wolonKOTariat ='.'= Schronisko Łódź II~kocięta:( w potrzebie

[ruru]

Tutaj wątek Ewuni:
https://www.facebook.com/events/136571976805678/

tu Maliny:
https://www.facebook.com/events/3322243 ... 7860642574

a tu Asterki:
https://www.facebook.com/events/1711571565827218/

[ruru]

Bardzo bardzo smutna wiadomość,
nie ma już pięknego lewka Emira....
dziś rano pobiegł dalej
Kotek był w 2013 roku adoptowany przez Izę- Fifi, leczony przez KOTYlion, miał usuwaną narośl w uszku..
dostał cudowne 3 lata życia...
Iza dziękuję i przytulam z całego serca zdjęcia z domku

[casica]

['] koteczku

[anka22]

meldujemy się 18 grudnia na bombce

[pisiokot]

Widać, że Emir czuł się wspaniale w swoim domu. Opiekunowie stworzyli mu dom pełen miłości i poczucia bezpieczeństwa, miał chłopak szczęście, że tam trafił

[czarnekoty123]

Biedny Emir [*] współczuję Fifi i przytulam...

[ruru]

dziś dom znalazły:
mała pomarańczowa dziewczynka,
Leon
i Hator- Milusia (była w schronisku od maja)

wczoraj dom znalazły:
Misia
Blanka,
mała biało bura dziewczynka

w tygodniu do domu pojechały:
Osiołek,
Kalolinka,
domek też znalazł niedowidzący Obłoczek Miau, i tutaj wielkie podziękowania dla Izy za DT dla Małego i grupie Ja Paczę Sercem za pomoc finansową przy leczeniu oczek

[magicmada]

i jeszcze Kastor i Polluks i Koksik ten malutki

[magicmada]

Emirka nie zapomnę, miał takie szczególne spojrzenie...

[fifi2005]

Witam Was Moje Kochane,

Dziękuję ruru, że napisałaś o Emirku. Niestety to wszystko się tak szybko zadziało, że zabolało i nadal boli tak głęboko w sercu...... Mój Kochany Emiruś odszedł nagle. Problemy z uszami odnawiały się co jakiś czas.... tej jesieni trochę więcej niż zwykle... we wrześniu.... w listopadzie.... we wrześniu dodatkowo przyplątał się grzyb, zapalenie pęcherza. Wydawało się, że sytuacja była opanowana, ale stało się inaczej. Te uszy to tylko były przykrywką do innej choroby.... może FIP, może trzustka.... nie wiem..... Przez ostatni tydzień zrobił się bardziej wycofany, smutny.... ale jadł, nie wymiotował..... ponieważ wychodził na zewnątrz to nie wiem jak wyglądały sprawy związane z toaletą..... W piątek jeszcze przyszedł poleżeć ze mną na kocyku, martwiło mnie tylko to, że leżał na zimnych schodach, a to jakoś nie w jego stylu.... zawsze wolał mięciutkie kocyki..... leżał i obserwował mnie, reagował jak do niego mówiłam. W sobotę już był dramat... rano ok 8:00 znalazłam go obok brunatnych kałuży siku o dziwnym, intensywnym zapachu.... on sam położony na mega niewygodnych butach łyżwiarskich, wciśnięty w kąt. Wyciągnęłam go... był taki lekki, nie bronił się, jakby nieobecny.... przeraźliwie, grubym głosem zaczął miauczeć.... czułam jak ciężej oddycha. Wiedziałam, że jest źle... Biegiem do "4łap"... tam pod tlen, kroplówkę. Serce i płuca ok, na usg niestety w brzuchu woda... niewiadomo skąd.... Oddech wracał, serce zaczynało normalnie bić.... czekałam na cud..... Nie zdarzył się..... Pytanie co dla kogo jest cudem?...... on odszedł...

