Niedoczynność przytarczyc. Brucek['], Hrupka ['],...Rysio[']

[Aniutella]

Nie
Aniu, śle całe mnóstwo przytulaków.
Wiem, że nic nie jest w stanie ukoić bólu w takiej chwili.
Ale pamiętajcie, że Brucek przeżył z Wami piękne, szczęśliwe lata.

[magicmada]

Bardzo mi przykro.

[Jowita]

Bardzo mi przykro

[Anja]

Tęsknię bardzo za Bruckiem.

Choroba zabrała go błyskawicznie, choć jednocześnie wiem, że zrobiliśmy dla niego wszystko co należy, a nawet więcej.
6. lat temu daliśmy mu drugi cud życia, dzięki wspaniałej wetce z Wrocławia i pomocy naszych przyjaciół oraz wsparciu od Was - na forum.
Pierwszy miał po urodzeniu, że do nas trafił.
Trzeci się niestety nie wydarzył.

Piotr, mój mąż, trafnie ubrał w słowa, to co kołacze mi głowie cały czas.
http://blog.steppe.pl/post/116040611131 ... rzyjaciele

[zabers]

Anja, w tym wszystkim pocieszające (wątpliwie, wiem) jest to, że nasi przyjaciele nie muszą niepotrzebnie cierpieć. Nam, ludziom, nie jest to dane.

Też dałam naszemu Glucowi już 2 cudy życia. Żyję na bombie, nie snuję planów, nie mam złudzeń - nic nie jest wieczne. Będzie, co będzie. Trudno. Ważne, że jest to zwykłe "tu i teraz", że czasami to się udaje. Przynajmniej na jakiś czas.

Przytulam.

[Anja]

Wiem, rozumiem. Przynajmniej tak to sobie tłumaczę.
I też przytulam. Się. Mentalnie. Do każdego dobrego słowa, które dla nas tu padło lub miało paść.

Trzymam kciuki za Gluca. Olaboga - rzecz jasna (to znane nam magiczne słowo, które utrzymuje cuda).

[zabers]

Tak sobie myślę - dobrze, ze oni byli (Brucek) i są. W pewnym zakresie dali/dają nam poczucie, że nie żyjemy tylko dla siebie. A przecież i nas kiedyś nie będzie. To dobrze, że zdążyliśmy coś od siebie dać, i że oni skorzystali/korzystają. Świata to nie zbawi, ale to zawsze o te kilka kocich nieszczęść mniej.

[Wielbłądzio]

Brucku koczurze [*][*][*]

I ja jestem z Wami Anju, tak strasznie smutno

Wczoraj wieczorem po raz kolejny z przerażeniem (które jak zwykle momentalnie przeszło w panikę, więc natychmiast trzeba było "wyłączyć" tę myśl i zapomnieć) uświadomiłam sobie, że oba moje najdroższe skarby, Buszi i Ciaputek-Żabu też a nuż mogą nie być wieczne Ostatnio często ta myśl mnie dopada i paraliżuje, bo co chwila dowiaduję się o śmierci lub śmiertelnych chorobach ukochanych futer moich znajomych

Na starym czy nowym cmentarzu jest Brucuś?
Bo ja w Koniku jestem przynajmniej co 2-3 tygodnie, czasami częściej. Jakoś łatwiej mi się gada z moim Glamutkiem[*] tam na miejscu niż w domu czy gdziekolwiek indziej. A Bruc też przecież czarny koczur, czuję się zobowiązana do odwiedzin.

[Senser]

Dziękujemy
Poczytałem Wasze wpisy. Odszukałem swoje stare hasło i zalogowałem się tutaj. Kiedyś wiernie relacjonowałem postępy Brucka w dochodzeniu do siebie, więc napiszę kilka słów na koniec.
Jestem bardzo mocno przekonany, że Brucek przeżył u nas całe swoje życie, bez przedwczesnego odejścia. Był przygarnięty jako mały, ciężko chory kotek i wyleczony, jednak po takiej chorobie na pewno jakiś ślad zostaje. Przejawem tego była jego zapaść 6 lat temu. Ta kolejna choroba również trochę go osłabiła. Po wyjściu z tego nadal był fantastycznym kotem, ale trochę słabszym i spokojniejszym (no, prawie). Dlatego osiągnięcie prawie 14 lat życia jest dużym sukcesem tego kota, oraz głównie Ani Gdy w taki sposób spojrzy się na jego życie, widać jak dużo sobie wywalczył.
Już od dłuższego czasu widzieliśmy, jak Brucek zaczyna siwieć na pyszczku i coraz więcej spać. Upływu czasu nikt nie powstrzyma. Stawał się coraz bardziej takim kocim staruszkiem i było to widoczne. Bardzo się cieszyliśmy jego odzyskaniem w 2009 roku i wiedzieliśmy zarazem, że każde kolejne lata są tylko darowane. W ostatnich dniach stan jego zdrowia nagle mocno się pogorszył i Bruc w takim wieku nie miał za dużo do powalczenia.
Pomogliśmy ile się dało, Bruc przeżył ile się dało. Był świetnym kocim przyjacielem.

Brak mi go, ale to kiedyś musiało nadejść... Zarazem cieszę się, że mieliśmy tak świetnego kota. Nigdy nie miałem, ani nie spotkałem takiego fenomenalnego kociego charakteru. Podziwiam Stwórcę za kreatywność i tą niespodziankę.

Trzymajcie się

[Aniutella]

Senser,
Niezwykle opisałeś Wasze wspólne życie na blogu i tutaj.
Ciesze się, ze Ania ma w Tobie takie wsparcie.

[Senser]

Bo to był niezwykły kot
Dziękuję

[haaszek]

Bo to był niezwykły kot. Życie z kotem to przyjemność, ale trafiają się koty, z którymi przyjaźń jest zaszczytem, wydaje mi się, że Brucek należał właśnie do tych kotów.
Trafiłam tu szukając wyjasnienia dziwnych ataków u maleńkiego Kotka. I czytając o Pirackim Trio miałam nadzieję, że z Kotka też wyrosnie taki właśnie Kot jak Brucek. Ale widać nie wszystkim jest to dane
Zaglądałam czekając na uzdrawiające "olaboga", na wiadomość potwierdzającą, że nadal wszystko jest na swoim miejscu. Smutno. Ale wiem, że wyrwaliście dla niego tyle życia, ile się tylko dało.
Kotek ma darowane czwarte życie. I będę się starać, żeby przeżył je jak najlepiej. Pozdrawiamy.

[smil]

Zajrzałam na "Koty" a tu taka smutna wiadomość
Anja, Senser - współczuję Wam bardzo.

Tak to jest z tym życiem na krechę - niby człowiek się liczy, że to darowane życie, a jednak boli, gdy to życie się kończy
Ale nawet najwięksi fajterzy muszą kiedyś odpocząć.
Bruc [']

[dalia]

bardzo Wam współczuję

[Myszka.xww]

Strasznie mi przykro i smutno
Tak, jakby jakaś era dobiegała końca.