Teraz już tak, chociaż nadal uważam, że powinny nieco przytyć. Pod względem behawioralnym to kocie ideały. Kochają się, bawią razem, śpią do siebie przytulone, myją sobie nawzajem futerka i są bardzo proludzkie.Wróciłam od bezdomniaków i jestem bardzo zmartwiona
Jadzi nie było. Czekałam chwilę, wygłaskałam Czakiego i dałam mu kocią tackę, którą wsunął za jednym zamachem. Ktoś tam był, na pewno Czaki dostał, albo dostanie jeść.Kulek nie było
Dzwoniłam dzwonkiem, czekałam długo, ale pojawiło się tylko to szaro-białe cudo. Zjadło sporo. Ktoś chyba dał kotom jeść, bo została cała micha mortadeli. W domku też nie było kota. Nie wiem, co się dzieje. Jutro podjadę, oczywiście, może się pojawią.Tylko przyjemnie było patrzeć na sikorki, które wlatywały do butelki po słonecznik. Nową kulę też powiesiłam. Zimno dzisiaj bardzo, wieje lodowaty wiatr, średnio przyjemnie jest jechać rowerem, ale żeby chociaż koty były, to bym tak nie marudziła. Ale z bezdomniakami tak jest, niestety.
Już nie wiem, co mam o tym myśleć. Podjechałam do Kulek i znowu było tylko to szaro-srebrne cudo. Zostawiłam jedzenie , jadło, ale ktoś tam też był i zostawił kotom jedzenie. Sikorki miały jeszcze słonecznik, ale nasypałam do pełna. Pojechałam do siostry i po drodze zobaczyłam daleko na trawniku Kulkę-mamusię. Coś jadła, widocznie ktoś wyrzucił jej to coś z okna, tak tam podobno ludzie robią. Przynajmniej wiem, że ona jest, że żyje. Jeszcze raz tam podjechałam wracając od siostry, cudo było, a i mała Kulka też przyszła. W głupocie swej 
nie pomyślałam i podeszłam, aby dołożyć tackę, małe wtedy uciekło. Było głodne, bo uciekając chwyciło kawał mięsa w pyszczek. Mam nadzieje, że znowu podejdzie do stołówki. Martwi mnie nieobecność tego małego Kulka z plamką na nosku 
Nie ma to jak się przytulić i ogrzać cudzym futerkiem 
