Miecio nauczył się tłuc Lunkę
. Najpierw jej oddawał, nieśmiało i delikatnie, potem załapał, ze to moze być fajna zabawa, a teraz potrafi nawet sam na nią napaść - i kotłują się jak szalone . Jakimś cudownym sposobem nie zmniejszyło to jednak jego pierdółkowatości 
- jest nadal słodkim misiem kuleczką
Słodycz Lunki jest zupełnie innego rodzaju
- to słodycz nóg podrapanych od wspinania się kociaka po nich, szalonych skoków na plecy przy każdym pochyleniu człowieka i podróżowania po domu na ramieniu, oglądania z tej ebezpiecznej wysokości Potworów Pozałazienkowych
Luneczka wystawiona wczoraj na ogłoszenia. Zastanawiam się, czy nie zrobić im aukcji razem - on się robią nierozłączni
O Miecia już troszkę ludzie pytają, ale chyba wszystkich odstrasza informacja o konieczności zabezpieczenia balkonu
. My po wypadku Władzia jesteśmy nieustępliwe, nie wiem, czy ludzie koniecznie chcą mieszkać przy zamkniętym balkonie latem?
. Latają po pokojach z prędkością światła, mordują się i gonią (przy czym Lunka puszcza potwornie smrodliwe bąki 
Lunka za to co chwila się pcha w łapy Mrufki, dostaje z wściekłym sykiem po paszczy, tym niezrażona pakuje się znów w zasięg Burej Suczy i tak da capo al fine 
(to oczywiste, że przy kociętach nic nei ma prawa ostać się w porządku 
jak ja wtedy błogosławiłam, że ta siatka jest stalowa, chyba bym umarła jakby Luna wspięła się na rybacką 
)
