Kostuś juz bezklatkowy
Powoli się przyzwyczaja, jeszcze zdarzy mu sie pogonić któregos z rezydentów, one też nie pozostaja mu dłuzne i syczą w zamian. Wczoraj dotknęli się z Kajtkiem noskami i było bez burczenia więc idzie ku lepszemu
Zapakowałysmy go znowu w bandaże bo nie ma innej rady na to jego drapanie. Leki nie pomagają. Wysmarowałam mu w końcu lignocainą w żelu żeby znieczulić, żeby go nie swędziało, ale tez na wiele to nie pomogło. Jedynym rozwiazaniem jest zawijanie tego porządnie żeby nie dał rady rozdrapać. Burczał, syczał i nagadał nam do słuchu, ale chodzi znowu zawiniety jak babuleńka
Opatrunek wytrwał do 2 w nocy, ale zapakowałam go spowrotem. Mam nadzieje, że opatrunek wytrzyma do mojego powrotu z pracy. Jest bardzo zestresowany, mimo, że jest u nas juz 3 tydzień bardzo sie boi. Sa momenty kiedy sie odpręża i rozluźnia, czasami zdarza mu sie nawet zamruczeć. Jednak strach ma nadal wielki. Powolutku, malutkimi kroczkami będziemy odbudowywać jego zaufanie do ludzi.
Nie mam juz koncepcji jak mu pomóc. Bandaz to jest sprawa na dwie-trzy godziny potem szybciutko go zrywa. Zrobił sie drazliwy, syczy na mnie i pierze mnie łapa, gdyby nie obciete pazury to nieźle by mnie podrapał. Wypuściłam go dzisiaj do moich kotów, żeby sobie pozwiedzał mieszkanie, myslałam zlikwidowac klatkę z pokoju, niechby juz sobie normalnie egzystował w mieszkaniu. Ale nie ma szans 
Tak rzuca sie na moje koty, atakuje i bije, że musiałam go znowu zamknąc w klatce. Nie wiem co robić, tak bardzo chce mu pomóc, a nie wiem jak. Felivay cały czas jest włączony.
Rany pieknie się goją. Zasypuję je takim żółtym proszkiem dermatol i postęp z gojeniu jest imponujący. Kostus cywilizuje się coraz bardziej, już przybiega do kuchni na każdy w niej ruch i głosno domaga się czegos dobrego