Na Kole. Już 3 lata bez kociaków. Marmurek i Kropek

[Agalenora]

Łapankę Zołz trzeba rozpracować bardzo politycznie, bo nie dość że kotki bardzo mądre i ostrożne, to jeszcze nie wiadomo, czy karmicielki nagle nie zmienią zdania i nie stawią oporu...

No bo tak fajnie mieć co jakiś kocięta...

Naprawdę, cieszę się, że udało się dziś wynieść tę trójcę...

[otka]

Ciekawa jestem co też panie karmicielki trzymaja w zanadrzu, że tak łatwo zgodziły się na oddanie kociaków.

[Femka]

Łapankę Zołz trzeba rozpracować bardzo politycznie, bo nie dość że kotki bardzo mądre i ostrożne, to jeszcze nie wiadomo, czy karmicielki nagle nie zmienią zdania i nie stawią oporu...

[b]No bo tak fajnie mieć co jakiś kocięta[/b]...

Naprawdę, cieszę się, że udało się dziś wynieść tę trójcę...

BUK bardzo uświadomione karmicielki

[aga-lodge]

Rudy niczym BESTIA
ale maluchy cudo

[boni]

dobrze , ze malenstwa w domu..widze , ze 5 stron dalej macie te same watpliwosci co ja.

[smil]

Maluchi są bossskie
Buro-białaski chyba nawet ciekawe świata, za to Rudy lekko zestresowany chyba. Ale jestem pewna, że w doświadczonych rękach Agalenory nabierze ufności i ogólnej ogłady
Kciuki za całą trójcę i:ok:
Za Minizołzę w nowym domku i za Jasia też

I bardzo się cieszę, że Mama Pikasi wróciła na swoje

Dziewczyny, jesteście

[galla]

Ciekawa jestem co też panie karmicielki trzymaja w zanadrzu, że tak łatwo zgodziły się na oddanie kociaków.

łatwo się nie zgodziły Wszak było na raty.
Nie wydaje mi się, żeby coś trzymały w zanadrzu. Jak pokazał cały ten czas dogadywania sięz nimi - one tak mają. Pierwsze kociaki też były zabierane przez Janę na raty, a były nieco starsze.
To samo było z kolejnymi kociakami - rodzeństwa Uszka-Uszatka nie mogłyśmy łapać, jak samo właziło do klatki - a kociaki biegały wtedy po podwórku. Dzikunki, które pojechały do Modjeski były łapane bardzo późno, bo karmicielki się nie godziły.
Ale finalnie większość kociąt była złapana (oprócz tych, które złapać się nie dały (jak Zołza junior) lub tych, których złapać się nie zdążyło
Cała współpraca z nimi to wzloty i upadki - najpierw chcą, żeby wykastrować wszystkie kotki, potem pozwalają łapać jedną, kocurów w ogóle nie chcą dawać, a potem mówią, żeby kastrować, po czym są złe, jak się je złapie, zgadzają się na kastrację kotki w ciąży (nawet mocno zaawansowanej - tak było w zeszłym roku, zawiozłyśmy z Janą do lecznicy kotkę i modliłyśmy się, żeby nie zaczęła rodzić) a potem mówią, że ciąża za wysoka i nie można łapać (jak w przypadku Zołzy junior.
Człowieka ta huśtawka wkurza i irytuje, ale - tak naprawdę - to nic nowego.

Boni, 5 stron dalej wątpliwości wyraziła jedynie otka. Ja natomiast uważam, że to po prostu ciąg dalszy humorów naszych miłych pań

[Jana]

Ja staram się zrozumieć karmicielki. One kochają te koty. Dla jednej z nich dokarmianie kotów to niemalże sens jej życia. Boją się o nie. Chcą jak najlepiej i wciąż nie mogą się zdecydować co to jest to "najlepiej".

Ci, którzy kiedykolwiek łapali dzikie koty - dorosłe na sterylki czy maluchy do oswojenia - wiedzą jak traumatyczne bywają te chwile. Przerażony, spanikowany kot rzucający się po całej klatce, często wyjący z przerażenia. Albo kot zaplątany w podbierak, przyduszony ręcznikiem, szarpiący się i wrzeszczący. Małe kociaki płaczące wniebogłosy w transporterze. Toż to się serce kraje Ja przy każdej łapance trzęsę się jak osika i jeszcze długo dochodzę do siebie. I zawsze jest mi potwornie żal tych złapanych kotów, bo dla nich to taka trauma, jakby skończyło się ich życie.
Ale ja zabieram te koty, jadę z nimi do zaufanej lecznicy, oddaję w ręce wspaniałych wetów, wiem dokładnie co się z nimi dzieje, jak i dlaczego. Wiem komu oddaję kocięta. A karmicielki nie wiedzą, one zostają bez tego kota / kotów na podwórku. Oddają je w nieznane i tylko czekają na wiadomości ode mnie. Musiały mnie obdarzyć pełnym zaufaniem przecież, uwierzyć, że nie skrzywdzę ich podopiecznych. Że dokonuję najlepszych możliwych wyborów.
Mają prawo do chwil zwątpienia. Mogą się bać o koty. Mogą czasem chcieć podejmować swoje decyzje.

