OTW23-A życie prozaicznie się toczy:(

[Stomachari]

[Gretta]

[Agnieszka-]

Biedna Sroczka...

[ASK@]

Gdy wracam z rehabilitacji skracam sobie drogę idąc przez teren kościoła. Nie tylko oszczędzam czas ale omijam nie ogarnięte ulice (tam zawsze jest wycyckane) i kawałek idę patrząc na stare sosny.
Dziś było tak samo. Tylko że coś darło się w koronach sosen. Słychać było już przy wyjściu ze szpitala. Podeszłam, zadarłam łeb i słuchałam skąd dziwny odgłos dobiega. Kto go wydaje. Jakby pójdźka swoje arie wykonywała. Szukałam wzrokiem winowajcy wśród fantazyjnie wygietych, starych konarów . No nic nie widać. Drepczę i drepczę. Zerkam i zerkam. Nagle jakiś lekki ruch, gdzieś poniżej, zwrócił moją uwagę. I... Na starawej , ogołoconej z kory sośnie siedział...dzięcioł czarny. Duży i piękny samczyk błyskał czerwoną jarmułką. Jak mistrz olimpijski "w skałkach" przeskakiwał po pniu, bacznie wpatrując smakołyków. No dobra. Jest piękny. Ale czy to jego dziób wydał takie dziwne odgłosy? Jak na zamówienie dziób się otworzył i w świat poszła pójdźkowa melodia. No, plagiat czysty. Jeszcze chwilę pobrykało ptaszę i...odleciaaaaało trzepiąc głośno skrzydłami.
Przyroda nie przestaje zadziwiać. Dzięcioły znamy głównie z pukania w drzewo. Skąd nam, mnie, się wzięło przekonanie, że nie potrafią jak inne ptaki mieć swoją gwarę? A mają wszak drugą naturę. Ptasią.
Byłam świadkiem jak dzięciole podrostki ganiając się radośnie ćwierkały i świergoliły. Jak dzieci ludzkie gdy się dobrze bawią. Teraz doroślak pokazał na co go stać.
Nie żałuję, że zatrzymałam się. Choć deczko zrobiłam z siebie pośmiewisko bo przechodzący ludzie nie omieszkali zatrzymywać się i gapić,pytać co wyprawiam. Zaczepiać. I poszli dalej.
A ja miałam fajny poranek.

[ASK@]

Dzięciole dziwactwa.
Ciąg dalszy.
Lazłam ci ja sobie dziś ze sklepu. Mozolnie targając zakupy i patrząc bezmyślnie przed siebie. Zauważyłam mimochodem, że przed mijanym blokiem dziki wizytowały "trawnik". Czemu haczyki przy tym słowie? Ano temu, że koszona na milimetry latem trawa w palące słońce została wyżarta prawie do ziemi. Zostały resztki przemieszane z mocarnymi chwastami. Teraz jeno mech się ożywił i pięknie zielenił wśród pobojowiska. No i wkroczyły bystre dziki i zryły spory teren. A przewrócone dokładnie ziemia żyła swoim życiem. Znaczy się nad nią było mocno ruchliwe. I głośno. Ptasia drobnica drąc dzioby niesłychanie wizytowła każdą grudę w poszukiwaniu przysmaków. Wrony, sroki i kawki też ustawiły się na pikniku dostojnie brodząc po nierównościach i bystro strzelając oczkiem. Taki bar nie trafia się co dzień wszak.
A obok...
A obok, na ocalałym od pogrom terenie kicał sobie...dzięcioł zielony. Spokojnie lustrował teren. Gdzie nie gdzie dziobala zdecydowanie w grunt wbijał i coś łykał. Podnosił listki chwastowe sprawdzając czy jakiś kąsek tam się nie ukrył. I tak sobie drpcząc niespiesznie zbliżył się do granic ryjowiska. Tuptając tak sobie nie odrywał koralików oczek od czarnej, świeżej ziemi.
Był piękny. Duży. Zgrabny. Paradował w cudnym płaszczyku mieniącym się odcieniami zieleni. Słońce marnawe lizało jego upierzenie dodając lśnienia piórom. Przystrojony był w czerwoną czapeczkę. Do stołu przecież arystokracja siada wystrojona.
Patrzyłam na działanie cudaczka inne niż nam wpojone zostało. Jeśli trzeba dzięcioł nie tylko wali z upodobanie w drzewo ale też potrafi szukać przysmaków na ziemi. Nie gardzi trafiającą się okazją.
Co jeszcze zauważyłam? Nikt nikomu nie wadził. Nikt nikomu nie przeszkadzał. Dla każdego było miejsce. Choć wrony bardzo uważały na złodziejskie zapędy współ biesiadników.
Zielony był jak kolorowy, lśniący diament w tym towarzystwie.

