki dla nas. Jedziemy w czwartek na 4 dni na myszy!

KK jedząca na zapas

Sybirek nabiera sił i odpoczywa przed wyprawą:

Ciekawe jak będzie tym razem wyglądać droga z Sybirkiem?
Moher sam w aucie jeździł spokojnie - przejechał w ciągu jednego dnia trasę Kraków-Wrocław-Kraków i ani pisnął. Nawet brzuszek w transporterze wystawiał, jak się do niego zagadało.
W tamtym roku koty były raz na działce i droga z Sybirkiem była niezapomnianym przeżyciem. Do auta dał się zanieść i póki stało było OK. Gdy tylko ruszało, zaczynał miauczeć. Jechaliśmy w korkach przez Kraków - na zmianę wył i milkł na światłach, potem już miauczał cały czas. Zdenerwował tym Mohera, który też zaczął dawać koncert i jeszcze rzygnął na krętej drodze. Też miałam ochotę zacząć wyć .Cały pobyt myślałam o drodze powrotnej, przygotowałam się psychicznie, wsadziłam koty do auta i czekałam na koncert. A Sybirek? Sybirek spokojnie zasnął, w związku z czym Moher też i nie odezwały się całą drogę. Zmiana zachowania była tak nieoczekiwana, że obracałam się co chwilę, sprawdzając, czy na pewno śpią, a nie wymagają reanimacji .

Sybir w ogóle reaguje bardzo gwałtownie na wszystko, czego nie zna. Potem szybko przywyka, ale początki są straszne. Pierwsze ubranie szelek - odstawił rodeo, jakbym widziała ujeżdżanego konia. Pierwsza tabletka - prawie walka o życie.

[Dorota]

Duża się "działkowała" przez dwa dni. Podobno przygotowywała teren łowiecki dla nas. Jedziemy w czwartek na 4 dni na myszy!

KK jedząca na zapas

Alez to brzmi!
Na myszy...

Udanych lowow!
Ale na wszelki wypadek wezcie i wlasny prowiant.

Mru lekko zazdraszczajacy