Boruta i Budrys- koniec

[sabianka]

Dopiero teraz przeczytałam, przykro mi bardzo

[pio9]

Pomyslał sobie "dobra, dałem już jej w kość, robie miejsce dla młodszego". Koty takie są. Nie utrzymasz ich, nie wyperswadujesz. Mysza, jest mi strasznie strasznie przykro.

[Iwona]

Bardzo mi przykro.

[zołta]

Mysza ślę ciepłe myśli, trzymaj się. To był taki niezwykły kot

[Ann_pl]

Pamietam jak po niego jechalysmy. Teraz juz jestem pewna, ze bylo warto.

Oczywiście, że było warto. Tyle strachu i emocji, a teraz juz tylko wspomnienia Bardzo Ci współczuje Myszo i dziękuję, że dałaś mu tyle od siebie.

[Aika]

Okropnie mi przykro, smutaśno trzymaj się

[Mysza]

Pusto jest w domu zawsze mało go było widać, ale był. Dziwnie się wchodzi do łazienki jak on tam nie leży. Już nie asystuje w kuchni przy szykowaniu jedzenia, nie patrzy na świat przez balkon.
Mam karmę kupiona pod jego kątem, wołowinę w zamrażarce poporcjowaną na dwa koty
Prawie zawsze zasypiał ze mną w łóżku. Od dwóch dni do łózka pakuja sie kocięta, ale to nie to samo. One zaraz zwiewają, on zostawał całą noc.
To był mądry kotek. Patrzył na kocięta, na kolejne pokolenie i uznał ze może odejść.
W lecznicy trzymałam go ostatniej nocy na rękach, całowałam w główkę i uszka. Gdybym wiedziała.... zostałabym i nadal trzymała na rękach.

Wiedziałam, ze te jego ataki mogą skończyć się tragicznie, ale to nie zmniejsza bólu i szoku. Wiem że już nie cierpi, ale to nie zmniejsza mojego bólu.

To już będzie koniec tego wątku. Pochowałam w nim dwa koty. Miały być ze mna 20 lat a były tylko kilka miesięcy. Zawsze zostaną w mym sercu. Boruta i Pumcia. http://upload.miau.pl/10350.jpg
Budrys będzie miał swój wątek, lepiej nie kusić losu


Chciałam jeszcze coś napisać o dr Dominice- naszej wetce. Jak mi dawała Borutę, mówiła jak jej przykro to w jej oczach był tak autentyczny żal i smutek, takie zrozumienie, ze przy tym całym nieszczęściu zrobiło mi sie cieplej na sercu. Oby wszyscy lekarze byli tak zaangażowani w leczenie swych pacjentów, w zrozumienie uczuć opiekunów jak ona.

[Oberhexe]

Mysza, bedziemy zawsze o nich pamiętać.
Tule Cię mocno i wierz mi, opłakuję Borutę razem z Tobą.
Żadna to pociecha, wiem. Ale chcę, żebyć wiedziała.

[Katy]

To i ja coś napisze... Znałam Borutę i Pumcię... To ja wyciągnełam Myszę po Borutę 70 km za Warszawę. To my go zabrałyśmy ze wsi. Razem z set i Ann pl. Potem Boruta przez dłuższy czas był u mnie. Spał ze mną. Zaprzyjaźnił się z Mefiśkiem. Biegał i zaczepiał go do zabawy. Oddałam go Myszy bez najmniejszego zastanowienia. Był jej prezentem urodzinowym. I wiedziałam, że będzie miał u niej dobrze...
Pumciu i Borutku, bądźcie szczęśliwi za Tęczowym Mostem...

[Ewuha]

[Maryla]

nic więcej nie mogę napisać.

[PumaIM]

[dagah]

A ja ciagle płacze jak ten wątek czytam....Jedna mysl mnie tylko w tym całym smutku pociesza -to,ze w swoim krótkim zyciu miał tyle miłosci.Zarówno On jak i Pumcia.