Pokonaliśmy nerki, tarczycę, trzustkę i wykończy nas HCM...

[jolabuk5]

Niestety, nie...

[Manuelowa]

Dziś o 13.20 pożegnaliśmy kota Manuela. Byliśmy z nim do samego końca, był spokojny.

Kochałam tego kota.
Nasz drugi kot jeszcze nie ogarnął co się dzieje, ale daliśmy się im pożegnać przed wyjazdem.

[Katarzynka01]

Manuel [']
Miałeś kocie piękne i długie życie
Manuelowa, przytulam

[izka53]

serdecznie przytulam i wspólczuję. Podjęliście najlepszą decyzję.
Manuel [*]

[anka1515]

Manuel (*)
Przytulam

[jolabuk5]

Bardzo smutne, ale zrobiliście wszystko, co można, żeby mu pomóc. Bardzo współczuję.
Manuel[*][*][*]

[Silverblue]

Bardzo mi przykro, podczytywałam wątek, zrobiliście wszystko co było możliwe.
Manuel[*]

[egwusia]

Macie jakiś patent na opanowanie płaczu?

Niestety nie ma

Oczywiście, że jest.

Kiedyś przytrafiło mi się, zaskoczyl mnie wlasny organizmu. Na pożegnaniu (śmierć) przyjaciółki wpadłam w tryb nieopanpwanego szlochu, nie byłam w stanie powiedzieć ani słowa. Było mi wstyd, a nie byłam w stanie zapanować nad sobą. I właśnie wtedy przypomnialam sobie gdzieś uslyszaną radę, że pocieranie przestrzeni między nosem a górną wargą,( zwanej rynienką nosowo-wargową) ma działanie uspokajające.
Podziałało, spazmatyczne łkanie uspokoiło się trochę.
Zapamiętałam i w nagłych sytuacjach, kiedy czułam, że łamie mi się glos i napływają łzy zaczynalam masaż.
Zawsze z pozytywnym skutkiem. Może nie tyle aby podjąć trudnym temat, ale na tyle, żeby się nie rozszlochać.


Manuel[*][*][*]

[Manuelowa]

Dziękuję, przyda mi się ten trik bo w czwartek muszę być w pracy a kompletnie sobie nie radzę. Wszystko przypomina mi Manuela, jest pusto, tęsknię za nim straszliwie, siedzę i wyję.

Teraz mam wątpliwości, że może za wcześnie, że może on chciał jeszcze żyć, że mogliśmy powalczyć coś. Że zanieśliśmy go na śmierć a on nam ufał.

Nie mogę sobie poradzić.

Mój partner też jest kompletnie rozbity, też nie może się ogarnąć.

Manuel był wyjątkowym kotem i kochaliśmy go bardzo.

[izka53]

Manuelowa, każda z nas ma takie wątpliwości, każda pochowała niejednego kota. Katarzynka01 raptem kilka dni temu.
Ja powiem Ci tak - jeszcze niedawno miałam cztery koty. W grudniu 2020 pomogłam przejść na drugą stronę Pietruszce, gwałtownie zaatakowała białaczka. We wrześniu 2024 seniorka, Myszka miał 17 lat, nadczynność tarczycy, nadciśnienie, "coś" w głowie, ogłuchła, miała demencję. Mam pretensje do siebie, że posłuchałam TŻta i spóźniłam się o tydzień. Oboje zostali opłakani. Ale między nim był Gucio - styczeń 2023, ten taki ten jeden wyjątkowy, najukochańszy. Młody jeszcze, 11 i pól roku. I to on właśnie umarł mi na rękach, zupełnie bezsensownie> Nie uroniłam ani jednej łzy. Pierwszy raz wspomniałam o jego śmierci w rozmowie z jego pierwszą wetką, a później naszym 'rodzinnym kardiologiem", jakoś po pół roku. Wolałabym odprowadzić go z godnością na tę drugą stronę....

[Manuelowa]

Manuelowa, każda z nas ma takie wątpliwości, każda pochowała niejednego kota. Katarzynka01 raptem kilka dni temu.
Ja powiem Ci tak - jeszcze niedawno miałam cztery koty. W grudniu 2020 pomogłam przejść na drugą stronę Pietruszce, gwałtownie zaatakowała białaczka. We wrześniu 2024 seniorka, Myszka miał 17 lat, nadczynność tarczycy, nadciśnienie, "coś" w głowie, ogłuchła, miała demencję. Mam pretensje do siebie, że posłuchałam TŻta i spóźniłam się o tydzień. Oboje zostali opłakani. Ale między nim był Gucio - styczeń 2023, ten taki ten jeden wyjątkowy, najukochańszy. Młody jeszcze, 11 i pól roku. I to on właśnie umarł mi na rękach, zupełnie bezsensownie> Nie uroniłam ani jednej łzy. Pierwszy raz wspomniałam o jego śmierci w rozmowie z jego pierwszą wetką, a później naszym 'rodzinnym kardiologiem", jakoś po pół roku. Wolałabym odprowadzić go z godnością na tę drugą stronę....

Podziwiam, na prawdę podziwiam.

Manuel był moim pierwszym kotem, może dlatego tak źle to znoszę…

Pozostała nam jeszcze Kotełka. Jak Manuel do nas wróci to zabieramy ją na gruntowny przegląd.

[FuterNiemyty]

Wspolczuje
Ciezki temat, jedyne pocieszenie, ze trafilo sie Wam fajne, dlugie, szczesliwe zycie razem.
A na koniec daliscie to, co najwazniejsze: dobre, spokojne odejscie.

[jolabuk5]

Zawsze pozostają wątpliwości, ale przy perspektywie skrajnej duszności lepiej nie ryzykować, nie czekać do ostatniej chwili, zrobiliście to, co trzeba.
Wasza kotka też na pewno przeżywała to, co się działo z Manuelem, nawet jeśli tego nie okazywała. Trzeba ją teraz wspierać, poswięcic więcej czasu. Dobrze, że zrobicie jej przeglądowe badania.

[Manuelowa]

Najgorsze są poranki, jak otwieram oczy i uświadamiam sobie że to rzeczywistość…

Kotelka już chyba ogarnęła, że coś jest nie tak. Dzisiaj całą noc nas budziła deptaniem, spała z nami. Nigdy tego nie robiła. Zawsze spała z Manuelem w salonie. Zrobiła się bardzo przylepna, cały czas chce być przy którymś z nas. Boję się co będzie jak zostanie sama w mieszkaniu, zawsze był z nią Manuel.

[jolabuk5]

Czas Waszej nieobecności pewnie prześpi, ważne, żebyscie byli z nią wtedy, gdy to możliwe. Po jej zachowaniu widać, że potrzebuje Waszej bliskości.