A serce jego tik-tak.tik...tak....tik.....tak. . .tik. . .

[anna09]

Brak słów i żal ogromny

[hydra_pl]

Ja rozumiem, że jego "opiekunka" jest osobą starszą i ma starszą jeszcze matkę, ale ten kot miał 3 lata... 3 lata temu nie była dużo młodsza, jej matka tez nie... Biorąc pod uwagę, że kot moze przeżyć 20 lat to po co go brała? Nie pomyślała o różnych za i przeciw, prawda? O tym, ze może będzie musiała się zająć matką, albo że sama zachoruje. Sorry, ale dla mnie to bezmyślność. Współczuję jej tego, że ma chorą mamę (no tak podejrzewam), ale jeszcze bardziej współczuję temu kotu. Jestem potworem, jestem nieczuła, może... zwisa mi to szczerze mówiąc. Kot był zdrowy, młody... opieka nad nim to nie jest dużo czasu (wersja minimum - dać jeść, sprzątnąć kuwetę), czy naprawdę nie dało się tego pogodzić... np zabrać go do mamy i spróbować. Nie... bo zawsze jest łatwiej porzucić... to takie proste
Najgorsze jest to, że za jakiś czas ona weźmie następnego kota, bo mama wyzdrowieje, albo odejdzie (jestem okrutna, ale na tym życie polega) a jej będzie smutno samej, weźmie następnego... i kiedyś też go odda, bo nie będzie mieć już sił...

[ewa74]

Biedny, kochany Rudasku...... [']

Brak słów......

[pisiokot]

Nie rozumiem dlaczego nie mógł pojechać ze swoją opiekunką do jej mamy ? Widać, że to spokojny, grzeczny kocurek, w niczym by nikomu nie preszkadzał mając gdzieś w kąciku swoje posłanko, kuwetkę i obecność swojej Pani ... nie rozumiem ...

quote="Maryla"] tylko czemu go wziela na starosc wiedzac prawdopodobnie ze bedzie sie musiala zajac matka?
nie pojmuję [/quote]

Tego też nie rozumiem ... przewraca mi się żołądek gdy w schronisku rozmawiam z chętnymi na adopcję i taka właśnie starsza osoba, powiedzmy co najmniej sześćdziesięcoletnia nie chce np. trzy czy czteroletniego kota bo "za stary". Mam ochotę powiedzieć - a Ty głupia babo to nie jesteś stara ? W dodatku głupia i bez wyobraźni, bez cienia myśli co się z tym kotem stanie, gdy jej zabraknie. Ostatnio też była taka artystka, sześćdziesiąt kilka lat na moje oko, adoptowała półrocznego kocurka, ale ponieważ była w towarzystwie bardzo sensownej córki i zięcia (marzą o kocie, "ale poczekamy jeszcze, aż nasze kilkuletnie dzieci trochę podrosną, żeby umiały opiekować się zwierzakiem") , którzy raczej na pewno zajmą się kotem gdyby jej zabrakło, to trochę kamień spadł mi z serca. I to jest jakaś prawidłowość - stare koty biorą ludzie młodzi i stosunkowo młodzi, a Ci wszyscy seniorzy w większości upierają się przy młodziutkich kotach jakaś psychiczna terapia odmładzająca czy co ?

Maksiu, widziałam i widuję takie oczy jak Twoje w naszym schronisku, śnią mi się po nocach

powtórzę za Hydrą:

Maksiu, wybacz nam - ludziom.
To taka niepotrzebna śmierć ...

[iwona_35]

[i] słów brakuje

[Bazyliszkowa]

[']

[aniaposz]

Zawsze jest jakieś wyjście, zawsze. Tylko chęci czasem brak. A dla ludzi, którym nie chce się pomyśleć i wysilić dla ukochanego zwierzaka, naprawdę nie mam współczucia.

Tym bardziej, że kot to zwierzę niemal bezobsługowe w porównaniu z psem, z którym trzeba wychodzić na spacery.

[mar9]

Zawsze jest jakieś wyjście, zawsze. Tylko chęci czasem brak. A dla ludzi, którym nie chce się pomyśleć i wysilić dla ukochanego zwierzaka, naprawdę nie mam współczucia.

Tym bardziej, że kot to zwierzę niemal bezobsługowe w porównaniu z psem, z którym trzeba wychodzić na spacery.