Dałam mu mega szczęśliwe 3 lata życia. Wygrał ze śmiercią raz, po operacji uszu, bo stan był ciężki... Tym razem nie dał rady.....
Widziałam jak miał dosyć już tych uszu.... ciągłego przy nich grzebania, czyszczenia, krople, zastrzyki.... Kochał mnie całym swoim sercem i zupełnie nie rozumiał dlaczego go próbuję złapać, aby sprawić ból tymi zabiegami. Kanały słuchowe zaczynały zarastać i czekała go kolejna operacja. Martwiłam się jak on to zniesie......Teraz już go nic nie boli............

Rzeczywiście spojrzenie miał cudowne, niemalże hipnotyzujące, patrzył tak głęboko w oczy, że aż przeszywał wzrokiem... ciarki się pojawiały... patrzył i nie spuszczał wzroku... tak potrafił nawet kilkadziesiąt sekund.... ja rozmawiam z kotami, one ze mną też.... patrząc miauczał...... i nadal patrzył.... To niesamowite, ale jakby nawet nie mrugał.... taki patrzący.... zatopiony w człowieku.... zakochany.....To był Anioł w ciele kota......

Był mega miziakiem. Codziennie wieczorem spał ze mną w łóżku. Wtulony we mnie. Uwielbiał spać na pleckach, wyciągnięty jak na zdjęciu. Zawsze wieczorkiem przybiegał jak tylko kładłam się do łóżka. Ocierał się i czekał aż podzielę się swoim jasieczkiem, bo go uwielbiał. Wtedy ugniatał na nim łapkami, traktorzył, a na koniec kładł się na nim swoją małą główką przy mojej główce, tak spaliśmy. Był kotem zupełnie pozbawionym agresji, nigdy mnie nie drapnął, nie ugryzł, to samo w stosunku do innych kotów. Lubił natomiast zaczepiać Moneczkę, aby się z nią pobawić. Skakał z myszkami, czasem coś upolował i wtedy na tarasie wyczyniał różne podskoki pokazując swoją zdobycz. W domu mamy ogromny drapak, taki pod sufit. Jego ulubionym miejscem była górna półka na którą wdrapywał się pokazując jaki jest silny. Stamtąd obserwował świat. Dziś mi tego bardzo brakuje, jak przechodzę, to odruchowo patrzę w górę i jest pustka......

Dziś czuję w sercu smutek, bo odszedł ktoś niezwykły.... Gdyby nie te uszy, to nie znalazł by tak wspaniałego domku... to niestety przykre..... ale ta choroba dała mu szczęście... krótkie, ale bardzo wielkie, mega ogromne i potrafił za nie odpłacić.... do zobaczenia Mój Kochany Emirku

[pisiokot]

Piękne słowa pożegnania ...
Śpij spokojnie kotku.

[anmajo]

Pamiętam .....

[ruru]

Fifi

zapraszamy wszystkich

[wiesiaczek1]

wiesz Fifi, było tak:
moja Andgelinka wymiotowała w niedziele rano,
myslałam - koty po prostu wymiotują
ok. 13 pojechałysmy do weta - wszystko dobrze, brzuszek, temperatura, płuca w normie
dalej było gorzej - wymioty,y
o 23 znów do weta - wszystko dobrze, wszystkie parametry dobre,
po powrocie Angi zaczęła umierac i umarła o 3,30
teorii natemat Jej smierci jest kilka, co wet to co innego,
ja tylko wiem, że ona nigdy już nie przybiegnie, nie przytuli sie,
to było 26 września.....br. nie podniosłam sie jeszcze

[ruru]

Andgelinko [']
Wiesiaczku1 bardzo bardzo mi przykro...


zareklamuje trochę naszą Asterkę, bo jej rehabilitacji super super potrzeba żeby chociaż jedna łapka się naprawiła,
a może jednak i dwie...:
https://pomagam.pl/aster

i jeszcze, szukamy dla Aster transportu do Kalisza- może ktoś jutro się wybiera w tamte strony??