Rudy Huzar - chciałbym, ale boję się...

U nas "jakoś leci".

Przeniosłam kota z łazienki do mojego pokoju, co natychmiast wykorzystał i zadekował się pod łóżkiem. Dopiero wieczorem go wyciągnęliśmy, podaliśmy leki i pomiziali.
Nadal na rękach kot jest super, ale ciężko go złapać, nie podchodzi, wypuszczony - chowa się.

Żarełko z michy znika. :ok:

Co nowego u rudaska? Jak postępy w oswajaniu?

No cóż, ja nie piszę, bo mało się zmienia.

Z tą różnicą, że pan H. vel. Marchewa nie siedzi już za piecem czy łóżkiem, ale dzisiejszy dzień spędził w transporterku (głupi czas - ja kuję cały weekend do sprawdzianu z historii i zwyczajnie nie ma kiedy kota wygłaskać porządnie, bo w domu jest jeszcze tylko brat i babcia). No ale staramy się poświęcać mu uwagę każdego dnia (no chyba że schowa się tak, że za żadne skarby świata nie da się wyjąć go z kryjówki), a jak zrobi się luźniej u mnie w szkole to będę zagłaskiwać go jak tylko się będzie dało. :ok:

No i nareszcie będę miała chwilkę żeby powrzucać tu fotki pięknisia, bo wyładniał ostatnio.

Ważne ,że je :wink:

trzymam mocno z oswajanie :ok:

Przenieśliśmy rudasa ode mnie z pokoju do kuchni, gdzie siedzi cała rodzinka.

Efekty są powalające, z każdym dniem wydaje mi się, że obserwuję kolejny kroczek do przodu.

Z Dachówką ciągle jeszcze nie ma komitywy, ale zaczęli siebie jako-tako tolerować. Mały znalazł sobie nietypowe "legowisko" - skrzynkę ma drewienka pod szafką :roll:

Babcia się śmieje, że powinniśmy nazwać go fakirem.

bardzo się cieszę z postępów :ok:

Huzar totalnie się zmienia. To już zupełnie inny kot - nadal ucieka na widok gwałtownych ruchów lub gdy za szybko się do niego podejdzie, ale branie go na kolana nie oznacza już gimnastyki pod łóżkiem czy za piecem.
Teraz sam wskakuje na krzesła w kuchni (blaty już pozwiedzał), a nawet czasami nieśmiało podbiega lub odpowiednio zachęcony strzeli baranka.
Z Dachówką się nadal leją, już nie tak intensywnie, ale nie ma też zupełnej komitywy.

Fajnie, że robi już takie postępy.
Jeśli trafi do wyrozumialego domu to będzie dobrze.

Niepełnosprawny Miluś już ponad półtora roku jest u nas a zazwyczaj zwiewa przed idącym człowiekiem. Co nie przeszkadza mu "pędzić" kiedy głaszcze sie innego kota i wpychać pod rękę.

Mam zdjęcia młodego, czyli zapraszam do obejrzenia efektów historii o tym, jak nie zrobiłam dobrego zdjęcia kotu:

Na ostatnim chyba najlepiej widać rzeczywisty kolor futerka.

a to jeszcze nie wszystko... Resztę wstawię, kiedy wygram batalię z kolorami...

piękny chłopak :kotek:

Jaki on jest śliczny:))
O Matko, zawsze chciałam takiego:((
Dobrze, że mi nie stanął na drodze.

Piękny rudzielec :1luvu:

A gdzie obiecany ciąg dalszy zdjęć..? :twisted:

no własnie? :wink:

No, dooopa jestem, zapomniałam.

Myślimy już o rozpoczęciu ogłaszania rudasa.

Dogadują się już powoli z Dachówką, rozrabiają. Już zdążyli rozwalić kilka kwiatków, a w kuchni na noc trzeba zdejmować wszystko co lekkie z blatów. :twisted:

Rudy Huzar - chciałbym, ale boję się...

Kto przegląda forum