O białym Kaju co szuka domu...domek zaklepany. Pojechał :):)

[zuzia96]

(...)
Amiko, na fotosiku nie da się regulować wysokości zdjęcia, prawda? I dlatego jeżeli zdjęcie jest zrobione w pionie, to na forum wychodzi takie duże, dobrze kombinuję?

Tak Zuziu, nie da się na tym etapie regulować zdjęć pionowych, bo nowy Fotosik przewidział tylko określanie wielkości zdjęcia w poziomie.
Można regulować wielkość zdjęcia wg dłuższego boku tylko na etapie wgrywania (jest tam wybór kilku rozmiarów), ale ta funkcja jest dostępna tylko dla zalogowanych.

Zuziu ja nie rozumiem czemu się tak wzbraniasz przed zarejestrowaniem się na Fotosiku, skoro jesteś do niego przyzwyczajona.
Przecież można wybrać opcję darmową i masz możliwość tworzenia swoich albumów, poprawiania zdjęć, w każdej chwili możesz łatwo odnaleźć swoje wcześniejsze zdjęcia bez konieczności zapisywania sobie linków na zaś. MOżesz je kasować albo podmieniać (jeśli coś poprawiłaś w tym już wstawionym).
No i będziesz miała dostęp do tych funkcji, o których Ci wspominałam.

Ja nie wyobrażam sobie wstawiania własnych zdjęć na jakimkolwiek serwerze bez możliwości dostępu do nich (edytowania, usuwania) czy możliwości szybkiego udowodnienia własnych praw do nich (np. w takim przypadku jak było z Twoją kotką)

Aniu, ja nie wzbraniam się przed rejestracją na Fotosiku, tylko wiecznie nie mam czasu się tym zająć (chodzi mi o tworzenie albumów czy poprawianie zdjęć, zresztą nie wiem czy bym to drugie umiała robić, chociaż akurat poprawianie nieraz by mi się przydało ). Już się przekonałam przy robieniu ogłoszeń tymczasom, że jest to wygodniejsze, chociaż na początku miałam opory i dodawałam ogłoszenia tylko na tych portalach, gdzie nie trzeba było się rejestrować. Teraz już się rejestruję bez problemu. Może i na fotosik kiedyś znajdę czas (zwłaszcza że tym ukradzionym zdjęciem mnie przekonałaś - a bez rejestracji nie mogłabym udowodnić, że to moje?)

I wracając do bohatera wątku to już czeka na mnie w łóżku. Idziemy spać

[Amika6]

Zuziu, o tym jak prowadzisz "swój" Fotosik decydujesz Ty. Nie ma żadnego obowiązku tworzenia albumów (możesz mieć jeden wspólny) czy poprawiania zdjęć. To jest tylko i wyłącznie Twoja decyzja, i Twój przywilej.
A rejestracja zajmuje dosłownie tylko parę minut .

Co do drugiej sprawy, to nie jest to jedyny sposób, by udowodnić swoją rację, tylko że na pewno jest łatwiejszy.
Dla przykładu załóżmy, że z jakichś powodów nie masz oryginału na własnym dysku i w dodatku masz już inny IP komputera, bo zmieniłaś dostawcę internetu. To jak udowodnisz, że ono jest Twoje i to Ty je zamieściłaś w internecie? Skoro dla Fotosika jesteś anonimowa, to jego administrator nie jest wstanie potwierdzić, że to Ty je najpierwsza zamieściłaś i że pochodzi z Twojego komputera. Jak udowodnisz, że zdjęcie które wkleiłaś np. na miau nie jest cudzym zdjęciem ściagniętym z jakiegoś serwera (oczywiście mam na myśli zdjęcia, których tło/miejsce może być przypisane do jakiegokolwiek innego miejsca) .

[zuzia96]

Kaj jest już pięknotkiem, czyściutki i bielutki spokojnie oczekuje na powrót z urlopu jego nowej Rodzinki. A ja jestem szczęśliwa, że tym razem odpadły mi różne durne rozmowy z dzwoniącymi kandydatami, co to chcą kotka bo ładny, a warunki adopcji to ich nie dotyczą, bo to oni robią łaskę, że chcą kotka Tak, jest to wielki komfort psychiczny kiedy nie trzeba tego typu rozmów przeprowadzać.

