OTW14- lepsiejszych dni czekamy ;( ciagle "coś" i " coś "

Wojtusiowe :ok:

**Adopcje: 12 >>**

Wrócili do domu. Wojtek michę opylił . Pani doktorka była mocno zdziwiona, że TZ sam. Mam pozdrowienia i zapewnienie, że wolna klatka dla mnie jest. Gdybym krat potrzebowała.
Potem odwiedziny u mnie. Potem poszedł dziki nakarmić. Głupio mi było wiercic mu dziurę w brzuchu o nie. Żonke odwiedził ( sprawdzając czy zyje jeszcze) a ona tylko o kotach :mrgreen:

Martwię się i co zrobić.
Welinko, chłopak wiedział co i jak bo grzecznie mu wyjaśniłam po...sarenkach. Za dużo bodźców za dużo starych babonów :wink:

co rechocza jak młódki . Musiał pozbierać się.
Swoją drogą jestem losowi wdzięczna za tak fajne kobietki w sali. Miałam szczęście. Jak ja się bardzo bałam, że nie będę mogła kłapać jęzorem. I pilnować będę musiała każdego słowa. Były i łzy. Owszem. Każda z nas miała swój bagaż bólu. Jednak łatwiej znieść wszystko mając przyjazną atmosferę. Niestety, fochy też były. Sąsiadów. Za głośno się śmiałyśmy .

Asiu trzymaj się i wkurzaj sąsiadów śmiechem :wink:

Myślami cały czas jestem z Tobą.

Rysio-16-02-2013 [*]

Doczytałam. Asiu no jak możesz sarenek nie kastrować, no jak. :mrgreen:

Śmiech jest najlepszy na wszystko!
Ale może zamiast wkurzać uda się Asi zarazić nim inne współchore? :ok:

**Adopcje: 12 >>**

morelowa pisze:Śmiech jest najlepszy na wszystko!
Ale może zamiast wkurzać uda się Asi zarazić nim inne współchore?

Trudno będzie. Ludzie skupiają się na swym bólu próbując przetrwać. Wiem coś o tym. Zmienia on całe życie. Niektórzy więc zamykają się a wszelkie objawy wesołości traktują wrogo. Patrząc na to co się dzieje na oddziale zdaję sobie coraz większą sprawę co może mnie czekać. Nie w sensie zmiany charakteru ( z tym walczyć można) ale w sensie medycznym. Moja kariera :wink:

może się rozwinąć ale...nie musi.

Wczoraj dobrze się w nocy czułam i wzgardziłam p.bólowym. Ot, życie. Za późno potem wzięłam.

Rozmawiając z młodymi fizjo uświadomiłam im i sobie dokładniej , że czesto musimy rezygnować z małych naszych babskich przyjemności. Wysokie obcasy, styl ubierania bo przy krótkiej spódnicy nogi bez obcasów są jak balerony :mrgreen:

, rytm dnia, sposób mycia głowy nawet i zakładanie skarpet czy pończoch, siadanie, stanie, przemieszczanie się... Długo by wymieniać. Niby nic... a jednak coś. Wiem zdrowie ważne i obcasy go nie zastąpią. Jednak boli.

Sobota. Panie od śniadania bez czepków na glowie :mrgreen:

Nikt ich nie pilnuje ( czytaj ordynator) . Nie ma herbaty tylko kawa. Bez wyboru. Od kiedy trzepło mi w kręgosłupie nie mogę pić kawy. Dziwny syndrom a jednak jest. Widać ma zgubny wpływ, znaczy się kawa, na moje kręgi :wink:

Zupy mlecznej też nie ma :strach:

Obchodu także

Za to są powolne biegi pielegniarek :wink:

Panowie po wczorajszych operacjach wiszą na alarmach. Panie leżą cicho. Dają sobie radę z bólem. Syndrom męski 37,2 się ujawnia :strach:

Ruch całą noc był.

Wszędzie wiszą kartki o zakazie karmienia zwierząt. Jest oświadczenie, że są pod opieką szacownej otwockiej instytucji

. Karmi je i wyłapuje prywatnie pani Ula. Co dzień wlecze torby z zarciem. Są wożone do Koterii na zabiegi przez Haline. Na ich stronie widzę ogłoszenia jej kotów. Tnie je za swoje bo talonow nie starcza

Leczy też za swoje także. Więc ?
To zwariowana kobieta ale kotom odda wszystko.

