Historia kota co domu nie szuka... epidemia kk :(

Ona naprawdę nie szuka domu, ona jest święcie przekonana, że jest u siebie... i po części ma rację :wink:

nie zamierzam się kici pozbywać, ot tak... dopuszczam jednak myśl o rozstaniu- jeśli ktoś ją pokocha i zapewni warunki doskonałe... to istnieje opcja adopcji "z rozsądku"

A zaczęło się wcale nieprozaicznie...
Na początku kwietnia do przychodni rehabilitacyjnej, w której pracuję, weszła starsza pani i oznajmiła, że przed chwilą jakiś kierowca uderzył autem kota- specjalnie- jak twierdziła- a kot podczołgał się do rogu budynku i rzęzi w kałuży krwi :cry:

Na terenie szpitala, gdzie znajduje się przychodnia mieszka sporo kotów, ale uliczki są jednocześnie chodnikami w wielu miejscach, kierowcy więc "toczą się" i koty raczej nie giną pod kołami - ten kierowca za zakrętem musiał ostro przyspieszyć, jeśli kot nie zdążył uciec z drogi

Kotka leżała w kałuży krwi- faktycznie charczała i kaszlała krwią, nie mogła uciekać, dzikim wzrokiem obserwowała moje ręce, kiedy zawijałam ją w szpitalne prześcieradło, próbowała się bronić.
Obok szpitala jest dobra lecznica dla zwierząt, koleżanka podwiozła mnie samochodem- tak jak wyszłam z przychodni, w klapkach, pobrudzonym krwią fartuchu...

Przyznaję, że jechałam z myślą o skróceniu cierpienia tego kota... wiedziałam, że jeśli cudem przeżyje, to majątek wyniesie jej leczenie, w domu mam prawdziwy zwierzyniec, pieniędzy na to nie mam, dzwoniłam do znajomej z TOz-u, powiedziała, ze nie mają na koncie, więc mam liczyć na siebie i takie decyzje podejmować

No masakra.
Prawdopodobnie jeszcze wtedy "z rozsądku" podjęłabym taką decyzję... ale w lecznicy jakoś okonia w sobie poczułam, kiedy zdziwili się, że chcę za kota z ulicy płacić, skoro i tak zdycha... :evil:

I wtedy wdarła się wątpliwość i podjęłam decyzję, że podejmę decyzję, kiedy wstępnie ją zdiagnozują- o ile uda się ją uratować...
Zostawiłam swoje dane z dowodu, nr tel. i zadeklarowałam przyjazd za kilka godzin, kiedy skończę pracę ( z której uciekłam )

Mąż poinformowany telefonicznie o sytuacji i konieczności podjechania z przenoską pod lecznicę najpierw klął jak szewc
( w domu 3 nasze koty- wszystkie z ulicy, świnki morskie, pies i królik do adopcji

)
Potem powiedział, że przyjedzie...

Diagnoza mnie rozwaliła: połamana przednia łapa- wymagająca operacji, pęknięta żuchwa, pęknięte podniebienie twarde i miękkie, obrzęk krtani, obrzęki płuc i odma w płucu od strony uderzenia, narządy wewnętrzne całe, lekki obrzęk mózgu

Miała szczęście...
Kotka wpadła we wstrząs i miała zapaść zaraz po tym jak ją zostawiłam w lecznicy- odratowali ją i czekali na moją decyzję...

Leczenie, co najmniej 3 operacje, dokarmianie dożylne, co najmniej 5 dni w szpitalu dla zwierząt...
Przewidywane koszta ( nie licząc ratowania życia i wstępnej diagnozy- prawie 300 zł ) ok. 2500 zł :roll:

Nie miałam tych pieniędzy ale kota nie byłam już w stanie uśpić- Boże jakim ona wzrokiem na mnie patrzyła, dzikie koty tak nie patrzą- jej nigdy żaden człowiek nie skrzywdził- nie miała złych doświadczeń.
Zapłaciłam za diagnozę i uratowanie i zaczęłam jeździć po klinikach i szukać chirurga- ortopedy, który by zrobił za mniejsze koszta... a czas płynął.

cdn.