WŁAŚNIE

[JoasiaS]

Ja rozumiem, że jego "opiekunka" jest osobą starszą i ma starszą jeszcze matkę, ale ten kot miał 3 lata... 3 lata temu nie była dużo młodsza, jej matka tez nie... Biorąc pod uwagę, że kot moze przeżyć 20 lat to po co go brała? Nie pomyślała o różnych za i przeciw, prawda? O tym, ze może będzie musiała się zająć matką, albo że sama zachoruje. Sorry, ale dla mnie to bezmyślność. Współczuję jej tego, że ma chorą mamę (no tak podejrzewam), ale jeszcze bardziej współczuję temu kotu. Jestem potworem, jestem nieczuła, może... zwisa mi to szczerze mówiąc. Kot był zdrowy, młody... opieka nad nim to nie jest dużo czasu (wersja minimum - dać jeść, sprzątnąć kuwetę), czy naprawdę nie dało się tego pogodzić... np zabrać go do mamy i spróbować. Nie... bo zawsze jest łatwiej porzucić... to takie proste
Najgorsze jest to, że za jakiś czas ona weźmie następnego kota, bo mama wyzdrowieje, albo odejdzie (jestem okrutna, ale na tym życie polega) a jej będzie smutno samej, weźmie następnego... i kiedyś też go odda, bo nie będzie mieć już sił...

Hydra napisałaś dokładnie to samo, co i ja myślę. Nie znajduję żadnego usprawiedliwienia dla tej, pożal się Boże opiekunki, żadnego!

[halbina]

mógł żyć.
Już prawie miał dom.

Nie wiem czy jego pani sie dowie-wyjechała chyba
ale moze zadzwoni do schroniska-wtedy pewno się dowie.

Ona ponoć to przeżywała, ale była z koleżanką-ktora usilnie ją do oddania kota namawiała.
Mam nadzieję,że sie dowiedzą.

Moim zdaniem kobieta w obliczu komplikacji życiowej, która najwyraźniej przewróciła jej świat do góry nogami, poddała się sugestii "życzliwej" koleżanki...

[Magija]

los jest niesprawiedliwy? Jaki los, to my ludzie dla nich jesteśmy tym losem, decydujemy, za nich, nie bacząc na uczucia.
Tak zginął Nasz Karol, niepotrzebnie, bez sensu... one kochają, czują, ufają a my tak po prostu podejmujemy decyzje
one maja tylko nas, są tak zależne
a my mamy plany, obowiązki...

[halbina]

Ja rozumiem, że jego "opiekunka" jest osobą starszą i ma starszą jeszcze matkę, ale ten kot miał 3 lata... 3 lata temu nie była dużo młodsza, jej matka tez nie... Biorąc pod uwagę, że kot moze przeżyć 20 lat to po co go brała? Nie pomyślała o różnych za i przeciw, prawda? O tym, ze może będzie musiała się zająć matką, albo że sama zachoruje. Sorry, ale dla mnie to bezmyślność. Współczuję jej tego, że ma chorą mamę (no tak podejrzewam), ale jeszcze bardziej współczuję temu kotu. Jestem potworem, jestem nieczuła, może... zwisa mi to szczerze mówiąc. Kot był zdrowy, młody... opieka nad nim to nie jest dużo czasu (wersja minimum - dać jeść, sprzątnąć kuwetę), czy naprawdę nie dało się tego pogodzić... np zabrać go do mamy i spróbować. Nie... bo zawsze jest łatwiej porzucić... to takie proste
Najgorsze jest to, że za jakiś czas ona weźmie następnego kota, bo mama wyzdrowieje, albo odejdzie (jestem okrutna, ale na tym życie polega) a jej będzie smutno samej, weźmie następnego... i kiedyś też go odda, bo nie będzie mieć już sił...

Hydra napisałaś dokładnie to samo, co i ja myślę. Nie znajduję żadnego usprawiedliwienia dla tej, pożal się Boże opiekunki, żadnego!

Nie chcę sie z Wami kłócić... zadam tylko jedno pytanie: ile macie lat i czy przyszło Wam zająć się kiedyś starym, schorowanym człowiekiem? np w stanie terminalnym choroby nowotworowej albo z Alzhaimerem?...
I jeszcze jedno: czy miałyscie kiedykolwiek załamanie emocjonalne, depresję?... jeśli nie, to oby nigdy Was los nie doswiadczył w ten sposób...

[JoasiaS]

Halbina nie sądzę, że ta pani musiała podjąć decyzję o opiece nad chorą matką z dnia na dzień. Nie wierzę, że nie mogła tego sensownie poukładać, sensownie dla siebie, matki i kota, którego miała pod swoją opieką...

[halbina]

I jeszcze jedno: każdego, kto oddaje zwierzę do schroniska powinno sie po tym schronisku oprowadzić i pokazać film, zdjecia itp.
Człowiek woli pewnych rzeczy nie widzieć, nie wiedzieć... ale kiedy mu sie je uświadomi, ma szansę na refleksję! Jak wygląda oddawanie zwierzaka w schronisku? robi sie to w biurze, papierki i tyle... to na wyobraźnie nie działa!

[ko_da1]

Maksiu, wybacz nam - ludziom.
To taka niepotrzebna śmierć ...

strasznie boli że w takich przypadkach łatwiej nakłonić kogoś do oddania , niż pomóc w opiece nad zwierzakiem który nie ma wyboru jest skazany na nasze decyzje jakby na to nie patrzeć to brak odpowiedzialności za życie które sie wzielo pod swoją opieke

Rudasku biegaj po tęczowych łąkach [*]