Ech, Asiu... trzymaj się jakoś.
Nie daj się bólowi i różnym szacownym instytucjom

Nie mam co napisać, ale chociaż buziaki prześlę :1luvu:

O mamuniu, przed chwilą kuwety sprzątnęłam, więc teraz mnie zewsząd "świeże" aromaty atakują

Przestanę sprzątać, jak słowo daję, przestanę...

Podłączę się do OKI -trzymaj się Aśku jakoś!
Bierz prochy, bo ból to niefajna rzecz

Buziaki od nas wszystkich

Oki: bo najlepiej się s.a w świeżo posprzątane :twisted:

Asik,moje i w obcasach balerony,nie ma co się przejmować takimi drobiazgami :mrgreen:

Dla mnie kawusia też trucizna.ale chlejam po 5 dziennie.No nie hmmm.... kłamię,teraz spadłam do trzech :roll:

Wychodź no że mi z tego szpitaliska i to z dobrymi wiadomościami,bo odkąd w nim jesteś nic nie robię.Siedzę tylko przed monitorem i bezmyślnie klikam.Pocieszać nie potrafię,pesymista straszny ze mnie .Wierzę jednak,że u ciebie będzie wszystko dobrze i przyjdzie taki czas,że będziesz hulać na tych swoich czerwonych obcasiskach :mrgreen:

.Pozdrawiam,przytulam,buziaczki :1luvu:

**Adopcje: 12 >>**

Dzięki dziewczyny.Tęsknię za kotami. Oj bardzo.
Dziś mam smetny poranek. Cisza jest w pokoju :evil:

Tęsknimy za nią a jak już ją mamy to przykra jest.
Muszę TZ poprosić o kolejną książkę. Ta mi nie wystarczy, niestety.
Wyszłam deczko na taras. Wiaterek pogmerał mi kudełki a bezokularowe oczka przeczesywały trawnik na dole . W jakim celu cholera gmeram w krzakach :strach:

Chora jestem a kłopotów szukam. I nie chodzi o przeziębienie. W torbie mam zakamuflowane saszetki :wink:

Tak na wszelką okoliczność :smokin:

Co by mnie nic nie zaskoczyło. :strach:

Po dachach niskich budynków łążą koty czasem. Uff, spasione są. Wiem, że mają budki poustawiane. Widziałam swego czasu.

Telefon. Krótka rozmowa. Mówię, że pielęgniarka weszła.
Styl " ty jeszcze w szpitalu? Boli? A wiesz jak mnie boli? Mam to co ty. Nie, nie siedzę na zwolnieniu. Chodzę, wyjeżdżam , pracuję .Troszkę źle śpię..."
Czyjś ból zawsze musi być bolejszy :placz:

Ewa ja w ogóle kawy nie mogę pić bo mnie odrzuca. Nawet jak mam chęć i wypije to bardzo źle się czuję. Cholerstwo jakieś . :cry:

Asia, Ty nie tęsknij za kotami. Ty się rozkoszuj ich brakiem :twisted:

Jeszcze się zdążysz tych kuwet nasprzątać

Rozumiem, że tęsknisz za wychodzeniem, niespaniem i noszeniem jedzenia, za karmieniem w domu. Też tak miałam

Wychodź szybko z tego szpitala, bo ta tęsknota nie przechodzi łatwo.

Bo każdy czuje swój ból,współczuję i tobie i sobie

Od ponad 3 miesięcy nic nie mogę brać,więc bywa że gryzę ściany..... nadal w remoncie.Kużwa żyje jak w pakamerze z meblami po środku iiiiiiiiiii końca nie widać. :roll:

A dlaczego nie wyszłaś na przepustkę ? przecież w weekend nic nie robią :roll:

**Adopcje: 12 >>**

Ewa, ściany nie ważne. Zakończ symbolicznie remont i graty na miejsce niech wrócą. Zawsze można znów upchnąć je ponownie.
Nie puścili mnie na przepustkę i już. Jestem pod ich opieką i to oni decydują. Nie ma dyskusji. Widać bali się, że jak wpadnę do domu to urobie się. :mrgreen:

Dobrą stroną pustych prawie sal szpitalnych jest obecność w łazience o tej porze papieru toaletowego. Taka mała rzecz a cieszy :lol:

Prysznic też nie jest oblegany :201494

Loki sem

umyła.

OTW14- lepsiejszych dni czekamy ;( ciagle "coś" i " coś "

Kto przegląda forum