<2>Moje wolnozyjące....odeszły blokowe... Szafiś kochana ...

przykro bardzo[*]

Nie ma granicy wieku, od której trzeba być przygotowanym na śmierć. Nie jest to 75 ani żadna inna liczba. Śmierć przychodzi nagle, sama wybiera i zabiera. Trzeba być na to gotowym, nie ma się na to wpływu. Oni przeszli na drugą stronę, żyją, tylko inaczej. Nie wiem jak, ale zyją i moze się już spotkali.
Nie można dużo płakac, bo nikt po tamtej stronie nie udźwignie tego wiadra łez...

to niestety smutna prawda, nie znasz dnia ani godziny
dwa tygodnie temu pochowaliśmy przyjaciela, 53 lata, położył się wieczorem, rano już nie wstał..

zdrowy, silny facet..wystarczyła chwila...

Nie mogę patrzeć na tytuł tego wątku i też nie mogę go zmienić...
NIECH LOS SIĘ JUŻ ODMIENI :ok:

Kwiatuszek :wink:

Wczoraj znalazłam ten wątek. Życzę, aby Twój los jak najszybciej się odwrócił.

Dobre wiadomości: Łapsko ma dobre wyniki moczu, wetka jest bardzo zadowolona :piwa:

Spadła ilość białka i stosunek białka do kreatyniny no i wzrósł ciężar właściwy (tzn utrzymał się wzrośnięty :mrgreen:

) co znaczy, ze nerki lepiej pracują. Skad w takim razie ten większy fosfor to nie wiem. Daję jej alusal, staram się, aby zjadła, ale ona grymasi i wybrzydza, czasami też strasznie wymiotuje, ale wydaje mi się, ze to z powodu gwałtowego i szybkiego, zachłannego jedzenia.

z tymi wymiotami łapy to tez tak myslę. Fajnie byłoby gdyby przestały wreszcie martwic się, obawiać, generalnie stresować. Dalyby nam odsapnąć troszkę

Diabełki w zimny wiatr się napychają - zima tuż, tuż... podobno Majeczka lubi butchersa. Kupię i zobaczę, czy się objada. Teraz, gdy u nich byłam znów znalazłam koło misek zwymiotowaną karmę.

Białowąś jest niesamowicie śmieszny. On niby że nie do mnie podchodzi, tylko chce się ocierać o Milusia czy Łapka no ale gdy się odsunęłam to się przysunął :wink:

Fajny jest, taki duży, smiesznie wygląda jak staje na paluszkach i pręży grzbiet w gotowości do głaskania :mrgreen:

Dobrze, że umiesz się cieszyć z takich oznak zdrowia i przywiązania kotusiów

Niech jedzą przed tą zimą!

Rozliczyłam maj 2012. Wpisałam koszty poniesione w kwietniu, marcu, lutym i styczniu 2012 - muszę jedynie podsumować wpływy. Zapraszam, str.31

Rozliczyłam cały 2012 rok. Pozostały mi do wstawienia skany paragonów za miesiące styczeń - maj. Postaram się to zobić jak najszybciej. Zapraszam do lektury na str.31

Ech... to się nazywa życie.... :lol:

Wczoraj zrobiłam Łapce sama kroplowkę. Już miałam odpuścić, bo łaziła cały czas, więc albo wóz (trzymać ją za karczycho), albo przewóz (wkłuć się z kroplowką). Ale złapałam moment i się udało. Łapa była zaskoczona i mocno zdenerwowana i przez cały czas mocno napierała na rękę, ktorą ją przytrzymywałam.
W nocy się złapałam na tym, dając stadu jedzenie, ze w ogole już nie zauważam tego, zę ją głaszczę, jest to tak samo naturalna czynność jak każdej innej kocicy w moim stadku. :wink:

Akcja "Szafirka".
Wyszłam sobie do Neski, ale od odejścia Fagusia za każdym wyjściem spoglądam na ulicę (no bo w razie czego to przeciez trzeba pomoc) co wiąże się najczęściej z nadkładaniem lekkim drogi. Tak też i dziś. Zawracając słyszę miauczenie - Szafirka siedziała pod samochodem. poznała mnie

a przecież w ogóle nie wywoływałam kotów. Szła za mną krok w krok. Trzęsła się z zimna. Podeszła do okienka , chciała wejść, ale się bardzo bała. Bo tam na rurach urzędują teraz BurKot i Oczuś Bubcio. Zaczęla syczeć i uciekła. W ogole jest bardzo, bardzo wystraszona i niezwykle wyostrzoną ma uwagę na najmniejszy ruch powietrza. Widocznie tam gdzie zyje sobie już od czerwca nie ma łatwo, musi uważać no i pewnie spotykają ją rózne rzeczy. Dałam jeśc, zaczęła, ale wystraszyła się BurKota. Potem wyszedł Oczuś. Tłumaczyłam obojgu, ze przeciez się znają i ze to ich miejsce, szafirce, zeby się nie bała wejsć do piwnicy, a Oczusiowi, zeby ją grzecznie wpuścił. Oczuś zaczął do niej gadać i chciał podejść z ogonem w górze, ale na jego pierwszy krok Szafirka się skuliła i trąc brzuchem zwiała sycząc na niego. Wrociłam do domu po kocimiętkę - postanowiłam spryskac malenką budkę styropianową oraz dziurę za okienkiem, w ktorej koczował Oczuś zanim się zadomowił w głównej części piwnicy. Kotunia chodziła za mną cały czas. Niesamowite, ona mniej reaguje na kicianie, a bardziej na mój ruch głową i wołanie "chodź". Oczywiście ocierała się o budkę, wlazła do dziury, nawet tam siedziała, a ja stałam i patrzyłam. Jak odeszłam, wyszła i patrzyła za mną. Mam nadzieję, ze moze tu się jednak zadomowi, a potem wejdzie do piwnicy.
Zmarzłam jak pierun. Idę wziąć gorącą kąpiel.

wiesz po mojemu , to Ona ma do Ciebie sprawę. Podobnie zachowywał się Krowek gdy chcial abym go przygarnęla i oswoiła. To co wydaje mi się powinnas zrobić , to nie liczyć na to, że Szafirka będzie w piwnicy. Wg mnie trzeba normalna budkę jej postawic. Tam chyba latwiej, w tym miejscu. Kotka szuka kontaktu i to tak bardzo widocznie.

Nie wiem czy wszsytko dobrze ogarniam ale możliwe że po odejściu Tygyni zmieniła się hierarchia i szafirka ma z tym problem.

<2>Moje wolnozyjące....odeszły blokowe... Szafiś kochana ...

Kto przegląda forum