Miał incydenta z posikiwaniem. Drżałam ze strachu co będzie. Czy nie rozchoruje się bo stres okrutny przeszedł. Do tego jest kotem po przejściach i nie koniecznie szukającym kontaktu. A ludzie różnie reagują choć niby wiedzą co i jak. Ale wygląda, że opanowana sytuacja została. A Pani Sylwia z Rodziną mają morze cierpliwości.
...Kocie relacje poprawne, jedzą razem, dzielą drapak. Nasz Bunia co prawda nie jest tak energiczna, jak chciałby Ptysiek, więc tu jest pewien zgrzyt, bo on chce się z nią bawić częściej niż ona z nim. Taka się z niej zrobiła leniwa księżniczka.
Ptysiek jest naprawdę uroczy. Przytulas straszny. Doprasza się głaskania, zwłaszcza jak zobaczy, że ona akurat jest głaskana.
Widać, że lubi kontakt z człowiekiem, ale jakiś wewnętrzny strach czy instynkt nie pozwala mu poczuć się całkiem bezpiecznie. Na gwałtowniejszy ruch, hałas, reaguje paniczną ucieczką, choć Bunia nie zwraca na to zwykle uwagi. Widać sporo czasu jeszcze potrzebuje, aby pozbyć się tego lęku.
Głaskanie też dopuszcza tylko w obrębie głowy i górnej części ciała. Choć córka ma prawo dotykania ogona, jak on już sam podejdzie i zechce kontaktu. Czasem jak zapomni o byciu ostrożnym, to prawie daje się głaskać cały, po grzebiecie i łapkach też. Brzucha nie ruszamy, on też nie zachęca do tego.
I - tak jak już chyba pisałam - okazał się wielkim miłośnikiem balkonu. Pierwszy tam leci rano i ostatni schodzi wieczorem. Lubi sobie popatrzec przez barierkę, a jak już się jakiś owad pojawi, to poluje na maksa.
Tak więc powoli jest coraz lepiej, on chyba też uznał nas za swoje stado
...
(AMY 
Tyle osób dokumenty przeglądało, podpisywało 
Oczywiście wystąpił na "spornej" osobie. Czyli jak zwykle. 
Podobno już położenie na odrosty pomaga 