[ASK@]

Ja wiem, że opisy można podciągnąć za bajkopisarstwo Bo fotek nie ma ilustrujących rzeczne zdarzenie. Niby mogłabym zrobić ale...nie mogłam Gdy coś fajnego spotkam a jest żywe, przede wszystkim sterczę nieruchomo i podziwiam. Staram się zaobserwować szczegóły wszelkie. Nawet, przyznam się, często nie myślę o uwiarygodnieniu fotką. No, nie myślę.
A poza tym, gdy nawet mi coś przemknie przez mózgownicę, to boję się ruszyć by chwili nie spłoszyć. Komórkę zawsze mam tak zakamuflowaną by nie zgubić
Zasunięte suwaki... Zatrzaśniete kieszenie... Każde motanie to odwrócenie oczu i ruch co wypłoszyć chwilę może. Druga przyczyna to taka, że trzymając telefon ot tak, w zwykłej kieszeni, kilka razy ją zgubiłam. Tylko cudem została znaleziona. Dlatego, że było wcześnie rano i potencjalni chętni nie kręcili się. Nie rozbiła się też bo w kocich stołówkach to się zdarzyło a tam gleba z reguły miękka. Choć jedna mi wypadła z kieszeni spodni i wylądowała z 4 piętra na parter tracąc życie tragicznie.
Przy zielonym dzięciole też tak było. Patrzyłam jak jakby utkany z odcieni różnej zieleni mchów ptak dygało sobie po tych że mchach i resztkach traw.

[IrenaIka2]

[waanka]

Asiu, Ty tak piszesz, że zdjęcia nie potrzeba

[egwusia]

Asiu, Ty tak piszesz, że zdjęcia nie potrzeba

Właśnie

[meg11]

Asiu-malujesz słowami zdjęcia.

[ASK@]

Dzięki za miłe słowa.
Gdy się zbiorę to opiszę swoje ostatnie poczynania kulinarne Jakby w kuchni mnie ciamajdą zastąpili

Dziś ciężki dzionek był rano. Ale nie te moje rano Tylko te inne, "ludzkie"
Zaczęłam trzeci tydzień rehabilitacji. W sumie ma być, deczko oszukane, cztery tygodnie. Po dwóch nastąpiła zmiana ćwiczeń i zabiegów. Co już zostało jako tako opanowane trzeba było od nowa uczyć się...nowości Nigdy nie sądziłam, że ruszanie brodą czy głową może być takie trudne Wyszłam umęczona. No, seniorka ze mnie okropna. Udająca młódkę sztukę . Bay, bay... wrażeniu, żem jeszcze młodawa i gibka ... Jak u mnie wszelkie obwisłości nawet czują te gimnastyki

[aga66]

Pomaga Ci ta fizjo?

[ASK@]

Pomaga Ci ta fizjo?

Tak, pomaga.
Taki "obóz", co prawda, daje w kość takiej niemocie. Pokazuje ile mam ograniczeń fizycznych nawet w najprostszym ćwiczeniu. To frustrujące. Pocieszeniem jest to, żem nie jedyna taka bieda w tym zespole
Teraz mam maraton z lekarzami i badaniami więc latam od jednego zajęcia do drugiego. Za stara jestem na takie wyczyny więc wracam umordowana. Taka kondycha we mnie siedzi

[IrenaIka2]

[aga66]

Teraz trzeba być w dobrej formie żeby się leczyć na NFZ. Także dobrze, że się rehabilitujesz