*Schr.Opole - Stella w domu. :) Sasza i Sander - zostają. *

[sygitka21]

viewtopic.php?f=20&t=113157
Proponuję zajrzenie na Koci Bazarek EGIPSKIE KOTY NA PAPIRUSIE

[sygitka21]

Saszkunie... znowu to samo miejsce?? Znowu się chowasz w zakamarkach przed światem??

[-Buffy-]

Serdecznie zapraszam do licytacji Klasycznej lektury.

[marivel]

Jak sobie radzą, ten " boks dla wychodzących" brzmi bardzo smutno. Czy wracają?

[-Buffy-]

Na razie nie wychodzą.
Jakiś czas będą się przyzwyczajały do tego, że będą mogły wychodzić.

Chociaż nie jestem pewna, czy skorzystają z tego, znając ich usposobienie.
Może jedynie Finezja, która wcześniej była kotką wolnożyjącą, nauczy się wychodzić.

Proszę pamiętać, że Koty tzw. "wychodzące", to właściwe koty, które cały czas są w Schronie.
Tu mają jedzenie, opiekę, mają posłanka, mają nawet kuwetki /z których oczywiście korzystają/.
Tu jest ich dom.
I jest ich około 30.

[Boo]

Nie pisałyśmy wcześniej, bo nie chciałyśmy zapeszyć. Ale teraz chyba już możemy...

Jeżeli chodzi o Stellę to nie myli się pani trafiła do rodziny mojej siostry [są to słowa z domku naszego Mariana] która także mieszka w Suchym Borze. Kotce jest u niej bardzo dobrze ponieważ oboje z mężem uwielbiają koty. Byli już posiadaczami kocurka Felka więc Stella ma się z kim bawić (koty od samego początku bardzo się polubiły) i teraz spędzają czas na psotach i gonitwach. Na samym początku przebywania u nich Stella siedziała pod szafą, wychodziła tylko coś zjeść i do kuwetki. Po kilku tygodniach przeniosła się "piętro wyżej" bo do szafy Była i jest bardzo nieufna, bała się ludzi i nie dawała pogłaskać. Obecnie nie boi się już ludzi podchodzi nawet do wyciągniętej ręki ale pogłaskać jej nie można. Myślę że z czasem ulegnie to zmianie, już teraz Stella towarzyszy mojej siostrze np. w kuchni bądź przy oglądaniu telewizji, nie ucieka a nawet śpi z nimi w jednym łóżku. Więc jak widać jej stan z każdym dniem się polepsza Myślę, że rozwiałam Pani obawy

[-Buffy-]

Powodzenia Koteńko.

[daga80]

Aż łezka sie kręci

[Boo]

Myślę, że adopcja Stelli kończy historię opolskiej "drużyny". Wesołe wieści przeplatały się w tej opowieści ze złymi i smutnymi. Te koty, które choć trochę były oswojone z ludźmi znalazły dom. Niestety kilka kotów odeszło. Niedługo po adopcji Stelli, do schronu wrócił Sander. Nie zaaklimatyzował się w nowym domu a po dziwnym ataku rezydenta wycofał się jeszcze bardziej. Tak więc Sasza i Sander zostali. Wychodzą. I mają się dobrze. Sander jest rzadko widywany, jest niesamowicie płochliwy. Sasza natomiast kręci się zawsze blisko boksów, jakby nadal, jak dobry Basza, doglądał swoich kocich podopiecznych. Siedzi wtedy wyprostowany i dumny i patrzy daleko przed siebie, obejmując wzrokiem teren kociarni. Wygląda wtedy przepięknie i bardzo dostojnie. A nam ze wzruszenia zawsze stają wtedy łzy w oczach...

Osobom, które martwią się o nasze wolne koty, chciałybyśmy przedstawić opolskie sreberko - Antosię:



Antosia jest u nas bodajże trzeci rok. Jak widać, miewa się świetnie. Oczywiście, są koty, które wybrały jeszcze większą wolność, odeszły z terenu schroniska, przeniosły się, najprawdopodobniej, na teren pobliskich działek. Dziki kot jest wolnym zwierzęciem, niczego nie można mu narzucić, zabronić. Wszystkie te, które wpadają choć na moment do boksów są zawsze "oglądane", jak trzeba łapane i leczone, zawsze mają gdzie wracać, tam gdzie jest ciepło, gdzie jest micha, są kuwety i posłanka. IKA6 zarzuciła nam kiedyś tę praktykę jako naganną... Myślę pani Krystyno, że nasze wolne koty są lepiej zaopiekowane niż tak jak nasza Selena [*], filigranowa koteczka z "drużyny", była zaopiekowana przez panią...

The end

p.s. oczywiście jak tylko nam się uda wstawimy tu jeszcze zdjęcia wolnych Saszy i Sanderka

[daga80]

Nie można na siłę udomawiać niektórych kotów, po prostu bardziej dzikie serce wybierają życie na wolności i nic nam do tego, ważne aby je wysterylizować, wykastrować aby ograniczyć ich "działania" na wolności pomóc im kiedy potrzebują pomocy w postaci leczenia i jedzenia. Ale ich wolna dusza sama wybiera a my powinniśmy to uszanować, lepiej aby były szczęśliwe na wolności niż nieszczęśliwe u naszego boku.