Migi i Gaspar- rzep i przytulanka. Koniec cz I. Nowy wątek

» Pt cze 19, 2009 21:28

Witam
nie zagladałam na wątek jakis czas - a tu takie... wieści...

Korciaczki kochane - czasem tak właśnie z kotami bywa / mam na mysli sytuację z Panną Migotką/.
Zawsze podkreślam że koty sa jak ludzie - pod każdym wzgledem. Co osobnik - to charakter. Również w uczuciach - jedne zakochują się często, chętnie i prawie w każdym, inne kochają raz na zawsze.

Pisałam Wam kiedyś o tym jak odebrałam z adopcji kota bo nie miałam spokoju co do jego przyszłości w tym domu, a po trzech dniach zawiozłam go do nowego domu gdzie on czuł się doskonale od pierwszej chwili i tak jest do dziś.

Nie napisałam Wam bo nie było okazji o innym kocie - kocie który trafił do mnie 8 lat temu do adopcji a którego.... oddałam. Bo w tym kocie z kolei wszystko wołało że on mnie nigdy nie pokocha. To nie były sprawy "kuwetkowe". To było co innego. Jego spojrzenie, zachowanie. On patrzył na mnie jak głęboko zraniony człowiek. Nigdy wcześniej ani nigdy potem nie spotkało mnie coś takiego. Nawet z Misią która szczerze pokochała nas dopiero dobrze po ponad rocznej bytności w naszej rodzinie.

Zwróciłam kota jego opiekunce a przy okazji dowiedziałam się dlaczego go oddała. Miała kotkę a to był synek tej kotki, miał 9 miesięcy. Pani nigdy nie słyszała o kastracji/sterylizacji, bała się rui i tego że te dwa kotki będą miały kiedyś kocięta. Sama bardzo przeżywała oddanie kocurka /. ja dostałam go "ciupasem" w prezencie nic nie wiedząc skąd..dlaczego../

Rozmowa z nią a potem pomoc w zabiegach zaowocowała tym że obydwa kotki zostały u tej pani . Zresztą pani była bardzo wzruszona gdy jej opowiedziałam jak bardzo kotek chciał do niej powrócić.

Panna Migotka prawdopodobnie pierwszy raz w swoim kocim życiu zaufała i pokochała - i to byłyście Wy. Dlatego było jej tak trudno w nowym miejscu.
Nie chcę przez to powiedzieć że nie ma sensu szukać jej domku - ale to już wiecie same - może Migotka w Waszym otoczeniu powinna lepiej poznać nowych opiekunów zanim się do nich przeprowadzi. A nowi opiekunowie - tu dużo zależeć będzie od ich doświadczenia z kotami. Jeśli mają dobre - będą szybko wiedzieć czy kot za jakiś czas zaaklimatyzuje się w ich domu czy też w kocich oczach stoją na pozycji z góry przegranej.

Ja Wam, Migotce i Gasparkowi życzę by koty znalazły wspaniałe domki.
Nie dlatego że nie uważam za taki Wasz domek, ale dlatego że wtedy być może znowu otworzą się drzwi i szanse dla innych kocich bied.

Pozdrawiam serdecznie

» Pt cze 19, 2009 23:43

A ja widziałam, że Gaspar ma na Allegro jedną "ofertę kupna" :-)

