"jej wadami moznaby obdzielic 10 kotow" / [`]

[smil]

[']


Wierzyłam, że mimo wszystko uda się jej dłużej zostać
Bardzo mi smutno, że się nie udało.

[Sylwka]

[']
Nie wiem co napisać. Śpij kotku.

[villemo5]

Odeszla...

Byla z nia Agn...

Zegnaj biedny, dzielny okruszku...

Znów Agn... Tak mi przykro.

Kocino (')

[CoToMa]

Smutno...


(')

[Agn]

Mała wczoraj nic nie zjadła. Dziś wymiotowała samą wodą. Kroplówki to makabra - nie można było założyć ponownie wenflonu, a i wcześniej kota nie chciała siedzieć pod kroplówką.

Jak weszłam dziś do fundacji siedziała wciśnięta w toalecie. Na gołym betonie, choć miała kilka miejsc by się wygodnie położyć...

Była taka zmęczona...

Myślę, że na tak gwałtownym przyspieszeniu choroby zaważyło również to, że rok temu musiała mieć usuniętą pękniętą śledzionę.

Nie chciałyśmy, żeby męczyła się dłużej.
Szkoda, że tak...

[Fredziolina]

[lolak]

pa Kruszynko....

[Anuk]

Była bardzo dzielna [']

[Ewik]

Śpij słodyczko...
[']

[puss]

[*]

[agatka84]

Biedna maleńka. Była taka kochana, słodka, maleńka.
Wierzyłam, że się uda, bo nie było po niej widać, że tak to się skończy. Nie wyglądała jak umierający kot kiedy ją widziałam.

[carmella]

Była taka śliczna ...
Biedna mała

[']

[ryśka]

Bardzo mi przykro [i]

[tajdzi]

[']

[Fundacja KOT]

Agatko, to nie mogło się udać, wiedzieliśmy, że możemy tylko wspomóc kicię leczeniem, żeby dobrze się czuła przez czas, który jej pozostał - niewydolne nerki były źle rozwinięte (karłowate) i miały nieprawidłową strukturę. Pogorszenie przyszło z dnia na dzień - jeszcze w niedzielę kicia czuła się dobrze, łaziła za nami, zjadła pokaźną porcję jedzonka wieczorem, jak poszłyśmy z Lidką ją nawodnić. W poniedziałek przed południem leżała jak szmatka i miała problem z dojściem do kuwety, była wyraźnie obolała i traciła równowagę. Być może udałoby się wykraść dla niej jeszcze kilka dni, gdyby dało się założyć ten cholerny wenflon, nawadnianie podskórne nie płucze tak dobrze jak kroplówka.

Strasznie smutno, przykro i żal; jeszcze niedawno pogoniła z napuszonym ogonkiem fundacyjnego Kuśtyczka - dorodnego kocurka, który poważnie się jej wystraszył (no bo co to - jakaś taka malutka, napuszona pchełka, dziwnie się poruszająca - lepiej zwiewam), pchała się za nami do kuchnio-łazienki, głośno dopominając się praw drapieżnika do miski mięsa...
tak trudno pogodzić się z przemijaniem