[Jana]

Uwaga, będę się chwalić Umiem rozpoznać białoburasy po mordkach Na zdjęciu powyżej z lewej strony jest chłopczyk, a z prawej dziewczynka

Dodatkowym kryterium rozpoznawczym są przednie łapki - dziewczynka ma bardziej białe. Kolejne kryterium to odgłosy, bo Żabka się straszliwie wydziera

[Agalenora]

Swoje imiona kocięta podpowiedziały mi wczoraj bardzo późnym wieczorem, gdy głaskałam je w łazience....

Perła, Koral i Rubin Chyba wiadomo, który to Rubin.


Perełka i Koralik - bo mają podobnie okrągłe pyszczynki i zdziwione okrągłe oczęta.
No i myślę praktycznie , będzie mi łatwo napisać fajne ogłoszenie.

Rubinek jako jedyny jest wystraszony. Syczy, prycha, ucieka.
Nie wiem, czy ktoś / coś go nie przestraszył/o ostatnio w piwnicy , boi się człowieka, jest wycofany, uszka podkulone...
Oczywiście, łapię go za kark, biorę na kolana, wpuszczam krople. Ale broni się maluch, łapki opazurzone, napięte, gotowe do odwrotu... Dlatego też jeszcze dziś nie wypuszczę ich z łazienki.

Chrupki są jedzone, przez duet Perła / Koral. To luzaczki. Dziś wspinały się po moich nogawkach, dobry znak. Biedulka Rubinka nie widziałam jedzącego. Może skubie trochę, gdy wychodzę z łazienki?

Rano kuwecie pojawiły się kupki. W liczbie dużej.
Jedna odrobinę nietrafiona, no coż kuwetka mała, kocięca...

[Femka]

Ja staram się zrozumieć karmicielki. One kochają te koty. Dla jednej z nich dokarmianie kotów to niemalże sens jej życia. Boją się o nie. Chcą jak najlepiej i wciąż nie mogą się zdecydować co to jest to "najlepiej".
Ci, którzy kiedykolwiek łapali dzikie koty - dorosłe na sterylki czy maluchy do oswojenia - wiedzą jak traumatyczne bywają te chwile. Przerażony, spanikowany kot rzucający się po całej klatce, często wyjący z przerażenia. Albo kot zaplątany w podbierak, przyduszony ręcznikiem, szarpiący się i wrzeszczący. Małe kociaki płaczące wniebogłosy w transporterze. Toż to się serce kraje Ja przy każdej łapance trzęsę się jak osika i jeszcze długo dochodzę do siebie. I zawsze jest mi potwornie żal tych złapanych kotów, bo dla nich to taka trauma, jakby skończyło się ich życie.
Ale ja zabieram te koty, jadę z nimi do zaufanej lecznicy, oddaję w ręce wspaniałych wetów, wiem dokładnie co się z nimi dzieje, jak i dlaczego. Wiem komu oddaję kocięta. A karmicielki nie wiedzą, one zostają bez tego kota / kotów na podwórku. Oddają je w nieznane i tylko czekają na wiadomości ode mnie. Musiały mnie obdarzyć pełnym zaufaniem przecież, uwierzyć, że nie skrzywdzę ich podopiecznych. Że dokonuję najlepszych możliwych wyborów.Mają prawo do chwil zwątpienia. Mogą się bać o koty. Mogą czasem chcieć podejmować swoje decyzje.

bardzo dobrze to rozumiem. Ja miałam więcej szczęścia, bo pani karmicielka pokazała mi kotka, który wyglądał bardzo źle i pani myślała, że już po nim. Więc musiała mi zaufać. A gdy odwiozłam jej pupila z powrotem do piwnicy, popłakała się ze szczęścia, że to tylko świerzb. Teraz już się nie boi, że jak zabieram jej podopiecznych do weta, to zrobię im coś złego. Z tym, że ja nie zabieram ich na zabieg, tylko do wyleczenia, jak są chore. To co innego. Mają szczęście te koty, że mają takie karmicielki.

[Jana]

Idę łapać, wprawdzie nie Zołzy, ale też ciężarną kotkę. Kciuki się przydadzą.

[Femka]

nasze wszystkie mocno ściskane, ślemy też ciepłe myśli.


przeglądam wiele wątków o ratowaniu kotów podwórkowych. Jestem pełna podziwu dla Was. Szacunek.

[Jana]

Niestety, kotka sobie poszła Jednak złota zasada łapania w porze karmienia rulez Będziemy łapać wieczorem, w poniedziałek albo we wtorek.

[otka]

Gala - ja znam to miejsce. Stamtąd pochodzą moje Kazik i Gienia. "Robiłam" za kierowcę w trakcie pierwszego zabierania kociąt.
Jestem przekonana, że akcja prowadzona przez dziewczyny to jedyne słuszne z możliwych rozwiązań. Co do tego nie mam żadnych wątpliwości.
Nie da się pomóc żyjącym tam kotom bez współpracy z karmicielkami.
Jak tylko uda mi się znaleźć dom dla tymczasowego Monstera chętnie przyłączę się do pomocy.