Pingwinek Felix Max-w nowym domu 2 piętra wyżej. Foty s.5

[Agalenora]

Maluszek nadal bunkruje się na półce z łazienkowymi akcesoriami...
Sa pewne postępy oswojeniowe, ale dość wolniutko nam idzie, tak kroczek, po kroczku...

Na szczęście wzięty na kolana mruczy (po części pewnie, żeby zamarkować strach - cały jest sztywniutki) , a wypuszczony umyka co tchu do swojej kryjówki... No cóż, próbujemy...

Groznie posykuje. Poki co, nie podziurkował mnie... i mam nadzieję, że już krew się nie poleje.

No i trzeba uważać, bo kuszą go nosy niuchające zzewnątrz przez wywietrznik drzwi łazienkowych.
czeka, aby udać się na eksplorację reszty mieszkania. Chyba pod tym względem jest najbardziej zdeterminowanym z moich dotychczasowych tymczasów łazienkowych.
Wczoraj pod wieczór udało mu się prysnąć... na szczęście bezdotykowo, odcinając mu drogę, zagoniliśmy go do łazienkowego więzienia.
A to ostatnie foty...

Felix w moich ramionach

[Agalenora]

Feluś nadal bardzo stremowany.

W ramach resocjalizacji strachliwca, postanowiliśmy się zabawić.


W zadaniu wykorzystaliśmy wędkę z piórkami.
Sprawdzony oswajacz dziczy wszelkiej.

Felunio jest tak bojaźliwym stworzonkiem, że przestraszył się wędki i czmychnął za kibelek...
No ale ciotka Aga nie dała za wygraną, uparcie machając wędką...

Co jakiś czas wystawała łapa zza kibelka, po czym szybko się chowała... kocurek chciał pogonić piórka, tylko tak, aby nie wychylać się z kryjówki.

Dziś rano uczyniliśmy kolejny mały kroczek na przód. Kitong po raz pierwszy mrucząc zaczął urabiać ciasto na moich kolanach.

I położony na pleckach rozciągnął tylnie łapki, prosto do góry. Zabawnie wyglądał, małe żabiszcze.

[CoolCaty]

Aga! Super sobie radzisz z małą kocillą. A jak tam apetyt malucha? Dopisuje?

[Agalenora]

Ech, jaka tam z niego kocilla?

Mały strachulec. ..

Gdy wchodzę do łazienki, każdorazowo czmycha gdzie się tylko da. Pozniej posykuje na moją rękę, ale gdy zaczynam go drapać po grzbiecie, zaczyna mruczeć.
Biorę za karczek, za uszkami. Podnoszę i kładę na kolanach.
I czochram po brzuszku.
Glaszczę tak jak kotka głaszcze maluchy. Wzdłuż brzuszka. To go zdecydowanie pacyfikuje.

Staram się, w miarę możliwości, jak najwięcej czasu z nim spędzać.
Bardzo boi się wszelkich hałasów.... a niestety hałas jest częścią rzeczywistości.


***

Apetyt dopisuje. Kupki w normie. To dobre wiesci.
Oby tak dalej! Do weta wybierzemy się lada dzien. Boję się go stresować, ale trzeba będzie to uczynic

[CoolCaty]

Musi się nauczyć odgłosów mieszkania. Musi je zaakceptować. Z czasem na pewno tak będzie. Trzymam kciuki za spokojną wizytę u weta i czekam na wiadomości.
Aga! Jego towarzyszki z piwnicy miały robaczki, wiec jego trzeba też delikatnie odrobaczyc, najpierw mnijeszą dawką.

[Agalenora]

Tak, atrakcje weterynaryjne przed nami. Czekałam, aż oswoi się na tyle, że nie będzie to wzajemną traumą.

Dziś wieczorem idziemy jednak na calość i jedziemy na Białobrzeską. Trudno! Napiszę, jak nam poszło.

Zauważyłam, że mały czasem pokichuje. Bardzo rzadko, ale z reguły tylko wtedy, gdy wezmę go na kolana. Oprócz tego apetyt i inne widoczne gołym okiem czynniki zdrowia w normie.


Kolejny etap oswojeniowy pt. Ludzie w liczbie mnogiej nie przebiegl bezboleśnie.

Z okazji walentynek, małżonek zażyczył sobie Dzikuska na kolanach. Swoich
Postanowiłam spełnic to życzenie. W koncu trzeba oswajać chlopaka, nie dla siebie... ale dla świata.

Na początku zastosowałam podstęp.
Wyciągnęłam kocię zza kibelka
Rozmruczałam na kolanach, już mnie poznaje, bardzo szybko się relaksuje...

No i spróbowałam delikatnie położyć go na kolanach u Piotrka
Feluś niestety przerażony zmianą kolan -odwinął się i umknął trochę pokiereszowawszy nas zębami i pazurami.

Małżonek niezrażony złapał go mocno za kark i spróbował jeszcze raz.
Bez mojej pomocy. Zamknęłam oczy...

A dzikusek złapany, sztywny ze strachu... po chwili rozluźnił się i zaczął mruczeć - na innych kolanach

No cóż, męczymy go dalej

[aga-lodge]

czyli małymi kroczkami do przodu
powodzenia u weta

[loduwka]

kurcze, az sie wzruszylam czytajac watek...zobyc zaufanie dzikiego "zwierza" to prawdziwy skarb...

[montes]

Czekamy na wieści jak było u lekarza? Opatrujesz rany?

[CoolCaty]

Ja też czekam na wieści jak przebiegła wizyta.

[tanita]

Agalenora, jak widać, żaden dzik Ci nie straszny.
Szacunek
No i kciuki za wizytę

[Agalenora]

Czekamy na wieści jak było u lekarza? Opatrujesz rany?

Nie było tak źle! A nawet bylo bardzo dobrze!

Wczoraj wiecz byliśmy na Bialobrzeskiej
Dzicz zachowała się bardzo profesjonalnie.
Zmierzyliśmy temperaturkę, wyczyściliśmy uszy, zapakowaliśmy do pyszczydla odrobaczenie, a na plecki Stonghold. Moje zimowe rekawice nie przydały się, choć Felunio trochę wierzgał


Temperatura w normie, inne parametry również. Jeżeli wszystko będzie OK to w poniedziałek szczepimy
Na wszelki wypadek dostaliśmy scanomune na podniesienie odporności

A po powrocie - szok! pierwszy raz sam wyszedł do mnie zza kibelka z podniesionym ogonkiem. No i zaczął się łasić, wcześniej tego nie robił.
Chyba ten chwilowy stres u weta zrobił nam dobrze.
Pozniej ze szczęścia turlał się po podłodze... Wyraźnie cieszył się, że "koszmarna podróż" się skonczyła.

Jeszcze dwa dni... i wypuszczam biedaka z tej łazienki...

[aga-lodge]

no proszę weci czasem działają cuda
dziewczyno masz rękę

[Jana]

Kociak musiał się przekonać, że może być coś gorszego niż wyjście zza kibelka Brawo! I oby tak dalej.

[CoolCaty]

No to ja widzę, że terapia wstrząsowa w postaci wizyty u weta dała super efekty.
Brawo Felix! Brawo Agalenora!

Trzymam kciuki, zeby miziasty nastrój pozostał juz na stałe i żeby szczepienia się udało łądni zrobić i żeby w ogóle wszysko szło jak najlepiej.