Przypomniała mi się jedna rozmowa z ubiegłego roku dotycząca adopcji Bolusia. Facet chciał adoptować kota, ale za nic nie chciał mi powiedzieć gdzie mieszka (!)
Zaczął od tego, że chcą kotka dla dziecka. No to ja mu na to, że nie daję kotów dla dziecka. No to on się poprawił, że przeprowadzili wraz z żoną rozmowę z córką, która ma 6 czy 7 lat (już nie pamiętam) i doszli do wniosku, że już dorosła na tyle, żeby zająć się kotkiem. To prowadzę rozmowę dalej, chociaż już coś mi mówi, że nie dam tam kota, lampka już świeci. A w dalszej rozmowie pan nie powie mi gdzie mieszka, bo nie, potem że ok.100 km ode mnie, w taką ciuciubabkę się bawił ze mną. Gdzie ja mieszkam wiedział z ogłoszenia, ale gdzie on mieszka mi nie powie za nic. To ja mu na to, że nie dam kota jak nie wiem gdzie. To on mi na to, że on mi za tego kotka zapłaci, ile zechcę, bo bardzo spodobał się córce. To ja mu na to, że ja nie sprzedaję kota, tylko chcę mu znaleźć dobry i odpowiedzialny dom. Już czułam się zmęczona tą bezsensowną rozmową, wiedziałam że kota nie dam, ale facet był strasznie uparty. W końcu, właściwie na siłę bo wcale nie chciałam, dał mi do telefonu córkę, jakoby ona sama miała mi powiedzieć, jak umie zająć się kotkiem. To pytam dziewczynkę, czy miała już kiedyś kotka, a dziecko mi na to rzekło: "miałam ale mi zdechł". Po czym nastąpił chrast prast, wyrwali dziecku telefon. Ufff, wreszcie uwolniłam się od tej durnej rozmowy.

To jeden taki "kwiatek" rozmów z kandydatami na domy. Ale były też gorsze. Dlatego teraz jestem bardzo szczęśliwa, że nie musiałam ich przeprowadzać.

Kajuś już nie boi się balkonu, już wie, że zawsze może wrócić do domku, gdzie czuje się najszczęśliwszy. Koty zabrane z ciężkich warunków są takie szczęśliwe w domu i takie wdzięczne za uratowanie im życia, za danie im bezpieczeństwa. A to dodaje nam siły.

[Kalai]

To kiedy jest ten wielki dzień dla Kaja? Super ze pokonał swoje lęki bidulek:)

[zuzia96]

To kiedy jest ten wielki dzień dla Kaja? Super ze pokonał swoje lęki bidulek:)

Kajusiowy Wielki Dzień zaplanowany jest na piątek o kciuki poprosimy

[Kalai]

Bedziemy trzymac

[zuzia96]

Kajuś już jest w swoim własnym domku

Zamieszkał w Krakowie, przyjechała po niego cała jego nowa Rodzinka Kajuś od razu wgramolił się nowemu Dużemu na kolana, głowę wtulił w klatę i najspokojniej w świecie spał. Pani Ania śmieje się, że wszystkie koty lgną do męża, nawet jej kochaną kotkę zabraną po zamążpójściu z domu rodzinnego przekabacił na swoje kolana Boluś do tej pory nie porzucił przyzwyczajenia z dzieciństwa do ssania i ssie, kogo? spodnie Dużego

Kaj był spokojny, chyba czuł że to jego wielki dzień i że jedzie DO SIEBIE Natomiast bardzo zaskoczyła mnie Mimi. Tak gwiazdorzyła przy Dużych Kaja, że nie sposób było jej od nich oderwać. Przymilała się, pchała na kolana, wystawiała każdemu brzuch do głaskania, a na koniec pierwsza weszła do transporterka i za nic nie chciała wyjść

Ale to jest Kaja dzień. Już dojechali do domu, chłopak z zaciekawieniem zwiedza mieszkanie


Kajusiu, mój piękny białasku bądź szczęśliwy ze swoją nową Rodzinką. Już nigdy, przenigdy nie będziesz bezdomny. Wygrałeś nowe życie. I będziesz już tylko kochany i rozpieszczany

[marta-po]

Bardzo się cieszę zuziu, bo na takie adopcje, na takie domki czasem trzeba długo czekać.

[Kalai]

Cudownie, dałaś Kajusiowi nowe zycie

[zuzia96]

Tak, jestem bardzo szczęśliwa, że Kajowi tak się udało. Ma kochający dom gdzie jest traktowany jak członek rodziny i to najważniejsze. A co by czekało białego kota na działkach? choroby, głód, niebezpieczeństwa, tym bardziej że działki te leżą tuż przy bardzo ruchliwej ulicy... Teraz ma nowe życie

Kajuś czuje się w nowym domu już bardzo swobodnie, wybrał już sobie fotel, na którym spędza najwięcej czasu. Pani Ania śmieje się, że najlepiej gdyby na tym fotelu zostały na stałe nogi męża i kawałek brzucha (jako oparcie na łepek) to Kaj byłby najszczęśliwszy. I tak jest, bo Kaj to kot, który najbardziej na świecie kocha człowieka

[Amika6]

Białasku, szczęśliwego życia w nowym domku