Ojej

I co było dalej :?:

nieśmiało podnoszę w górę i zaznaczam bo ..... czekam na cd :kotek:

Już kontynuuję

( rzeczywistość )
W jednej z lecznic dostałam informację, że jest firma, która jeździ i zbiera ranne, lub chore zwierzęta z ulicy i odwozi do jednej z gorzowskich lecznic, która ma podpisaną z miastem umowę na "leczenie"... tylko, że w przypadkach takich jak ten ( kosztownych) zwierzęta się po prostu usypia, bo nikt nie zainwestuje w bezdomne zwierzę takich pieniędzy, żeby je wypuścić na ulicę

Schronisko jest TEORETYCZNIE "dla zwierząt" ale w praktyce jest dla psów

Drugim problemem był fakt, że zgarnęłam kota z ulicy i zaczęłam ratować na własny koszt- niejako przestał być BEZDOMNY

i zaczęłam ponosić za niego odpowiedzialność...

Już wiedziałam, że jej nie uśpię, nie dałabym rady, mając świadomość, że kicia może przeżyć.

W przypływie desperacji i rozpaczy, szukając informacji i wsparcia jakiegoś anioła stróża, zadzwoniłam na numer 112

w duchu bałam się, że mnie jakiś policjant opierd... za blokowanie linii głupotami... ale mężczyzna, który go odebrał okazał się strażakiem... i po wysłuchaniu mojego rozpaczliwego monologu, nie tylko mnie nie ochrzanił ani się nie rozłączył TYLKO OBIECAŁ POMÓC

Zebrał informacje i po 10 min. oddzwonił z dobrymi wieściami- poinformował lecznicę, że dowiozę kota po wypadku na własną rękę, ze kot wymagał szybkiej pomocy a firma nie dojechałaby, bo była na innej interwencji ( co akurat było prawdą

) Pan z firmy wyraził zgodę na mój osobisty dowóz...

Kotkę przyjęto do lecznicy a ja wyciągnęłam dokumenty z poprzedniej, gdzie ratowałam ją i się znowu zaczęły schody

Takie koszta musiał zatwierdzić ktoś tam z Urzędu Miasta- kicia dwa dni czekała w lecznicy na tę decyzję... a ja w międzyczasie poruszyłam niebo i ziemię w urzędzie miasta- udało mi się zdobyć nieformalnie nr tel. prywatny do tej decyzyjnej kobiety :roll:

i przekonać ją... i o dziwo
OKAZAŁO SIĘ, ŻE MOJA INWESTYCJA W RATOWANIE ŻYCIA BYŁA DOBRYM ARGUMENTEM :ok:

W lecznicy musiałam napisać oświadczenie, ze kt nie jest mój i gwarantuję mu dom i opiekę ( choćby tymczasową ) ewentualnie znalezienie nowego domu. KOT NIE MIAŁ PRAWA JUŻ TRAFIĆ NA ULICĘ. I to zadeklarowałam.
Miasto wydało te pieniądze, leczenie się w szpitalu przedłużyło- szef kliniki leczył kicię jeszcze przez 5 dni bezpłatnie :piwa:

Mała trafiła do odizolowanego pokoju, w którym bez kontaktu z psem i kotami spędziła 2 miesiące ( łapa się musiała zrosnąć bez biegania i gonitw kocich )
10 temu została wykastrowana

i już jest wypuszczona na salony :lol:

Milka ( z mlekiem pod nosem

) ma ok. 8 miesięcy jest drobniutka i nieduża, ufna, delikatna, radosna, mrucząca, kolankowa, kuwetkowa :mrgreen:

i pełna, pełna wdzięczności i tak patrzy w oczy... :1luvu:

Nikt nie powiedziałby, że tyle przeszła, tyle się nacierpiała, że uciekła śmierci- ona ma swojego Anioła Stróża- ja w to wierzę

Oto Milka po operacjach, szyciach, drutowaniach, już po klinice ( ok. 10 dni po wypadku )

i teraz po 2 miesiącach :1luvu:

Założyłam równoległy wątek dla Milki na kociarni

ależ ona piękna :crying:

ale przeszłyście :1luvu:

dobrze,że trafiła na Ciebie :ok:

a pyszczek ma rewelacyjny :kotek:

nika73 pisze:........
Nikt nie powiedziałby, że tyle przeszła, tyle się nacierpiała, że uciekła śmierci- ona ma swojego Anioła Stróża- ja w to wierzę

Ty jesteś jej Aniołem Stróżem :1luvu:

Pierwszy cud że kota trafiła na Ciebie, drugi cud że Tobie udało się trafić na taki łańcuszek ludzi dobrej woli i wielkiego serca. Takie historie rzadko kończą się happy endem.

Wszystkiego najlepszego dla Was :ok: