Moderator: Estraven
Ale po chwili oddech się uspokoił a my z Mamuśką byłyśmy w szoku wielkim, bo mogłyśmy podchodzić do panny i miziać ją spokojnie po kilkanaście minut. Dziewczynka się rozluźniła i zaczęła kimać.
wciąż nie mogę wyjść z szoku, bo zazwyczaj jest panika).
Dlatego chyba przygotujemy się do szczepienia reszty stada... Liczyłam, że uda się Marcysiowi znaleźć domek, bo tak zdrowego białaczkowca, tak pełnego życia i chęci do walki nie widziałam nigdy... ale skoro już tak długo czeka, trzeba zmienić tymczasowe tymczasowanie w coś, co może być komfortowym tymczasowym życiem.Poddasze pisze:Mamuśka rozmawiała też z wetką na temat szczepień na białaczkę w reszcie stada. Musimy zacząć to poważnie rozważać, bo póki co Marcyś dobrze znosi izolatkę. Jednak z czasem może być coraz gorzej. Kiciuś tak bardzo potrzebuje człowieka, że stoi na łapkach przez kilka minut i wygląda przez mleczną szybę drzwi i płacze, żeby do niego przyjść. Nie ważne jak długo się z nim siedzi - on potrzebuje zawsze więcej...
Może uda mi się porobić im nowe zdjęcia... 
oprowadzi po przedpokoju i swoim miziankowym dywanie.
) Przypominam, że ten niezwykły kocurek szuka wciąż swojego miejsca na ziemi i swojego Super Człowieka
To nasz Space Kot - znany jako Maryć vel Wafel i jego izolatka widziana oczami pozostałych kocich tymczasików.
Nie słychać tego, ale Marcysiek cały czas mruczał...
Użytkownicy przeglądający ten dział: Google [Bot] i 42 gości