» Sob cze 20, 2009 7:14

Ja-Ba, Pani Kasia i jej mąż to naprawdę mili, wrażliwi na dobro zwierząt ludzie. Wiem, że takie rzeczy jak duzy transporterek, zabezpieczenie balkonu, drapak , łózeczko dla Migusi, opieka weterynaryjna, to rzeczy drugoplanowe i nie świadczą o tym, że opiekun będzie dobry. Moje dzieci tez nie zawsze maja to, co najlepsze, a to nie świadczy, że ich nie kocham. Tak samo, jak kupowanie najdrozszych, nie świadczy o miłości... To chyba banał i wszyscy o tym wiedzą. Wracając do Migusiowego Domku - ja myslę, że Pani Kasia zobaczyła właśnie w zachowaniu Migusi, to o czym pisałaś - Migusia nie chciała tam zostać . Rozmawiałam z P. Kasia, że może dała za mało czasu. Ona jednak zdecydowanie opowiadała się za tym, że nie chciała dłużej męczyć kota. Że objawy niechęci Migotki do nich się nasilały... Była przekonana, że tak zostanie, ze Migotka ich nie chce... Nie jestem psychologiem ani kocim behawiorystą (choc Pani Kasi sugerowała mi rozmowę z jakąś znaną pania, której nazwiska ni pamiętam, chyba z Wrocławia) i nie wiem co o tym mysleć. Tak, jak mówię, Domek Migusiowy był dobry, zajmuje sie adopcjami psów, odwiedzili schronisko w Legnicy. Może faktycznie Pani Kasia od samego początku (tzn po jakimś czasie, bo pierwsze dni byy nienajgorsze i Migi załatwiała się nawet do kuwetki), zrozumiała, że to nie jest miejsce dla Migusi. Zresztą sama o tym mi mówiła... I nawet prosiła, żeby nie szukać jej innego domku... Żeby jej nie narażać. Nie wiem moze to nadinterpretacja albo demonizowanie sytuacji... Stało się, tak jak się stało. I myslę, że pomysł kontaktu z przyszłym domkiem i stopniowe oswajanie Migotki z nim, jest dobry. Tylko nie wiem czy realny... Tu, w tychcach Migotka ma porozwieszane papierowe ogłoszenia i generalnie nie ma zapytań o nią.. A to musiałby być raczej domek z Tychów, bo inaczej technicznie byłoby trudno się spotykać i prowadzić obserwacje Zresztą, Migusia jest piekna, ale takich jest dużo (dla nas jedyna)- czy znajdzie się ktoś kto będzie chciał zrobić to dla niej, poświęcić jej tyle czasu..? Poszukamy jej na spokojnie domku, tu w okolicach. Ale nie nerwowo. Jak nikt taki sie nie znajdzie, Migusia zostanie u nas. Młodsza córka nie chce jej oddać, ale Asa i Lonka też nie chciała...

Pozdrawiam wszystkich, a Migusia i Gaspar (naprawdę fajny kot!) skaczą po domki.

» Sob cze 20, 2009 9:52

Kochane Korciaczki z okazji urodzin życzę Wam wszystkiego co najlepsze, spełnienia marzeń, zwłaszcza tych nigdy nie wypowiedzianych ukrytych głęboko w sercu.
Rodzicom gratuluję cudownych córek.

» Sob cze 20, 2009 9:55

Korciaczki mają dziś urodziny?

» Sob cze 20, 2009 10:05

violavi pisze:Korciaczki mają dziś urodziny?

tak

» Sob cze 20, 2009 10:10

Po tym co napisałaś wierzę że jednak nie była to nadinterpretacja czy demonizacja. Tak musiało być, Migotka początkowo myślała że zmiana jest chwilowa, kłopoty zaczęły się gdy się zorientowała, że jednak nie.
Nie umiem się odnieść do propozycji spotkania z kocim behawiorystą, nigdy nie miałam kontaktu z taka osobą, zawsze polegałam na własnej intuicji i własnych doświadczeniach. Zresztą jak napisałaś - nie potrzeba dawać nikomu gwiazdki z nieba by udowodnić swoją miłość, nie trzeba też kończyć psychologii by bć dobrą matką czy ojcem.

Tak naprawdę gdy stwarza się domek tymczasowy - zawsze istnieje ryzyko że któryś "tymczas" zostanie u nas na zawsze - my mamy dwa "tymczasy" od 7 lat

przez co z domku z dwoma rezydentami staliśmy się domkiem z czterema.

Robicie co możecie najlepsze - odnosicie się do sytuacji ze spokojem i odpowiedzialnością.
Jak napisałam wczoraj - życzę Wam z całego serca szczęśliwego wyadoptowania kotów, jednak ciepło się robi na sercu na myśl że jeśli adopcja Migusi okaże się niemożliwa - ma ona zapewnione u Was dożywocie.

Serdecznie pozdrawiam całą Rodzinkę